Bij ons vertrek uit Lüneburg was het nog mooi weer, maar naarmate we verder richting Nederland reden werd de lucht steeds donkerder en kon de regen niet uitblijven. Net na de middag zijn we neer gestreken in het pittoreske stadje Steinfurst in Noordrijn-Westfalen. Vanaf 15.00 klaarde het gelukkig weer op en konden de wandelschoenen weer aan.

Steinfurt is een gemeente in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen en is tevens de naam van het voormalige Graafschap van die naam dat tot 1806 bestond. De stad Burgsteinfurt was de hoofdplaats van het graafschap Steinfurt. Beide namen, Steinfurt en Burgsteinfurt, werden en worden gebruikt voor de stad. De nederzetting Burgsteinfurt aan de Steinfurter Aa dateert van voor het jaar 1000. Met de bouw van een burcht door de heer van Steenvorde, Rudolf II, in het jaar 1129 nam de groei van de nederzetting toe.

Rond de burcht die de basis van de heerlijkheid Steinfurt vormde ontstond zo een gemeenschap van boeren, handwerkslieden en handelaren die in de jaren 1338 - 1347 beperkte stadsrechten verwierf uit handen van de heren van Steinfurt.

In 1536 verwerft de stad het volledige stadsrecht en worden gekozen burgemeesters, schepenen en raadsheren verantwoordelijk voor het bestuur. De leden van de stadsregering zijn afkomstig uit prominente families die meestal al generaties in de stad wonen. De bereikte stedelijke autonomie vindt zijn architectonische uitdrukking in de bouw van het Raadhuis in 1561.

Met het uitsterven van het geslacht Von Steinfurt in de 16e eeuw vererft de inmiddels tot graafschap verheven heerlijkheid Burgsteinfurt aan de verwante graven van Bentheim. De graven van Bentheim-Steinfurt gaan over tot het lutheraanse en later het calvinistische geloof. Het kleine graafschap Steinfurt wordt een calvinistisch eiland in het omringende katholieke prinsbisdom Münster. De graven van Bentheim-Steinfurt regeren over het graafschap tot 1806, in welk jaar het graafschap Steinfurt wordt opgeheven en opgaat in het door Napoleon ingestelde groothertogdom Berg. Met de restauratie in 1815 verliest Steinfurt zijn onafhankelijkheid definitief en wordt toegevoegd aan Pruisen. De graven van Bentheim-Steinfurt krijgen ter compensatie de titel 'vorst'. Nog steeds wonen op zowel de burcht in Bentheim als in Burgsteinfurt erven van de toenmalige vorst die zich bij naam 'Prins' van Bentheim-Steinfurt noemen maar geen prins meer zijn, daar Duitsland geen adellijke titels meer kent sinds de afschaffing van het keizerrijk.

Het fraaie, geheel door water omgeven kasteel, dat uit een Oberburg, een Unterburg en een watermolen bestaat, wordt nog steeds door de adellijke familie Von Bentheim-Steinfurt bewoond, en is sinds januari 2009 niet meer voor bezichtiging geopend. Een wandeling door de schilderachtige omgeving hiervan loont desondanks nog de moeite.

Een paar kilometer verderop ligt het stadje Ahaus wat we de volgende dag bezocht hebben en ligt vlak bij de grens met Nederland, ter hoogte van Enschede.

De belangrijkste bezienswaardigheid is het barokke waterslot van de bisschoppen van Münster. Het centrum van Ahaus is in de Tweede Wereldoorlog grotendeels verwoest.