Zijn we op de heenreis in een dag door Oostenrijk gereden nu doen we er twee dagen over. We staan weer op met de zon en zijn om 9.00 startklaar en een half uur later rijden we Oostenrijk binnen, wat een verademing dat we geen hotsende en klotsende wegen hebben. We rijden 195 km en stoppen op een gratis CP met voorzieningen in Ardagger markt.

We lopen even het dorpje in maar daar valt weinig te beleven en lopen terug naar de camper en besluiten langs de Donau te gaan fietsen. Het is een prachtige route met weinig hoogteverschillen en we zijn beslist niet de enige die de Donau-radweg fietsen. De grijze duiven zijn volop aanwezig. Het is 26 gr. en we boffen weer. In Greis voegen we ons op het terras bij andere fietsers en we moeten weer even wennen aan de “ normale” prijzen voor een cappuchino en bv een stukje appfelstrüdel kost 5.20 wil je er slagroom of vanillesaus overheen dan komt er nog 2,50 bovenop. Dus tel uit je winst.

Maar goed, wij stappen na de koffie weer op de fiets en genieten van de mooie omgeving en fluitende vogels. Na een km of 40 arriveren we weer bij onze CP waar het inmiddels aardig druk is geworden met campers.

‘ s avonds knalt tot twee keer toe de stroom eruit en was het zoeken naar de oorzaak, dus is er voor Roland thuis weer werk aan de winkel. De camper heeft veel te lijden met al die slechte wegen, maar ja komt wel weer goed.

Omdat we zo’n 35 km van Mauthausen stonden besloten we om voor we verder reisden daar een bezoek te brengen. Bij vertrek begon het al te regenen en dat bleef het gedurende de tijd dat we in Mauthausen waren ook doen, soms zachtjes en soms hemels schreiend. Het was nog vrij rustig toen we aankwamen, later op de morgen kwamen er heel veel bussen met middelbare scholieren.

Op 8 aug. 1938, vijf mnd na de “Anschluss” van Oostenrijk bij het Duitse Rijk arriveerden de eerste gevangenen vanuit Dachau in Mauthausen en de bestaande steengroeven waren hiervoor doorslaggevend voor deze locatie. Mauthausen en Gussen waren lang de enige kampen die onder “Lagerstufe III vielen, wat betekende het hardste strafregister binnen het nationaalsocialistische kampsysteem. Het sterftecijfer was hier het hoogste. Eind 1942 waren er 14.000 gevangenen in Mauthausen, Gusen en enkele nevenkampen. In 1945 waren dat er 84.000. In het voorjaar van 1945 werden veel nevenkampen opgeheven en vooral de Hongaarse Joden werden in regelrechte dodenmarsen naar Mauthausen gedreven.

Merendeel stierf al onderweg door de ontberingen. In totaal zijn er zo’n 190.000 mensen naar Mauthausen gedeporteerd. Je wordt er stil van als je daar rond loopt en je kunt je nauwelijks een voorstelling maken van de gruwelen die zich daar hebben afgespeeld en die we ook niet gaan benoemen. Het was ook te zien aan de gezichten en reacties van de jongelui.

Op 5 mei 1945 werd het kamp door de Amerikanen bevrijd en nadat Amerika het beheer overdroeg aan de Sovjet-Russische bezettingsmacht werd het tot 1947 gebruikt als verblijf voor soldaten. Op 20 juni 1947 droegen deze het over aan Oostenrijk met de verplichting er een gedenkplaats van te maken. Overal op het terrein staan kunstwerken van talloze landen. De meeste slachtoffers zijn herbegraven op het terrein van de gevangenbarakken en dat zijn er meer dan 14.000. Op de foto hieronder het Nederlandse Monument.

Net buiten het kamp bevindt zich een veld waar de asresten uitgestrooid zijn. In de voormalige ziekenboeg heeft men een “ Ruimte van namen” ingericht. Hier staan 18.000 namen in graniet geschreven van degene die de dood vonden in Mauthausen en nevenkampen van wiens naam bekend was. Dat wij ze nooit zullen vergeten!

Na een paar uur rijden wij terug over wat eens de dodenmarsweg was, 4 km lang vanaf het station met een stijgingshelling van 14% en besef je weer hoe zuinig we moeten zijn op onze vrijheid en dat we discriminatie /antisemitisme niet moeten tolereren.

De laatste foto's van 23 mei tot en met 28 mei 2024 staan op onze Fotosite