We vertrekken weer op tijd en doen eerst even een paar boodschappen bij de Spar en achteraf was dat maar goed ook want bij het achteruit rijden op de parkeerplaats zagen we het laatste deel van de knalpijp liggen dat er afgevallen was, was dit onder het rijden gebeurd dan hadden we niet kunnen stoppen of omkeren. Het was een mooie route naar het eiland Skye maar meteen viel ons ook de grote drukte op qua toeristen. Heel veel touringcars reden af en aan.
Skye is het grootste eiland van de Binnen-Hebriden en wordt door velen gezien als het meest fascinerende eiland van Europa. Met zijn authentieke, ruwe en onbedorven heuvelachtige landschappen met kilometers kustlijn is het een Walhalla voor natuurfotografie.

In Slichagan vonden we een mooie natuurcamping met alle faciliteiten inclusief de schapen die er vrij rond lopen op het terrein.

s Middags hebben we een wandeling gemaakt en er passeerde ons een bestelbusje met jeugd die hun ondergoed (bh, slip, sokken) aan de buitenkant van het raam hadden opgehangen zodat het onderweg kon drogen. Hilarisch gewoon. Na de wandeling zijn we de whiskey bar binnen gelopen waar zo’n 400 verschillende whiskey’s te koop waren. Een glas Glenfiddich kostte slechts 17,50 euro. Wij hebben het maar bij een normaal drankje gehouden.

De rest van de middag hebben we vanuit onze stoel lekker in de zon zitten genieten van de prachtige omgeving. En Roland heeft het laatste deel van de uitlaat weer vast gemaakt aan de knalpijp
Moesten we in het begin nog lachen toen we mensen met muskietennetten over hun hoofd zagen lopen, nu verging het lachen ons heel snel want zo gauw je buiten kwam werd je belaagd door weer van die irritante beestjes. We hadden gelukkig ‘s morgens in de winkel Midgelotion gekocht en dat heb je in deze tijd ook echt wel nodig hier.

De volgende morgen waren we al vroeg op pad omdat we een wandeling wilden maken naar The Old Man of Storr en wil je in de buurt kunnen parkeren dan zul je op tijd moeten gaan. In Portree zagen we langs de kust mooie gekleurde huisjes liggen. Het doet mediteraan aan.

The Storr is een rotsachtige heuvel, gevormd door een aardverschuiving op het schiereiland Trottenmish van het eiland Skye. De steile wand contrasteert met de zachte glooiingen van het landschap. Er zijn leuke legende’s over deze rotsformatie en wie er meer van wil weten moet maar even een bezoekje brengen aan Google.

Helaas begon het te miezeren en was er laaghangende bewolking. Bij aankomst konden we The Old Man nog net zien maar toen we naar boven liepen en het harder begon te regenen verdween hij helemaal in de nevel. Wij besloten om onze wandeling af te breken omdat we nog een steil stuk naar boven moesten en dan met die regen ook weer naar beneden zagen we niet zitten. Later hoorden we van het stel uit Horst die we twee keer eerder al getroffen hadden en die wel helemaal naar boven zijn gelopen dat de afdaling een verschrikking was geweest. Dus blij dat we omgedraaid zijn. Helaas kregen we het extra slot van de zijdeur niet meer open dus even lichtelijke paniek want door de extra beveiligingen op de portierdeuren moeten we via die deur instappen. Gelukkig kon Roland wel bij de gereedschapskist en kreeg hij hem open (al is hij nu stuk) Door al die slechte wegen lijdt de camper best veel. Wij vervolgden onze weg naar Quiraing. Om hier te kunnen komen rij je over een slingerende weg met flinke stukken niet al te best wegdek langs groene heuvellandschappen en valleien.


Helaas boven aan gekomen was het weer nevelig dus ook hier viel er weinig te wandelen en daarom werd de afdaling weer snel ingezet. Het was overigens behoorlijk druk met toeristen op de top. Gelukkig was de weg naar beneden stukken beter dan de heenweg. Weliswaar grotendeels ook een Single Lane Track maar met een beter wegdek en voldoende ruimte voor passage’s. Gelukkig was het inmiddels wel alweer droog en konden we genieten van de prachtige omgeving.
In Dunvegan zijn we gestopt voor een bezoek aan het kasteel en zijn tuinen. Een op en top toeristische attractie, bussen reden af en aan.
Het kasteel is grotendeels 19e-eeuws victoriaans en is de zetel van clan MacLeod en gaat terug tot in de dertiende eeuw. In het kasteel mochten geen foto’s gemaakt worden maar lang leven het internet! Na het kasteel hebben we door de tuinen gewandeld en vooral de ommuurde tuin was erg mooi. Die kasteelheren vroeger woonden nog niet zo slecht. Jammer dat ze het zo druk hadden met vechten.


Van Dunvegan Castle reden we naar Fairy Pools, dat bekend staat als een van de meest betoverende plekken op Skye. We hebben de camper op de parkeerplaats achter gelaten en zijn aan de wandeling naar de watervallen begonnen. Erg hard stroomden ze niet omdat het ook hier al 2 maanden lang mooi weer is en weinig heeft geregend maar het moet gezegd de omgeving is prachtig en zou nog mooier zijn als er geen hordes toeristen zouden zijn maar ja…tenslotte zijn we zelf ook toeristen. De Japanners zijn massaal aanwezig op Skye en hebben het weer druk met poseren en selfie’s.
Eind van de middag waren we weer terug op de camping en hadden we het rondje Skye erop zitten. Het was de moeite waard al was het wel wat beperkt door de mist en laaghangende bewolking!

Onze volgende etappe bracht ons als eerste naar Eilean Donan Castle. En ook hier was het erg druk. De ligging van het kasteel is spectaculair op een eiland in het water en de ruige heuvels op de achtergrond. Het is ook een van de meest gefotografeerde kastelen van Schotland. Het is daarom ook niet gek dat het kasteel met enige regelmaat het decor is geweest voor films, zoals o.a Highlander, James Bond en Sherlock Holmes.


Hier kwamen we voor de derde keer het stel uit Horst (buurtgemeente) weer tegen en hebben we weer even gezellig staan kletsen alvorens we ieder ons weegs gingen. Wij bezochten het kasteel om daarna door te rijden naar Fort Augustus waar we op een mooie CP ons plekje voor de nacht vonden. De wandelschoenen gingen weer aan, want natuurlijk moest Loch Ness bezocht worden. Tot onze verbazing was het erg rustig aan het meer maar stonden de toeristen zich te vergapen bij de drie sluizen in het Caledonian Canal waar de boten doorheen moesten van en naar het Loch. Het monster hebben we niet gezien en na een poosje bij het meer hebben we een terras opgezocht om te kijken naar al die toeristen die massaal het in en uitgaan van de boten in de sluizen stonden te fotograferen.


Terug op de CP hebben we nog vrij lang buiten in de zon kunnen zitten.
De dag erna miezerde het toen we om 7.30 vertrokken. De reden van dit vroege vertrek was dat we naar het Glenfinnan Viaduct wilde waar twee keer per dag de stoomtrein “ The Jacobite” over het viaduct rijdt. En wil je een parkeerplaats hebben dan moet je minstens 1,5 uur van tevoren daar zijn. Dit viaduct is tussen 1897 en 1898 gebouwd en is 380 meter lang en bestaat uit 21 overspanningen, die tot 30 meter hoog reiken, wat een baanbrekende technische prestatie was in die tijd want het was een van de eerste grote betonbruggen. De spoorlijn was vroeger belangrijk voor de lokale visindustrie. Ook op dit viaduct zijn weer veel filmscènes opgenomen zoals enkele Harry Potter films waarin de Zweinsteinexpres een belangrijke rol speelt. Gewapend met paraplu en de irritante vliegjes negerend zagen we de oude stoomtrein over het viaduct rijden. Een mooi gezicht dat moet gezegd worden. Het mooiste uitzicht heb je als je de klim naar boven maakt, maar gezien het weer kozen wij toch maar weer voor veiligheid.


Omdat het bleef regenen besloten we wat verder te rijden dan de bedoeling was. Onze tocht ging door Glencoe Valley en was werkelijk schitterend. De diepe vallei en hoge bergen van Glencloe die zich in het adembenemende Lochaber Geopark in de Hooglanden bevinden, zijn eeuwen geleden uitgesleten door ijzige gletsjers en vulkanische ontploffingen.
We zijn gestopt in het dorpje Glencoe waar we na de lunch het streekmuseum bezochten. Roland moest nogal eens bukken om door de deur te kunnen, wat aangeeft dat de mensen in vroegere tijden veel kleiner waren. Het museum is een van de weinige nog bewaarde huizen uit het verleden. Niet echt heel bijzonder, maar leuk om even doorheen te lopen.


De weg door Glencoe leidt je door het hart van een oude vulkaan en is een van de mooiste gebieden in Schotland vonden wij. Wij hebben de avond en nacht doorgebracht op zo’n betoverende plek. Helaas ging de miezer over in regen en van de regen in stortregen maar dat heeft ook zijn charme want daardoor zag je meerdere watervalletjes van grote hoogte naar beneden kletteren. Of vanuit het niets komt er een laaghangende wolk voorbij drijven. Een magisch plekje.


Tot onze verbazing zagen we tegen 21.00 een bruidspaar met fotograaf aan komen lopen die daar in de stromende regen foto’s kwamen maken en ze hadden er nog lol in ook.
Het heeft de hele avond en nacht flink hard geregend en vanmorgen miezerde het weer. Dus dan maar kilometers maken met tussenstops op plaatsen waar we het mooi vonden. En je verveelt je geen moment, watervallen, steeds andere landschappen, het blijft prachtig. Rond de middag begon de zon weer te schijnen en zijn we gestopt in Geilston voor een bezoek aan een klassieke tuin gelegen aan de oevers van de Clyde. De ommuurde tuin dateert uit 1797 en wordt gedomineerd door een gigantische Wellingtonia-boom. De tuinen liggen helaas wat afgelegen en dat was misschien de reden dat wij de enige bezoekers waren.


Via de snelweg zijn we daarna naar de laatste plaats die we in Schotland bezoeken gereden nl. Gretna Green ofwel het Las Vegas van Schotland. Jaarlijks komen er zo’n 10.000 paartjes uit de hele wereld om hier te trouwen. De oorsprong van dit voor aanstaande bruidsparen zeer geliefde stadje ligt in het feit dat de Marriage Act uit 1754 die in Wales en Engeland werd ingevoerd, betekende dat je niet zonder toestemming van je ouders kon trouwen als je jonger was dan 21. Vandaag is die leeftijd verlaagd naar 18 jaar maar in Schotland kon (en kun) je legaal trouwen als je 16 bent. En omdat Gretna Green het eerste dorpje is over de grens, kennen veel jonge Engelse en Welshe stellen het goed.
Buiten dit feit viert de commercie er natuurlijk hoogtij. Wij troffen er ook twee bruidsparen aan al waren ze beide de leeftijd van 16 al ver gepasseerd. Het was leuk om er even rond te lopen.

We staan nu pal tegen het huis van vriendelijke schotten die een B&B runnen en 5 camperplaatsen hebben. Er wonen vier generaties waarvan overgrootmoeder van 101 genoeglijk op een bankje zat te genieten. Na een praatje met haar en haar dochter hebben we ze stroopwafels gegeven met een paar Delfts blauwe klompjes en daar waren ze erg mee in hun sas. En zo sluiten wij vier heerlijke weken in Schotland af en kijken we terug op een fantastisch mooi land met super vriendelijke en behulpzame mensen. Het was elke dag genieten.
Morgen rijden we Engeland weer in en zien we wel waar we stranden; de bedoeling was Liverpool maar helaas is daar morgen en de volgende dagen geen camperplek meer vrij.
We kunnen niet alles foto’s plaatsen want het internet is super traag dus die houden jullie tegoed.