Nadat we ons aangemeld hadden op de camping in Tiszafüred en een plekje hadden gezocht moesten we constateren dat het ook op deze camping wel erg rustig was. Behalve wat vaste gasten die hier permanent staan was er nog één Nederlands echtpaar van midden 80 met een caravan. Het was een actief stel dat elke dag ging fietsen en let wel, hij, Sjaak, deed dat op een wielrennersfiets en zijn vrouw had een e-bike. Hun tom-tom was een wegenkaart van Hongarije en aan Whatsapp, vertaalapp etc.deden ze niet. Hij sprak geen enkele andere taal. Ik heb met respect naar ze zitten luisteren. ‘s Avonds wilden we een wandeling maken maar toen we bij de uitgang van de camping kwamen bleek de poort dicht; er hing wel een toetsenbord waar je de code in kon tikken, maar een code hadden we niet gekregen en de receptie was inmiddels gesloten. Terug naar Sjaak om hem even de code te vragen maar het verbijsterende antwoord was “Dat codeblok zit er voor de show, je kunt gewoon de poort open schuiven hoor”. Daarop hebben we de wandeling langs het meer alsnog gemaakt maar dat was van korte duur want we werden lek gestoken door de muggen.

De volgende dag hebben we in de omgeving gefietst en wat opvalt is dat elk huis omheind is met hekken en er veel honden zijn die ongewenste indringers buiten de poort moeten houden. In elk dorp zagen we om de paar meter nesten met ooievaars op elektriciteitspalen.

Ook is het contrast in huizen erg groot. Er staan werkelijk krotten die nog bewoond worden en grote luxe huizen in dezelfde straat. Wel mooi zijn de bermen vol met klaprozen.

Na een rondje van 35 km zonder ook maar een uitspanning waar we iets konden drinken waren we weer terug op de camping. Rond 22.00 hoorde we een traktor op de camping rijden en tot onze verbazing produceerde hij grote witte wolken met als gevolg dat in no time de hele camping in de “ mist” lag. Erg fris rook het ook niet en gelukkig konden we bijtijds alle ramen sluiten voor hij bij ons voorbij kwam. De dag erna vertelde Sjaak (de nederlander die voor het vierde jaar op de camping was) dat ze dat doen vanwege de muggen. We hebben nog niet kunnen ontdekken wat voor spul het was.

Na een goede nachtrust zijn we de dag erna weer op de fiets gestapt om rond het meer te fietsen. (45 km) Nu was er na 16 km wel een restaurantje waar we konden pauzeren. We hadden voor we gingen niet op de buienradar gekeken maar zagen wel de zon verdwijnen en de lucht dicht trekken. Volgens buienradar was er onweer op komst en omdat we over een dijk fietsten besloten we terug te gaan naar de camping waar we net op tijd aankwamen voor het begon te regenen. Uiteindelijk viel het allemaal mee.

Nadat we op 16 mei afscheid genomen hadden van de lieve behulpzame oudjes zijn we naar de Lidl gegaan om vervolgens richting Hortobágy te rijden een kleine 40 km verder. Het is het eerste nationale park in Hongarije. Zoals een Hongaarse dichter ooit schreef, het is een plaats waar hemel en aarde in elkaar overvloeien. Daar op de poesta, hetgeen leegte in het Hongaars betekent, ligt een van de oudste stoeterijen van Hongarije Mátai Ménes waar de Nonius paarden worden gefokt, beroemd om hun sterke gestel en uithoudingsvermogen. Wie meer info wil mag zelf googelen. Wij melden ons bij de receptie omdat we een tocht per huifkar over de poesta willen maken. Samen met twee Zwitserse stellen en een Hongaarse gids die perfect Duits sprak hebben we een dik uur over de poesta gereden en het was een fantastische ervaring. Onderweg werden we getrakteerd op een prachtige ruitershow waar je de perfecte harmonie tussen mens en dier zag.

We zagen rackaschapen met hun kenmerkende lange krullende vacht, de gedraaide horens en typische witte of zwarte kleur.

Ook liepen er de Hongaarse grijze runderen, hun oorsprong is nog steeds onduidelijk maar wetenschappers zijn het er over eens dat het nazaten zijn van de oerossen.

Ook was er een kudde waterbuffels, oorspronkelijk uit Indië maar al in 560 v. Chr. door de Avaren naar Hongarije gebracht. Ze worden vooral gebruikt als lastdieren en wegen tussen de 500-700 kg.


Het uur was helaas snel voorbij en we hebben van de eerste tot de laatste minuut genoten van deze rit. Er was een mogelijkheid om een ritje op een paard te maken maar daar hebben we vriendelijk voor bedankt.

Na deze mooie ervaring zijn we naar de camping in Szolnok gereden en ook hier is het weer rustig. Nog twee Nederlandse stellen en een Hongaars stel. We mogen gebruik maken van de naast gelegen thermaal baden en dus gaan we morgen relaxen.