De lucht is grijs en de luchtvochtigheid hoog als we tegen 9.00 vertrekken naar Charny-sur-Meuse. We stoppen even bij de Lidl voor boodschappen. Een uurtje later waren we op de camperplaats. Ooit was hier een camping te zien aan de gesloten gebouwen, nu een grote goed onderhouden CP aan de Maas met voorzieningen. We zien een aantal campers weer vertrekken maar eind van de dag komt de ene na de andere binnen. De campers lijken steeds groter te worden en uit bijna elke camper komen een, twee of drie honden dus in plaats van pratende mensen hoor je vooral veel geblaf van honden die op elkaar reageren. Van mij mag het maar kijk niet de andere kant op als je hond zijn behoefte doet op het terrein en ruim het op.

Na de middag werd het beter weer en zijn we op de fiets gestapt. Het fietspad liep tussen de Maas en het kanaal door en het was een mooie rustige route. We zagen regelmatig de geelgors vliegen en op het water was het een drukte met waterjuffers en andere soorten Libelles. Het water is op dit stuk erg helder. We zijn even gestopt bij de sluiswachter die de sluizen nog handmatig moet bedienen in dit geval geheel toevallig om een Nederlandse boot door te laten om vervolgens snel in zijn auto naar de volgende sluis te rijden. Best zwaar werk zagen we.


Overigens bonjouren we wat af op een dag want van jong tot oud iedereen zegt je gedag op de fiets. Op de terugweg vloog er langs de oever een ijsvogeltje een stukje met ons mee. Geweldig!

De volgende dag beloofde het een mooie dag te worden want de zon stond hoog aan de hemel toen we opstonden. ‘s Avonds en ‘s nachts koelt het lekker af dus we drijven niet ons bed uit. Vandaag ging de fietsroute naar Verdun en het was aanmerkelijk drukker op het fietspad. We hebben de stad in het verleden al eens bezocht met onze kinderen.
Iedereen weet ondertussen wel dat hier de bloedigste veldslag (van 21 febr tot 20 dec 1916) heeft plaats gevonden uit WO I en als je in deze contreien fietst dan vraag je je soms af hoeveel jongens er nog her en der in de velden begraven liggen die nooit terug gevonden zijn. Bizar! In totaal sneuvelden er 700.000 jonge mannen in de bloei van hun leven. De Duitsers wilden de Fransen uitputten maar verloren uiteindelijk de slag.


Via de Porte Chaussée ,een 14e eeuwse stadspoort fietsen we de oude binnenstad binnen en zetten de fietsen op de boulevard naast de Maas. Het is gezellig druk maar hoe anders moet dat indertijd geweest zijn. We zoeken eerst een terras op om wat te drinken en maken dan een kleine stadswandeling aangezien ik geen wandelstok bij me had en Verdun veel hoogteverschillen heeft.

We beginnen bij het monument de la Victoire en beklimmen de 73 treden naar boven. Het monument is een eerbetoon aan de 300.000 gesneuvelde soldaten in het franse leger. Al lopend zie je in een aantal oude huizen de kogelgaten nog zitten.


In de kathedraal van de Notre Dame zoeken we even de koelte op om daarna op ons gemak verder te wandelen en dalen weer af naar beneden omdat onze magen ondertussen behoefte hadden aan brandstof. Het lopen ging niet echt lekker dus we besluiten na de lunch het voor gezien te houden en stappen weer op de fiets.

Het ossuarium en de andere bezienswaardigheden zitten nog in ons geheugen dus we hebben niet het gevoel iets gemist te hebben. Het blijft indrukwekkend.
Onderweg zijn we nog even gestopt bij een oorlogskerkhof met Franse en Indische soldaten die in dienst van Frankrijk gesneuveld zijn.

Halverwege de middag waren we terug op de CP en zagen we ‘s avonds de hockeyers goud winnen. En heel Frankrijk is in de ban van de Olympische spelen, want zelfs in het piep kleine dorpje Bras-sur-Meuse kwamen we dit tegen:

We rijden de volgende dag naar Vaucouleur en waar je normaal midden in het dorp een standbeeld als herinnering aan WO I ziet staat stond er hier een beeld van Jeanne d’ Arc op het plein.

We parkeren midden in het dorp op een CP met stroom en stappen weer op de fiets. We hebben stroomafwaarts gefietst langs de Maas en ook vandaag zagen we een ijsvogeltje vliegen. We fietsen door een paar kleine dorpjes en moesten over een 3 km gravelpad wat beslist niet fijn fietst. Het was witte gravel en dat was niet prettig aan je ogen, bovendien moet je goed opletten waar je fietst dus je ziet weinig van de omgeving.



In Pagny-sur-Meuse stoppen we om even wat te drinken en we worden meteen aangesproken door twee Fransmannen. Toen ze hoorden dat we uit Pays- Bas kwamen vroegen ze of we helemaal met de fiets gekomen waren. Gelukkig niet, wel komen we menige fietser bepakt en bezakt onderweg tegen en je kunt er alleen maar respect voor hebben. Met die hitte heuvel op en af, ik moet er niet aan denken. Kom je met je tong op je schoenen aan op de camping en dan moet je nog een tent opzetten en eten koken.


Bij terugkomst was het zo bloedheet bij de camper en nergens schaduw dat we besloten verder te rijden naar Maxey-sur-Meuse waar 4 plaatsen zijn met voorzieningen. Er stond al een Fransman en een Engelsman maar de stroomvoorziening deed het niet. We konden in elk geval in de schaduw zitten en met de zonnepanelen kunnen we de fietsaccessoires opladen.

Zaterdag 10 augustus is de weersverwachting dat het een warme dag zal worden en dus stappen we bijtijds op de fiets. Na een paar km komen we in Domrémy-la-Pucelle een klein dorpje in de Vogezen en de geboorteplaats van Jeanne d’ Arc.


Iedereen kent wel het verhaal van dit dappere meisje dat het Franse leger aanvoerde tijdens de Honderdjarige Oorlog. Ze werd door de Engelsen beschuldigd van hekserij en stierf 30 mei 1431 op 19 jarige leeftijd op de brandstapel in Rouen. In 1920 werd ze heilig verklaard. We bezoeken haar woonhuis en het museum.


Een paar km buiten het dorp beklimmen we de heuvel waar de kathedraal staat opgedragen aan Jeanne na haar heiligverklaring.


De temperatuur loopt inmiddels op naar 29 graden en gelukkig fietsen we een groot gedeelte in de schaduw. In Neufchateau stoppen we voor koffie en een lunch en zowaar hier kregen we een heerlijke kop cappuccino. We lopen nog even over een klein marktje waar natuurlijk weer wat aan de vingers bleef plakken en gaan dan huiswaarts. Er zaten af en toe weer flinke klimmetjes tussen maar het is dan ook weer heerlijk als je met de wind in je gezicht de afdaling doet.


Omdat we geen stroom hadden besloten we een camperplaats met alle voorzieningen, inclusief douches, op te zoeken in Montigny-le-Roi en zondag een rustdag te nemen. Voorheen was het een camping, maar in 2023 is de camping overgenomen door de organisatie Camping Car Park, die inmiddels bijna 1000 camperplaatsen in Frankrijk beheert.

Voor we naar de camperplaats gaan stoppen we even bij de Intermarché om boodschappen te doen. Op de voormalige camping zoeken we een plek met veel schaduw. Het blijkt echt een doorgangscamping te zijn want tegen de avond komen achter elkaar de caravans en campers het terrein op rijden die van of naar de route du Solei gaan.


Montigny-le- Roi ligt aan de rand van de Champagnestreek en wordt met omliggende gemeentes ‘ Val de Meuse’ genoemd. De Romeinen stopten hier al als ze op weg waren van Toul naar Langres. Er stond er een imposante burcht die in de 17e eeuw compleet verwoest is. Vanaf de hoogte waar wij zitten heb je een mooi uitzicht over het heuvelachtige landschap. Het dorpje Pouilly-en-Bassigny is de bakermat van de Maas.
We hebben vandaag een rustdag gehouden en trekken morgen verder.