Om 9.00u verlieten we Zutphen om koers te zetten naar Oosterbeek. De afstand is slechts 33 km maar omdat wij met de camper niet door Arnhem mogen moesten we erom heen. Ongeveer 1,5 uur later waren we in Oosterbeek, het was even zoeken en via een smal zandpad kwamen we bij de camping. Helaas geen plaats meer, kan gebeuren dus op naar de volgende, maar helaas ook daar stond alles vol. Onze bedoeling was om het Rosandepad te gaan lopen maar dat plan moet nog even in de ijskast want in die omgeving was er geen vrije plek meer te vinden waar we twee dagen konden blijven, dus Pam…..we kunnen je helaas niet vertellen hoe mooi je omgeving is maar je houdt het tegoed.

We hebben de camper even geparkeerd in het bos om wat te eten en drinken en te bespreken wat we dan wel zouden gaan doen.

Uiteindelijk besloten we om naar het land van Heusden en Altena te gaan om daar te gaan fietsen door de Drunense en Loonse duinen. Op de route passeerden we de buurtschap Bern wat ligt op het “eiland” Nederhemert. Vermoedelijk is Bern gesticht in het jaar 1134 op wat de Abdij van Berne was. Vandaag de dag staat het, inmiddels weer bewoonde brouwershuis van de abdij nog in Bern.

Gelukkig was er op minicamping De Reekens nog een plekje voor twee nachten vrij en zoals de camping-eigenaresse vertelde is het nu de periode van de “grijze wolk” (behoeft denk ik geen nadere uitleg) en begint over twee weken de gezinsvakantie. Nu was dat ook precies de reden dat wij nu onderweg zijn.

We hebben weer even gebruikt gemaakt van de wasmachine en droger dus tot we thuis zijn kunnen we nu vooruit met de schone was.

De rest van de middag niets meer ondernomen, af en toe regende het een paar druppels maar niet genoeg om naar binnen te moeten, dat was de dag ervoor wel anders hoorden we, toen heeft het 1,5 uur aan een stuk gehoosd en hadden sommige het water in de tent staan. ‘s Avonds toen Roland voetballen zat te kijken heeft Janny nog even een ommetje gemaakt.

29 juni

‘s Nachts heeft het geregend maar de weersverwachtingen waren gunstig, dus kon de geplande fietstocht doorgaan. We fietsten om de vesting heen richting Waalwijk waar we gestopt zijn om even koffie te drinken, de huisgemaakte appeltaart was in dit geval een lekker “ontbijt “. De fietsroute ging dwars door Waalwijk en zo op het oog lijkt het een gezellig stadje. Het heeft ongeveer 50.000 inwoners en kreeg in 1303 stadsrechten. Bij een kapelletje voor reizigers hebben we maar even een kaars aangestoken en er waren blijkbaar al veel passanten voor ons gestopt!

Wij vervolgden onze fietstocht en al snel fietsen we door het Nationaal Park Loonse en Drunense Duinen. Een prachtig natuurgebied met bos, heide en vooral veel zand. Het is een van de grootste stuifzandgebieden van West-Europa. De wind kan op veel plekken ongestoord waaien en dat zorgt voor een steeds veranderend landschap. Het enige wat jammer is dat sommige fietspaden erg smal zijn en je dus op moet passen met tegenliggers. Op sommige stukken was het best druk en dan is het hoogseizoen nog niet eens begonnen! Wat wel meteen opviel was dat we weinig vogels zagen en hoorden. (behalve kraaien dan)

Na een rondje van 48 km fietsten we het vestingstadje Heusden binnen, we hebben de fietsen gestald en zijn te voet op verkenning gegaan. .

De eerste vermelding van Heusden dateert uit 722, als Hunsata Super fluvium Mosam. Heusden lag rond 1200 op de strategische grens tussen het hertogdom Brabant, het graafschap Holland en het hertogdom Gelre, terwijl ook het graafschap Kleef er aanvankelijk rechten bezat, hierdoor was de politieke situatie voor Heusden onduidelijk. In 1279 werd Heusden ingenomen door hertog Jan I van Brabant en dit wordt als het begin van de Brabantse invloed beschouwd, hoewel er al eerder schermutselingen waren tussen de drie machtsblokken. Ondanks de bouw van de vestingmuren werd de stad in 1569 door de Spanjaarden belegerd en geheel verwoest. Meerdere keren werd de stad getroffen door de pest en in 1572 werd bijna de hele stad in as gelegd. In 1680 werd het kasteel met omringende huizen verwoest doordat de bliksem in de Kruittoren sloeg. De laatste tragische gebeurtenis vond plaats tegen het einde van WO II. Terwijl de geallieerde oprukten, zochten de Duitsers hun heil achter een nieuwe linie, de Bergsche Maas. Zij lieten de hoogste punten in de vesting, het stadhuis en twee kerktorens opblazen. Heel veel Heusdenaren hielden zich schuil in de kelder van het stadhuis en op 4 en 5 nov. 1944 kwamen er 134 mannen, vrouwen en kinderen om toen de Duitsers onaangekondigd het stadhuis opbliezen. Nog geen vier uur later reden de Schotse tanks en Poolse divisies Heusden binnen. Helaas voor 10 % van de bevolking was dit te laat. Het stadhuis gold als een van de mooiste in Nederland. Hieronder zie je het oude stadhuis in volle glorie op een foto uit de collectie van HeusdeninBeeld.nl

Vanaf 1968 werd een grootscheeps restauratieplan gestart. De binnenstad met omgeving is nu een beschermd stadsgezicht. Het stratenplan stamt nog uit de middeleeuwen. Er is genoeg te zien in dit mooie vestingstadje en er zijn voldoende terrassen om even na te genieten. Ook hier was het druk met genietende pensionata’s.

Eind van de middag waren we terug op de camping en het was een heerlijke actieve dag. Ondanks dat het 21 graden was koelt het ‘s avonds snel af, dus we hebben buiten alles opgeruimd zodat we dat in de ochtend niet meer hoeven te doen voor we vertrekken.

30 juni en 1 juli

Het regende toen we wakker werden en volgens de berichten zou het bewolkt blijven en 16 graden met kans op een bui. Tussen de buien door kon Roland nog even de watertank vullen en daarna zijn we vertrokken. Het was vooral snelweg rijden dus niet echt boeiend en nadat we weer wat boodschappen hadden gedaan in Middelharnis (op Goeree-Overflakkee) zijn we op zoek gegaan naar de camperstandplaats aan de haven. Dat had even wat voeten in aarde want “Truus” was van slag en riep steeds: opnieuw berekenen? Maar om half 12 stonden we weer netjes geparkeerd op de kade bij een inham aan het Haringvliet. En om helemaal in stijl te blijven: het heet hier Nieuw-Zeeland!

Na de lunch zijn we het dorp gaan verkennen.

Middelharnis is een plaats in de gemeente Goeree-Overflakkee en vormt samen met Sommelsdijk een woonkern. Middelharnis was het middelste deel van een schorrengebied dat bekend stond als “Vier Hernissen”.

Het raadhuis (waar tussen 1992 en 2006 het Rien Poortvlietmuseum was gevestigd) is uit het jaar 1639, en gebouwd in Hollands Classicistische stijl. Op het torentje ziet men een koperen gaffelscheepje, wat symboliseert dat Middelharnis van origine een vissersplaats is geweest, wat ook te zien is aan de voormalige visserswoningen langs de kade.

Toen we in de winkelstraat stonden te kijken naar twee stolperstenen met de naam Polak werden we aangesproken door een mevrouw. Die vertelde dat zij ook Polak heette (al was ze geen familie van de namen op de stenen) en ze vertelde het e.e.a over hoe moeilijk het was geweest om als kind op te groeien met hetgeen er gebeurd is in het verleden. Van haar familie had alleen een tante en haar vader de oorlog overleefd. Ze had er duidelijk moeite mee en vond het leuk dat wij er belangstelling in hadden. Een stukje terug hadden wij al een gedenksteen zien staan op de plaats waar indertijd de synagoge had gestaan en de sjoeltrap (sjoel is synagoge in het Jiddisch)

Middelharnis had 69 Joodse inwoners, waarvan enkele familie’s die al meer dan 100 jaar hier woonden. De meeste Joden hadden een winkel of zaten in de handel. Tussen 1942 en 1943 worden ze weggevoerd; de oudste was 94 en de jongste nog geen vier jaar. Zeven zagen kans onder te duiken en in totaal overleefden er zes de oorlog. In 1947 wordt de Joodse gemeenschap officieel opgeheven. Het enige tastbare zijn de drie Joodse begraafplaatsen , een herdenkingsmonument en bovengenoemde herdenkingssteen. Tevens bevat het streekmuseum nog een aantal Joodse spullen. Het feit dat wij in onze reisverhalen melding maken van de Joodse geschiedenis is omdat we vinden dat het niet vergeten mag worden.

Aan de kade is men druk bezig om het aantrekkelijker te maken voor het toerisme en dat lukt heel aardig. Verder zijn er weinig bezienswaardigheden.

Het was marktdag dus zijn we daar ook maar even over heen gewandeld. We hebben even op een terras aan de kade gezeten omdat er de verwarming aan was, maar daarna snel de warmte van ons kleine huisje opgezocht.

Bij het wakker worden zag het er buiten grijs en winderig uit en het was ook behoorlijk fris. Toch besloten we om te gaan fietsen want het zou droog blijven. We hadden een route van 45 km die we uiteindelijk ingekort hebben tot 35 km want het landschap is behoorlijk eentonig. Vooral veel landbouwgronden, doorsneden door afwateringskanalen. Bij de Sas van Dirksland, die het water in het Haringvliet spuide en gebouwd werd in 1790 hebben we even onze boterhammen opgegeten.

We wisten dat het streekmuseum in Sommelsdijk om 14.00 uur open ging, dus hebben we dat bezocht. Het museum is gevestigd in vijf bijzondere panden. Je krijgt er een goede indruk van hoe klein de huisjes indertijd waren. Je krijgt een tijdreis vanaf de Romeinse tijd te zien. Ook de watersnoodramp en de Tweede Wereldoorlog komen aan bod. Met een Virtuele 3D bril beleef je de watersnood en je hebt echt het idee dat je midden in een bizarre film zit. Wij hebben er een uurtje rond gekeken en het was best de moeite waard.

Morgen vertrekken we naar Tholen en hopen we op wat zonniger weer.