Soms zie je iets wat je vast wilt leggen op een foto maar is er geen gelegenheid en dat overkwam ons deze morgen. Onderweg naar onze volgende plaats reden we weer door heuvelachtige gebieden met bossen en akkerbouw en dan ontwaar je ineens een groot korenveld barstend vol korenbloemen en klaprozen die als een prachtige gekleurde deken tegen een glooiende helling lijkt genesteld . Zelden zoiets moois gezien. Helaas was er geen mogelijkheid om te stoppen en dat is dan even balen. Na een tussenstop bij de supermarkt arriveerden we om 11.00 op de CP plaats in Fritzlar. Na de lunch gingen de wandelschoenen weer aan om naar boven te lopen waar het historische stadje ligt. Janny gepaard met brace, wandelstok en een paracetamol in de hoop dat het beter zou gaan dan gisteren. (opgeven is geen optie) Na het passeren van een oude stenen brug over de Eder bereik je de rand van de oude stad, die gebouwd is op de steile oevers van de rivier.

Fritzlar is in 754 gesticht door Bonifatius, die de Heilige Eik van Donar, aanbeden door de Germanen, kapte en van het hout de christelijke kapel ter ere van St. Petrus daar bouwde, waaruit later het klooster ontstond dat het begin vormde van Fritzlar. Fritzlar heeft in de loop der eeuwen diverse namen gehad. En waarom ????


Gelukkig was de klim naar de oude stad niet zo steil (wel een flink aantal trappen)en stonden we al snel bij de ingang van de heksentoren waar onze wandeling begon. Vroeger werd Fritzlar de stad van de torens genoemd want niet minder dan veertig torens maakten onderdeel uit van de stadsmuur en stadsverdediging. Vandaag nog sieren 10 torens het stadsbeeld, waarvan de Grauer Turm uit 1273 de grootste verdedigingstoren van Duitsland is.


We lopen verder buiten langs de stadmuur om bij het busstation weer door een stadspoort naar binnen te gaan. We zijn dan op de Kasselerstrasse beland, de oude verbindingsweg tussen Kassel en Giessen. Aan deze straat vind je de twee oudste stenen huizen van Fritzlar uit de 14e eeuw.


Aan het eind van de straat kom je na een scherpe bocht naar rechts op de Markt. Het marktplein wordt algemeen als een van de mooiste en best bewaard gebleven marktpleinen van Hessen beschouwd. Midden op het plein vind je een renaissancebron uit 1564 met in het midden ridder Roland. Wie kan er nu zeggen dat hij bij leven al een standbeeld heeft. ;-)

Bijna alle gebouwen die aan de markt staan waren toendertijd koopmanshuizen van rijke handelsfamilies die enorm in aanzien stonden. Ze zijn nu allemaal van grote cultuur-historische waarde en bij ons zouden ze allemaal tot Rijksmonument zijn verheven. Het meest interessantst is wel het huis aan de oostkant van het marktplein: het vakwerkhuis dat met een hoog torentje is versierd. Het was destijds het geldwisselkantoor van de Michielsbroederschap.


Op de markt zijn we bij een barrista neergestreken voor een kop cappuccino en te genieten van de middeleeuwse sfeer, waarna we de markt achter ons lieten en uitkwamen bij het zo genoemde Hochzeitshaus. Dit vakwerkhuis van 4 verdiepingen en toch wel 40 meter diep is in 1580-1590 gebouwd om de bevolking de mogelijkheid te bieden om te trouwen en daarna uitbundig feest te vieren.


Daarna slenteren we door naar de Domplatz. Hier staat een standbeeld van Bonifatius met de bijl in de hand, kijkend naar de St. Petrus Basiliek met zijn twee machtige torens. Binnenin de kerk vallen drie dingen op: het triomfkruis dat in het midden van de dom hangt en uit de 13e eeuw stamt, een slank sacramentshuisje uit 1506 en geheel vervaardigd van kalksteen en tot slot fresco’s uit de 13e eeuw.

Maar het meest bijzondere van de Dom vind je in het Dommuseum. Daar tref je o.a een prachtig vakwerk altaarkruis aan uit de 11e eeuw en een relikwie-houder uit de eerste helft van de 8e eeuw, rijkelijk voorzien van uit ivoor gesneden beeldjes.

Tegenover de dom vind je het oude stadhuis, dat al in 1109 wordt beschreven en vanaf 1274 als gemeentehuis in gebruik is. Het is daarmee het oudste gemeentehuis van Duitsland. Het gebouw laat aan de westkant nog de muren uit de romaanse tijd zien en werd oorspronkelijke gebruikt door de ambtenaren van de aartsbisschop van Mainz. In 1423 is door een brand grotendeels verwoest en in 1441 weer opgebouwd in de destijds gotische stijl.


Vanaf het stadhuis lopen we achter de Dom door en gaan via trappen weer naar beneden, terug naar de Heksentoren waar onze wandeling begon.
Dit mooie stadje leent zich uitstekend om als decor te dienen voor een historische film.
We hebben nog lang buiten kunnen zitten en vlakbij de CP was de jeugdbrandweer aan het oefenen. Mooi om te zien hoe serieus ze bezig waren met een z.g reddingsactie. Vroeg me trouwens af of zoiets in Nederland ook bestaat.

De volgende dag heb we een grote afstand van wel 40 km overbrugd naar Bad Wildungen.
Nadat we weer een plekje gevonden hadden werd het weer tijd om de was te doen. Het was broeierig warm vandaag en we hebben er maar een rustdag van gemaakt tot na het eten, toen we besloten om een stadswandeling te maken. Al snel zie je op een heuvel slot Friedrichstein liggen, gebouwd rond 1200. Wij laten dat links liggen omdat het een steile klim van zo’n 300 m is en daar hebben we geen zin in met dit weer.
We verblijven nu in een streek met veel kuuroorden en ook Bad Wildungen was ooit een geliefd kuuroord en de bijna 1000 jaar oude Köningsquelle is een van de oudste minerale bronnen in dit district.
Wandelend over een licht stijgende weg en een aantal trappen bereiken we de oude binnenstad. Wat meteen opvalt zijn de gigantisch grote vakwerkhuizen in de hoofdstraat.

We horen muziek dus lopen die richting op en staan even stil bij de muziekkapel van de plaatselijke brandweer wiens pot gespekt moest worden. De muziek was niet echt “je van het” maar het plezier dat ze met zijn allen hadden was hilarisch. En daar gaat het tenslotte om. Na een poosje vervolgen wij onze route en het valt op dat het allemaal wat rommelig en verpauperd uitziet.
Een van de bezienswaardigheden is de Evangelische hallenkerk in gotische stijl uit 1300 met het beroemde “Wildunger”-altaar van een van de bekendste schilders Conrad van Soest die het voltooide in opdracht van de Orde van St. John in1403. Men is volop bezig met de renovatie van deze kerk.


De bedoeling was om ergens gezellig op een terras te gaan zitten, maar het enige wat we zagen waren ongezellige lege terrassen dus besloten we naar ons eigen terras te gaan bij de camper. We hebben in elk geval een avondwandeling gemaakt maar het stadje heeft verder weinig indruk nagelaten.

Tegen de ochtend hoorden we dat het regende maar dat was gelukkig van korte duur en bij het opstaan was het nog bewolkt maar verder was het een aangename temperatuur om te gaan fietsen. We hebben een prachtige fietstocht gemaakt in de omgeving met een aantal hoogteverschillen door bossen, landerijen en kleine dorpjes.


In een dorp, tevens groot kuuroord heb we even gepauzeerd, tevens om postzegels te kopen waar we al drie dagen naar op zoek zijn. Je moet hier echt voor naar een postkantoor en die zijn schaars en beperkt open. Er was een winkel die had ze wel maar dan moest je daar ook de kaarten kopen maar die hadden we dus al.
Natuurlijk hebben wij ook even een flesje gevuld met mineraalwater uit een bron. Het is te drinken maar daar is dan ook alles mee gezegd. In een groot prachtig park zie je veel vooral oudere gasten rustig wandelen of op een bankje zitten en het heeft wel wat.


Af en toe leek het wel of we alleen op de wereld waren want over de hele route
zijn we vier fietsers tegen gekomen .
We waren bijna terug bij de CP toen het begon te miezeren, we hebben even 5 min. geschuild en toen konden we weer verder. We waren nauwelijks terug in de camper toen het flink begon te regenen. Maar gelukkig klaarde het ook weer snel op en liet de zon zich weer zien. De ALDI ligt recht tegenover de CP dus we hebben meteen weer voor een paar dagen boodschappen gedaan want morgen vertrekken we weer verder.