Van Tholen naar de Wouwse Plantage is slechts 40 km dus we waren voor 9.30 bij camping

‘ t Schouwke waar we op de parkeerplaats even een uurtje hebben moeten wachten tot er een plek vrij kwam. De camping heeft 10 plaatsen voor campers en het gaat er gemoedelijk aan toe.

Het dorp is gesticht door de eerste particuliere eigenaar van het landgoed, Pierre Joseph de Caters die sinds 1848 ook de bebouwing van Plantage Centrum had gerealiseerd.

In 1876 liet baron Caters een kerk bouwen en een brede boulevard en zo groeide het dorp langzaamaan verder uit. Het dorp kreeg de naam Pindorp, maar in 1958 werd die na protesten vanuit het dorp, veranderd in Wouwse Plantage.

We zien hier ook het beeld staan van “de Houthakker” of ook wel de Mastepinnerooier. Pin komt van mastepin; de naam voor een den. Een verwijzing naar de stronk die overblijft als een boom wordt gekapt.

Wij hebben de fiets gepakt om de Plantageroute te gaan fietsen. Natuur in de vorm van heide, bossen en vennen vind je hier in de omgeving volop. Die natuur is echter in de loop van de eeuw geheel door de mens tot stand gekomen. Turf is ontgonnen, vaarten zijn gegraven, bomen zijn omgehakt en herplant, heide is geplagd en begraasd door schapen. Kortom de mens heeft flink ingegrepen in de natuur. De oudste productiebossen in Nederland zijn dus te vinden in de Wouwse Plantage. Een dubbelzinnige naam: een woud is een ongerept bos, een plantage een aangeplant bos.

Onze eerste stop was op de Oude Markt in Roosendaal ofwel Tullepetaonestad zo genoemd tijdens de carnaval. Het was zondag en omdat er geen winkels open waren in het centrum was het erg rustig. Ook op de terrassen was het niet druk. Na de koffie op het terras “BijMoeders” en na een blik (en foto) op het standbeeld van de Tullepetaon hebben we onze route hervat. Het is een beeld van een in carnavalstenue gestoken parelhoen, het carnavalssymbool van Roosendaal. Het woord tullepetaon is afgeleid van het ranse woord voor parelhoen: poule pintade. Dit verbasterde men tot poelepetaat en later werd het door letteromzetting en klankomwisseling tullepetaon. Parelhoenders hebben een kleurrijk verenkleed en kunnen behoorlijk en krijsen en tekeergaan, net als de Roosendalers met carnaval. Het beeld is gemaakt door de Roosendaalse kunstenaar Léon Vermunt.

We kwamen langs de Designer Outlet waar we even in een rap tempo doorheen zijn gelopen om een paar Birkenstock slippers te kopen. Het was er ontzettend druk en het voelde heel ongemakkelijk . Bij een aantal winkels stonden lange rijen mensen te wachten om naar binnen te mogen en af en toe zag je nog wat mensen met een mondkapje maar de 1,5 meter werd beslist niet nageleefd hier dus hebben waren bij binnen 15 min. weer bij onze fietsen. De fietsroute liep merendeels door landerijen en viel ons wat tegen. Langzaam zagen we de lucht donkerder worden en omdat er stevige buien voorspeld waren, werd de buienradar even geraadpleegd en die gaf aan regen rond 13.30 en het was 13.25. We waren inmiddels in Wouw en van daar was het nog 4 km terug naar de camping. Dus hebben we de resterende 15 km gelaten voor wat het was . Helaas hebben we het niet helemaal droog gehouden en de regenjassen uit de tas moeten halen maar we waren wel net op tijd binnen voor het harder ging regenen. De rest van de middag hebben we naar de tour zitten kijken en dát was pas echt afzien in de regen!

5 juli

Het weer blijft onbestendig en ook deze dag waren de vooruitzichten bewolkt, regen en af en toe zon. We hebben toch de wandelschoenen aan gedaan om een van de vele wandelroutes te gaan lopen door Natuurgebied de Wouwse Plantage Vanaf de camping is het ongeveer 1 km lopen tot een van de Brabantse Natuurpoorten, herkenbaar aan een grote stalen sleutel van 4 meter hoog waar de wandelroute begint.

Het bosgebied is ongeveer 900 ha groot . Je vindt er o.a heuvels tot 20 meter boven NAP, die een onderdeel zijn van een zandrug die 20.000 jaar geleden is gevormd. Lange lanen met loofbomen, kronkelige paadjes kortom een mooi gebied om te wandelen. Voor een aantal vogelsoorten geldt dat dit het belangrijkste broedgebied in Nederland is zoals voor de wespendief en de zwarte specht. Deze broedgebieden zijn niet toegankelijk voor het publiek. Wij moesten genoegen nemen met veel gekwetter van vogels, want ze lieten zich niet zien.

We hadden ongeveer een uur gelopen en ja hoor...drup drup drup en die druppen werd regen dus de regenjassen aan. Gelukkig liepen we merendeels onder het bladerdek van de bomen. Soms was het glibberen en door de modder, maar over het algemeen viel het mee en na een poosje konden de jassen weer uit en vonden we een bankje waar we even koffie konden drinken en een boterham eten. Ondanks dat er in gebied veel reeën leven hebben we er helaas geen gezien. Onze rust werd alleen af en toe verstoord door een heel laag overvliegend vliegtuig. We zijn slechts vier andere wandelaars in de 3,5 uur dat we gewandeld hebben tegen gekomen. Ondanks de korte buitjes af en toe was het een mooie wandeling en voldaan kwamen we terug op de camping.

6 juli

Eindelijk scheen de zon weer eens toen we wakker werden maar er stond wel een straffe wind. Volgens de weerberichten zou het tot een uur of 15.00 droog blijven dus zijn we op de fiets gestapt om de smokkelroute te fietsen. Deze gaat deels door de Antwerpse Kempen en het is een prachtige route. Net over de grens fietsen we door het langgerekte kerkdorp Hoek. We stoppen even bij het Sint Gerardus klooster. Dit redemptoristenklooster met een kerk, school en grote tuin ligt verscholen in het groen en is gebouwd in 1908 en bedoeld voor herstellende paters uit missiegebieden zoals o.a Belgisch Congo. De kerktoren wordt bekroond door een Kruis met een Heilig Hartbeeld van 4,5 m hoog. Aan het einde van WO ll hadden de Duitsers 150 ton aan explosieven in de toren aangebracht, maar toen men inzag dat het geen zin meer had omdat het een verloren zaak was hebben ze hem niet opgeblazen. De geallieerden konden de explosieven ontmantelen. Wel zijn de diverse kogelinslagen nog zichtbaar in de bibliotheek van het klooster.

In het grensdorp Nispen hebben we in de zon op het terras gezeten en genoten van een heerlijke Kletskoffie. De uitbaters zelf waren trouwens ook gezellige kletsers en ze vertelden o.a over de rivaliteit tussen Roosendaal en Bergen op Zoom. Wil je ruzie met een Roosendaler dan moet je zeggen dat je Bergen op Zoom gezelliger vindt. :-) (we houden onze mening dus maar wijselijk voor ons) Volgens de uitbater is de rivaliteit zelfs zo groot dat de verloskundige zorg in het ziekenhuis in Bergen op Zoom een speciale Roosendaal-verloskamer heeft ingericht, om niet de indruk te wekken dat het geboren kind een Bergenaar zal zijn. Wij vervolgen onze route en fietsen langs de watermolenbeek naar Roosendaal.

Omdat we naar de bakker moesten en ik (Janny) nog naar de Passage wilde hebben we de fietsen bij de Nieuwe Markt neergezet. De Passage is een uniek winkelcentrum en volledig in Venetiaanse stijl gebouwd. De natuurstenen vloeren met mozaïeken, prachtige smeedijzeren hekwerken, balkonnetjes en een grote lichtkoepel met glas en lood zijn prachtig. Zelfs een “live” orkest vanaf een balkon ontbreekt niet in het totaalplaatje. Er zijn luxe winkels en je waant je even in een andere wereld.

Loop je deze passage uit dan valt het op dat er heel veel winkelpanden leeg staan. De corona heeft ook hier hard toegeslagen blijkbaar.

Ondertussen verdween ook de zon en werd de lucht donkerder dus we hebben snel wat boodschappen gedaan en de fietsen weer opgehaald. We hadden nog 8 km voor de boeg met flinke tegenwind. Nog voor we Roosendaal uit waren moesten de regenjassen weer aan . Het was even flink door trappen (zelfs met onze E-bike’s) maar ook dat hebben we weer overleefd. Ben het nu wel een beetje beu, dat weer, maar goed.

Morgen gaan we weer on route.

7 juli

Voor we naar onze volgende camping gaan maken we een tussenstop in Rucphen om de Heemtuin te bezoeken. Deze 2 ha grote wilde-bloementuin is aangelegd door medewerkers van de Sociale Werkvoorziening in Roosendaal en toont een afspiegeling van de natuur en het landschap in het Brabant van de vijftiger en zestiger jaren. Het is het landschap uit de geboortestreek van Vincent van Gogh. Er zijn zo’n 400 soorten wilde planten, 26 dagvlinders, 24 soorten libellen en waterjuffers, 30 soorten broedvogels en een oase van rust en stilte. Wij hebben er met veel plezier rondgewandeld en mocht je ooit in de buurt zijn dan is het beslist de moeite waard om er even de tijd voor te nemen.

Rond de middag hebben we onze rit voortgezet en een uurtje later waren we op de boerencamping in Borkel. Deze camping is nog in een beginners stadium want ze zijn pas dit jaar geopend en zijn nog zoekende naar het hoe en wat, maar wij hebben in elk geval een rustig plekje tussen het groen en verder staan er nog vier campers en een caravan. De zon scheen eindelijk weer volop dus we hebben de rest van de middag lekker niets gedaan.

8 juli

Wakker worden met een blauwe lucht, ramen en deuren open en rustig de dag beginnen. Ondanks dat we op vakantie zijn, zijn we elke dag rond 8.00 uur op en om half 10 zaten we al op de fiets richting Natuurgebied De Plateaux-Hageven waar we wilden wandelen. Fietsen bij de werkschuur van Natuurmonumenten neer gezet en aan de wandel. We hebben de route van 8 km gelopen omdat we daarna ook nog wilden fietsen. Dit wandel gebied is 600 ha groot met vloeiweiden, heide, vennen en gevarieerde bossen. We zagen Galloway runderen en zelfs een klein woelmuisje wat ons angstvallig in de gaten hield. De vogels kwetterden er weer lustig op los, libellen in verschillende kleuren en volop vlinders. Kortom het was een mooie wandeling.

Genietend op een bankje ons brood opgegeten en helaas hadden we het water in de fietstas laten zitten maar we hebben het overleefd.

Onze fietstocht ging voor een groot gedeelte ook langs dit natuurgebied en via Neerpelt fiets je België binnen. Aan de route lag een goudvissenkwekerij en daar was een zelfbediening met warme en koude dranken. Hij doet daar goede zaken mee denken wij, want verder zijn we niets tegen gekomen. Onze route ging ook langs het Sint Benedictusabdij-Achelse Kluis. De Achelse kluis, grenskapel en Eremietenstichting sinds 1650 en werd in 1846 betrokken door Cistercienser monniken (trappisten) en nog steeds wordt hier het Achels bier gebrouwen , dus fietsen stallen en naar het terras. Mondkapje verplicht tot je zit. Het terras werd vooral bevolkt door….jahoor pensionata’s. Daarna nog even de winkel in waar vele soorten trappistenbier te koop zijn.

Aan de voorkant van het klooster zie je ook nog een reconstructie van de doodendraad (den droad) aan de Achelse Kluis. Deze elektrische draadversperring werd door de Duitsers aangelegd in 1916 en liep langs de hele Nederlands-Belgische grens om al het ongewenste verkeer zoals o.a smokkelaars, spionagediensten etc tussen het bezette België en neutrale Nederland tegen te houden.

Even stonden we allebei in een ander land en een mevrouw zei, zal ik even een foto maken van jullie, dus bij deze. :-)

Ook dit was weer een mooie fietsroute van zo’n 22 km dus beweging genoeg gehad. In Borkel hebben we meteen een tafel voor twee gereserveerd bij restaurant De Zwaan (met een prachtige beeldentuin) voor vanavond om de vakantie af te sluiten.

Het eten was heerlijk en voldaan zitten we nu in ons huisje op wielen terugkijkend op vier heerlijke weken en kunnen we volmondig zeggen: WAT IS NEDERLAND MOOI!

De foto’s van de laatste dagen zullen we thuis op de website zetten.

Bedankt weer voor de leuke reactie’s en tot de volgende keer.