Toen we om 10.00 het gezellige stadje Hann. Münden verlieten scheen de zon al behoorlijk fel. Na eerst weer boodschappen te hebben gedaan en de tank gevuld. (diesel kost nu 2,10 per liter) reden we naar Sababurg om het kasteel van Doornroosje te bezoeken. We rijden door het Reinhardswald een bebost hoogland dat door het Noord-Hessische graafschap Kassel loopt.

We parkeren op een grote parkeerplaats en lopen een stukje naar boven waar het heuvelkasteel ligt. Helaas pindakaas, de poorten waren gesloten dus moesten we genoegen nemen met een kijkje aan de buitenkant. Erg jammer want binnen het ommuurde kasteel zijn er siertuinen waarbij vooral de rozen een bijzondere plaats innemen, die deels langs de oude muren naar boven klimmen. Hier groeit ook een prachtig exemplaar van de zeldzame “Kiftsgate roos. Dit is een kleinbloemige wilde klimroos uit de Himalaya die medio juni in volle bloei staat.

(foto van de wilde roos even ‘geleend’ van internet)
We maken wat foto’s en lopen weer terug naar de camper waar we inmiddels gezelschap hadden gekregen van een Zweedse en Italiaanse camper. De kinderen van de Italianen waren erg teleurgesteld dat ze niet naar het kasteel konden, we kunnen het ons goed voorstellen.

We vervolgen onze weg en rijden langs het door Willem IV aangelegde dierenpark in 1570. De muur die rond dit 130 hectare grote terrein uit 1590 is nog geheel intact.


Het was inmiddels broeierig warm en we besloten onze wandeling (met hoogteverschillen) te laten voor wat hij was en zijn doorgereden naar Trendelburg. De CP plaatsen zijn behoorlijk groot en bevinden zich op een groot Domein met uitzicht op de burcht van Rapunzel en een landelijke omgeving.
We hebben onze stoelen gepakt en die in de schaduw aan de Diemel gezet en daar de rest van de middag gezeten. Het was een drukte van jewelste met schoolkinderen die vanaf hier een kanotocht gingen maken. Leuk om te zien.


Ondanks de warmte hebben we toch goed geslapen en tegen de morgen begon het te regenen en was het flink afgekoeld, wel een heel verschil van 30 naar 20 gr. maar dat vinden wij niet erg. In de loop van de morgen zijn we gaan wandelen en natuurlijk moesten we weer klimmen om bij de Burcht van Rapunzel uit te komen. waar nu een hotel in gehuisvest is. We hebben vanaf de Burcht een mooi uitzicht over de omgeving.


Het historische dorpje is niet zo groot en op ons gemak bekijken we het een en ander. We lopen even de Evangelische Kerk binnen waar we een aantal fresco’s uit de 15e eeuw bekijken. Het ruikt altijd erg bedompt en muf in zulke oude kerkjes vinden we.


Het begon wat te miezeren dus zijn we bij het enige pension/restaurant sinds 1612 naar binnen gegaan om wat te eten en drinken. Het interieur oogde uit de 50/60er jaren maar ook dat heeft zijn charme en past ook bij het geheel. Nog overal in Duitsland zie je sigarettenautomaten tegen de muren maar hier binnen stond echt een prachtig oud exemplaar wat nog in gebruik was. Wel met een aanpassing zodat je ook met pinpas kunt betalen.


Het is weer droog als we onze weg vervolgen en passeren ook het oudste huis uit dit dorpje van 1459. We blijven ons verbazen over de goede staat van deze oude vakwerkhuizen en zijn tegelijkertijd ook nieuwsgierig naar de binnenkant van zo’n woning maar daar zullen we wel nooit achter komen.


De volgende dag stond een rit van 66 km op het programma naar Bodenwerder, de geboortestad van de Baron van Münchhausen (1720-1797), je weet wel, die man die zichzelf aan zijn eigen haren uit het moeras trok (althans naar eigen zeggen). Bij Polle, een plaatsje 19 km voor onze bestemming, was er sprake van een Vollsperrung, de weg compleet afgesloten en moesten we 20 km om rijden. Een mooie romantische route met haarspeldbochten en steile afdelingen waar de camper net op de weg paste, maar gelukkig zijn we er gekomen. De gemeentelijke camperplaats is heel erg groot; op een gegeven moment telden we er bijna 80 campers, waarvan het merendeel aan de oever van de Weser stonden maar gelukkig vonden wij nog een plaatsje in de schaduw, want de thermometer wees bijna 30 graden aan.


Nadat we waren bijgekomen van de enerverende rit, zijn we het kleine stadje ingelopen. Eigenlijk heeft het maar één hoofdstraat met eetgelegenheden, terrassen en winkels, hoewel er ook veel panden leeg staan. Her en der vind je de verwijzingen naar hun beroemde stadsgenoot en de sterke verhalen die hij overal vertelde zijn verbeeld in standbeelden. Zo zie je hem zittend op een kanonskogel die zojuist is afgestoten om de vijandelijke posities te inventarissen, zit hij op een half paard dat zijn achterwerk heeft verloren bij het passeren van een valhek in de stadspoort en wist hij terug te vliegen met behulp van een vlucht aangelijnde eenden. Ach, complete onzin natuurlijk, maar het heeft toch wel wat.


En natuurlijk versieren ook hier weer vele vakwerkhuizen het straatbeeld; inmiddels zijn we het stadium van verbazing en verwondering al ver te boven.


De volgende dag besloten we niet naar Polle te fietsen, maar de bijna 30 km langs de Weser naar het Noorden over de Weserradweg af te leggen om dan aan te komen in Hamelen. Polle, de plaats waar we met de camper de Umleitung moesten maken hadden we immers al gedeeltelijk gezien en dat stadje trok ons niet echt. Bovendien wordt in Hamelen op zondag een voorstelling in de open lucht gegeven door vrijwilligers waarbij het verhaal van de rattenvanger wordt uitgebeeld. Omdat je wel ruim tevoren aanwezig moet zijn om een zitplaats te hebben vertrokken we om kwart voor negen. Na een km of 5 zei Janny, ik mis mijn fototoestel. Paniek natuurlijk, ze had hem op de bagagedrager gelegd omdat ze nog even de vuilnis weg ging brengen. Ze grjjpt met haar hand naar achter en pakt tot onze stomme verbazing haar toestel van de drager. En als je nagaat dat we toch echt een paar steile korte klimmetjes hadden gehad dan mag je toch zeggen dat de Goden ons gunstig gezind waren. Iets voor elven parkeerden we onze fietsen traditiegetrouw bij de centrale kerk, in dit geval de St, Bonifatius Dom . Vaak vind je daar fietsbeugels, maar belangrijker: zo hoef je nooit te zoeken of raden waar je jouw fiets hebt neergezet. De Dom zelf is nauwelijks een bezoek waard en dus pakken we even een terrasje vooraleer we naar de open lucht voorstelling gaan, die plaatsvindt naast het Hochzeitshaus. Op zich is die leuk in scene gezet en vooral de in grote getale aanwezige kinderen vermaken zich uitstekend. Bovendien werd er voor de voorstelling in vijf talen het verhaal verteld.


Na de voorstelling lopen we de Mariakerk in, die in de Tweede Wereldoorlog zwaar is beschadigd en eind jaren vijftig van de vorige eeuw werd is herbouwd en gerestaureerd. Binnen vind je een gebrandschilderd raam met een voorstelling van de Rattenvanger.
We lopen om de kerk heen en gaan de grote winkelstraat in waar de de belangrijkste gebouwen van Hamelen tegenkomen: het Stiftsherrenhausen en het Leisthaus. Beide gebouwen stammen uit de Middeleeuwen, maar kregen halverwege de 16e eeuw hun huidige vorm. Zij hebben een pittoreske gevel, rijkelijk gedecoreerd met verbluffende details. Je moet er echt even de tijd voor nemen! Op de bovenste verdiepingen van deze met elkaar verbonden huizen bevindt zich het museum.

Aan het eind van de winkelstraat gaan we rechtsaf de Bungelosenstraat in; in deze straat mag je niet dansen en niet zingen of muziek maken, omdat volgens de legende de rattenvanger hier aan het eind, toen de stad hem niet wenste te betalen voor zijn diensten, de kinderen van de stad via deze weg heeft weg gevoerd en sindsdien nooit mee zijn teruggekeerd. We slenteren nu verder door de oude stad, langs de oude stadsmuren en komen uiteindelijk bij de Vispoort terecht. Deze werd voor het eerst genoemd in 1386. We passeren daarna het Bürgerhaus, één van de mooiste klassieke huizen van Hamelen. Het is vermoedelijk gebouwd in 1530 en heeft overvloedig houtsnijwerk, decoratieve architectonische details en een prachtige grote ingang.

Ja gaat nu de hoek om en loopt de Wendenstraße in. Dit is één van de mooiste en interessantste straten van de oude stad. De gevels van de historische gebouwen aan weerszijden van de straat buigen over de smalle straat en vormen zo een pittoreske boog.


We komen nu weer uit bij het begin van onze wandeling en pakken nog even een terrasje bij het Gästehaus Im Rattenkrug om van daaruit weer naar onze fietsen te gaan en de terugtocht naar Bodenwerden te maken. Vanaf morgen laten we de streek van de vakwerkhuizen grotendeels achter ons.

De aanvullende foto’s staan op ons fotoboek 2022 Duitsland waarvan de link in het rechterpanel is gegeven.