Zoals gebruikelijk waren we weer op tijd klaar om te vertrekken. En voor de vierde keer namen we afscheid van het Nederlands echtpaar die we ook op deze camping weer tegen kwamen. De afstand naar Gyenesdiás, gelegen aan het Balatonmeer is 145 km en gelukkig was het grootste gedeelte over een goede weg. Het landschap werd heuvelachtiger maar ook heel veel graanvelden. We hebben de afgelopen tijd nauwelijks veeteelt gezien maar des te meer akkerbouw. Rijdend door de kleine dorpjes bleven we ons verbazen over de slechte staat van veel huizen.

Tegen 11.00 arriveerden we op de camping. Het was een kleine camping met voornamelijk Duitsers. We werden vriendelijk ontvangen door een oudere Duitse man die de honneurs waar nam voor de jongere eigenaar. Zoek maar een plekje, heb je vragen dan kom je maar naar me toe, heb je klachten dan ga maar naar de baas zei hij met een kwinkslag.
Het was inmiddels aardig warm dus stoelen in de schaduw, was in de wasmachine, voor het belachelijke bedrag van 1 euro en 1 euro voor de droger. Aan het einde van de middag zijn we naar het meer gelopen, het is overal nog vrij rustig want het seizoen begint pas einde van de maand maar we denken dat het in het hoogseizoen heel erg druk en vol is rondom het meer.


Het balatonmeer is het grootste zoetwater meer van Midden-en West Europa. De lengte is 77 km en op zijn breedst 14 km. Het meer is niet diep, 3 tot 13 m en is dan ook snel opgewarmd zodat het in de zomer zelfs 25-26 gr. kan zijn. Het trekt jaarlijks 4 miljoen badgasten en meer dan de helft daarvan zijn buitenlanders. In de winter vriest het meer snel dicht en worden er diverse ijssporten beoefend zoals o.a ijszeilen en schaatsen. Er liggen zo’n 50 plaatsen aan of dicht bij de oever, veel ervan bestaan uit twee delen nl het dorp en de badplaats. Er worden nog volop grote appartementen gebouwd zagen we.


De volgende morgen staat de zon al hoog aan de hemel als we wakker worden en na het ontbijt stappen we op de fiets voor een tocht langs het meer. Er is een mooi fietspad aangelegd en de route is erg mooi. We stoppen onderweg even om te kijken naar het treintje dat zich al van verre laat horen dat hij in aantocht is. Veel spoorwegovergangen zijn hier nog onbewaakt. En wat schetst onze verbazing: we zien het Nederlandse echtpaar aan komen fietsen. Ze stoppen en zij blijken in een naburig plaatsje op de camping te staan. Dit is toch wel heel frappant!

We gaan weer elk onze eigen weg en na 20 km komen wij aan in het plaatsje Szigliget. Van veraf zie je al de burcht uit de 13e eeuw liggen op een heuvel liggen dus dan weet je dat je met de fiets omhoog moet. Tussen de wijngaarden op de heuvels zie je de mooie witgekalkte vroegere wijnpershuizen liggen. De bedoeling was om hier te gaan lunchen maar de weg naar het centrum van het dorpje liep behoorlijk steil naar boven en te voet naar boven zonder stok was in dit geval ook geen optie. Gelukkig hadden we beneden naast het fietspad ook een eettentje gezien dus rechtsomkeer en wie kwamen we tegen….juist ja! Ook zij wilden boven een hapje gaan eten, we hebben ze succes gewenst maar even later zijn ze ook omgedraaid en gezellig bij ons aangeschoven bij het eettentje.


Na de lunch hebben we voor de zoveelste keer elkaar goede reis gewenst en zijn wij terug gefietst want we wilden ook nog naar het plaatsje Keszthely en dat lag aan de andere kant van onze camping.Hier staat het fraaie barokke Festetics kasteel met mooie tuinen. In het begin van de 18e eeuw kwam de adellijke familie Festetics in het bezit van Keszthely waar ze dit kasteel lieten bouwen. Graaf György (1755-1819)was zeer vooruitstrevend en stichtte in 1797 de eerste Hogere Landbouwschool in Europa.


Hierna hebben we een terras opgezocht om even bij te komen van alle indrukken en de mooie fietstocht. Ondanks de hitte van 26 gr. was het fijn dat er steeds een lekker windje waaide. Tegen 17.00 uur waren we terug op de camping.


De maand mei nadert zijn einde en dus ook onze rondreis door Hongarije dus werd het tijd om langzaam richting Nederland te vertrekken. Na getankt te hebben en bij de Tesco voor een paar dagen voorraad te hebben ingeslagen, ging het richting Sárvás zo’n 75 km verder richting de Oostenrijkse grens. Op de camping aangekomen werden we helaas voor de voeten gelopen door heel veel paarden want er bleek op het naastgelegen terrein een groot evenement te zijn waardoor de camping vol zat met paardenliefhebbers. Dus helaas dat feestje ging voor ons niet door. Dan maar door naar Sopron. De lucht begon te betrekken dus even de weersverwachtingen bekeken en de komende week wordt er veel regen met onweer verwacht.


We waren net gearriveerd op de CP toen het noodweer los barstte. Dan maar met een boek de tijd door zien te komen. Gelukkig was het tegen 15.00 weer droog en gewapend met paraplu zijn we naar de oude binnenstad gelopen. Via de voormalige stadspoort, de Elokapu wat voorste poort betekent loop je de prachtige binnenstad binnen. De toren van de stadspoort zie je boven alle huizen uitsteken en is 61 m hoog, hier was vroeger bovenin het wachtlokaal van de torenwachters die vanuit vier windrichtingen de omgeving konden observeren.


Bij het naastgelegen raadhuis stonden we net te kijken naar een bruidspaar ( we zouden er meerdere zien deze middag) toen we werden overvallen door weer een flinke hoosbui. We konden schuilen onder de parasol van een groot restaurant maar zijn daar maar naar binnen gegaan. Kop goulashsoep zou wel smaken en tenslotte is dat een nationaal gerecht.
Na de bui liet de zon zich weer zien en hebben we de wandeling afgemaakt. Op het Fó tér, het grote plein staat in het midden een grote Drievuldigheidszuil uit 1701.

Rondom dit plein staan prachtige monumentale huizen. Ook bevind zich hier de oude apotheek die nu als museum is ingericht maar helaas vandaag (25 mei) gesloten was dus daar gaan we morgen voor terug. Het voormalige blauwe huis behoorde ooit aan de adellijke Esterhézy familie. We slenteren op ons gemak door de straatjes en het valt op dat het erg rustig is hier. We komen uit op het Maria Kút ( tja, ik kan er ook niks aan doen) Op dit plein loopt het plaveisel in een stervorm naar het midden, waar een Mariazuil in laat barok staat, ook aan dit plein ligt het Ursulinen-klooster en kerk (1864)

Van daaruit lopen we via de Uj utca ( Nieuwsteeg) door de oudste steeg van Sopron. Tot in de 15 e eeuw heette het de Jodensteeg en woonden joodse en christelijke families er naast elkaar in grote verdraagzaamheid. In 1526 veranderde dit en werden de joden van overheidswege uit de stad verdreven. Er is nooit een verklaring gevonden waarom er in deze ene straat twee synagoges stonden.

Uiteindelijk komen we weer terug op het grote plein en het was een verrassende wandeling, er is teveel te zien om te benoemen. Op ons gemak lopen we terug naar onze camper waar we nog tot na 20.00 lekker buiten gezeten hebben.


Vanmorgen (26 mei) scheen onverwacht toch de zon en nadat we onze plaats gemarkeerd hadden met een reserveringsbord zijn we naar Fertöd (vroeger heette het Esterházy) gereden waar het voormalige kasteel staat van deze vorstenfamilie. (wie kent niet de graaf van Esterházy uit de Sissi film).


Het wordt ook wel het Hongaarse Versailles genoemd en dateert uit de tweede helft van de 18e eeuw, toen Miklós Esterházy een van de machtigste mannen van het Habsburgse rijk was. De familie bezat in Oostenrijk en Hongarije meer dan 100 paleizen en kastelen. Het trekt veel bezoekers. Wij waren om 10.00 uur de eerste gasten en dat was wel prettig omdat er net na ons een buslading met jongeren werden gedropt die een lesje geschiedenis gingen krijgen daar. Het paleis telt 126 vertrekken en de meest opvallende en mooiste zaal was de grote pronkzaal waar Jozef Haydn 30 jaar als kapelmeester concerten gaf. Hier moesten we toch even denken aan "een handwerk heeft soms een gouden bodem”!


Het slot dat tijdens WO II veel schade opliep is voor een deel gerestaureerd maar men is er nog volop aan bezig. Wij begonnen met een klim van 101 ( en dat weet je dus niet als je eraan begint) treden naar boven naar de Belvedère waar je een mooi uitzicht had over de tuinen.


Gelukkig was er boven een inleidend filmpje zodat we even konden zitten. Een grappige bijkomstigheid was dat we een app kregen dat onze 5 jarige kleindochter net geslaagd was voor haar zwemdiploma B. Nou als dat geen prestatie is.😃


Wij hebben op ons dooie gemak alles bekeken en zijn daarna in het tegenoverliggend gebouwd gaan lunchen. Vreemd genoeg hadden ze geen broodjes of zoiets op de menukaart dus werd het een warme maaltijd en wordt het vanavond brood eten. Roland bestelde een Hongaars gerecht, iets met botten brrrrrr, het smaakte goed maar ik vond het er niet erg appetijtelijk uitzien dus heb me vooral geconcentreerd op mijn eigen bord.


Daarna zijn we terug gereden naar de camperplaats. Onderweg zagen we bij een kerk communicantjes, de meisjes met mooie witte jurkjes en een bloemenkrans met linten in hun haar, helaas konden we daar niet even stoppen voor een foto.
Omdat het apothekers museum tot 14.00 open was zijn we bij thuiskomst meteen weer naar het centrum gelopen. (700 meter) nou het was me het museum wel. Een grote apothekerskast en wat oude papieren en foto’s aan de muur die we niet konden lezen dus in no time stonden we weer buiten en zijn we op een terras neergestreken.

Genoeg cultuur gesnoven op deze zonnige dag. Terug op de CP, stoel buiten, benen omhoog, boek, wijntje/biertje en lekker genieten. Het leven is zo slecht nog niet voor een pensionaat.