De temperatuur was al aardig aan het stijgen toen we deze zondagmorgen vertrokken richting Rotenburg an der Fulda. Het was erg rustig op de weg dus de te rijden 100 km verliep voorspoedig. Rond het middaguur arriveerden we op de CP en we hadden geluk dat er nog een schaduwplek vrij was met daar achter een grote boom waar we heerlijk in de schaduw konden zitten. We kijken uit over de rivier en het nieuwere stadsgedeelte en via het fiets/wandelpad is het zo’n 500 meter lopen naar de oude binnenstad. Het was broeierig benauwd (35 gr) dus wij hebben, net als alle andere camperaars onze stoelen onder de boom gezet en daar was het heerlijk toeven.

Er stond een aangenaam windje dus we kwamen onze tijd wel door. Na het eten zijn we naar het stadje gelopen en hebben onszelf daar maar verwend met een heerlijke coupe ijs met vers fruit van jawel…een Italiaanse ijssalon. Na een korte wandeling door de stad zijn we terug gelopen en hebben we nog een poosje buiten gezeten.
Vroeg in de morgen, rond een uur of vijf, begon het flink te regenen en onweren dus koelde het meteen flink af. De planning was om te gaan fietsen maar het heeft de hele voormiddag geregend.

Tegen half 2 werd het droog en liet de zon zich weer af en toe zien, dus gewapend met de paraplu zijn we aan de stadswandeling begonnen.
Rotenburg aan de Fulda wordt ook wel de parel van Fulda genoemd en ligt niet alleen in het smalste deel van de Fulda-vallei, maar ook midden in de sprookjesachtige beboste bergketens. De plaats wordt in de 8e eeuw voor het eerst genoemd en krijgt in 1248 stadsrechten, ongeveer 100 jaar nadat Burcht Rodenberg werd gebouwd. We wandelen door het middeleeuwse stadje met zijn mooie kleurrijke, grote, scheve of rechte vakwerkhuizen en je zou bijna willen dat al die oude huizen hun verhalen zouden kunnen vertellen.


Bijna meteen vallen de vele bronzen beelden op uit diverse sprookjes, waarvan er zo’n twaalf groepen beelden te vinden zijn verdeeld over de stad. Waar in normale steden de beelden een centrale plaats innemen, maken ze in Rotenburg gewoon onderdeel van het straatleven uit: ze zijn eigenlijk onopvallend aanwezig, zoals de Schleichwächter (de stiekeme bewaker) of de Marktvrouwen.


De Markt is nog grotendeels hetzelfde zoals die er ook eind 16e eeuw uit heeft gezien. Opvallend is het oude stadhuis uit 1597, waarvan echter de voorgevel in de Dertigjarige Oorlog is vernield en in 1656 is vernieuwd.


We slenteren langzaam weer terug, lopen langs de Heksentoren, de oude stadsmuur, komen onderweg nog een nieuwsgierige bronzen geit met herdersjongen tegen en belanden uiteindelijk weer aan de oevers van de Fulda. Dit beeld herinnert aan de tijd tot na WO II dat hier op de heuvels geiten werden gehoed.

De volgende dag staat een fietstochtje op het programma. Het gebied hier is wel vrij heuvelachtig, maar er is een prachtige fietsroute (de weg alleen voor voetgangers en fietsers) langs de rivier Fulda en daar zitten maar heel weinig heuveltjes in. Vanaf de camperplaats gaan we stroomopwaarts, dus langzaam omhoog, maar dat heeft dan ook als voordeel dat de terugweg langzaam af daalt. Zodra je Rotenburg achter je laat zie je aan de rechterhand golvende korenvelden; door de zon lijken ze wel van goud. En niet te vergeten de klaprozen in de velden. Voor ons voelt het nostalgisch: in onze jeugd hebben we vaak in korenvelden gespeeld (met toestemming van de boer) en we vinden het beide jammer dat we die uitgestrekte goud-gele velden in Nederland bijna niet meer zien en ze plaats hebben gemaakt voor manshoge groene maïsvelden.

Wat vooral opvalt is het voortdurende gefluit van vogels; het lijkt wel of ze hier in grotere getale aanwezig zijn dan thuis maar dat zal ook kunnen komen omdat verkeerslawaai absoluut ontbreekt en de vogels daardoor de boventoon voeren. Onderweg hebben we nog wel een ijsvogeltje gespot en een buizerd met een meevliegend jong.


Via de slottuinen waar we de fontein passeerden met de Kikkerprins zijn we naar de Aldi gefietst. Zelden zo’n rommelige en chaotische winkel gezien. Terug bij de camper hebben we onze wandelschoenen aangedaan.
De bedoeling was om een kunstroute te gaan lopen maar die had een stijging van 300 meter . Helaas begon de knie van Janny te protesteren en zijn we omgedraaid en langzaam terug gelopen naar het stadje waar we weer het terras hebben bezocht bij de Italiaan.


Terug bij de camper hebben we nog lekker buiten gezeten en omdat we een Aziatisch restaurant hadden gezien in het stadje waar je ook eten af kon halen heeft Roland ‘s avonds Pad-tai gehaald. Het is een mooie afsluiting van drie heerlijke dagen in Rotenburg.