Nadat we rond 9.00 uur Dyon verlieten was het een ritje van 130 km naar Baumes les Dames gelegen in de Jura. Het was erg rustig op de weg, maar de temperatuur liep weer aardig richting de 30+ dus dan is het geen straf om wat langer in de camper te zitten. Het was een landelijke weg met afwisseling in het landschap.

Net rond de middag arriveerden we op de CP gelegen aan een klein haventje waar wat boten lagen die aan het zien al jaren op dezelfde plaats aangemeerd lagen.

De stad dankt zijn naam aan de vele omliggende grotten in de vallei van Doubs en “Dames” canon van de abdij gesticht in de middeleeuwen en symbool van rijkdom in de stad. De abdij geeft de stad een impuls door een papierfabriek te ontwikkelen en ook de wijnbouw komt van de grond. Het plaatselijke kasteel werd onder Lodewijk XI vernietigd.

Wij besloten om het stadje waar we zo’n 2,5 km bij vandaan zaten te laten voor wat het was en de rest van de dag niks te doen. Aan het einde van de middag kwam er naast ons een Spaanse camper te staan met een Nederlands echtpaar woonachtig in Spanje en onderweg naar Duitsland en Nederland om hun kinderen te bezoeken. We hebben op afstand gezellig gekletst. Gelukkig hadden zij er geen problemen mee dat wij de airco aan hadden staan want het was behoorlijk benauwd deze dag en we hadden geen schaduwplek.

16 augustus.

Na slecht geslapen te hebben door het benauwde weer en last van muggen waren we toch vroeg wakker. Om 8.00 kwam de bakker langs met vers brood en daarna konden we weer on route. We reden een poosje langs de rivier de Doubs en het landschap was weer afwisselend.

Vanuit de Jura reden we de Vogezen in richting Colmar. Tegen 11.00 arriveerden we op de CP aan de haven. Omdat Colmar een toeristische trekpleister is én het zondag was zaten we in dubio over wat we zouden doen. We hadden richting de haven al gezien dat alle parkeerplaatsen vol waren en het feit dat we een aantal jaren geleden Colmar al eens bezocht hebben besloten we om niet te blijven. (ook in Frankrijk komen er elke dag meer corona besmettingen bij) Dus even een broodje gegeten en op internet een andere plaats opgezocht en dat werd net over de grens in Duitsland de plaats Durbach. Het ligt midden in een wandel en fietsgebied en wijngaarden die tegen de heuvels aan liggen. We konden gelukkig gedeeltelijk in de schaduw staan.

17 augustus.

Afgelopen nacht werden we verrast met een fikse regen en onweersbui waardoor het in elk geval lekker was afgekoeld toen we wakker werden. Roland had een fietsroute van 25 km gedownload en tegen 10.00 vertrokken we. We hebben onderweg een minuut of 10 de regenjas aangehad maar het viel mee en nadien kon die weer in de tas en werd het een aangename temperatuur om te fietsen. De omgeving is prachtig, we fietsten door kleine dorpjes, langs wijnvelden en appelboomgaarden. En overal volop dikke zwarte bramen, en aangezien we nu plastic zakjes bij ons hadden (voor event. afval) konden we die nu gebruiken om de bramen in te doen. Je hoefde ze maar aan te raken of ze vielen al in je hand. Heerlijk! Af en toe moesten we flink op de pedalen maar het was te doen. We zijn nog even gestopt om te kijken naar een schaapherder die met zijn schapen en honden onderweg was en een toevallige passant (een wat oudere man) stopte ook bij ons en begon meteen in het dialect tegen ons te praten over het feit dat er te weinig gras was voor de schapen.

Veel meer konden we er niet van maken. Blijkbaar zat hij verlegen om een praatje. In Oberkirch zijn we gestopt om te gaan lunchen en er stonden vooral lokale gerechten op de kaart dus wij kozen voor pittige boerenworst met brood en salade. Op het bord lag een hoopje (ter grootte van een ei) wat leek op aardappelpuree en ik nam royaal een hap om vervolgens naar adem te happen, zo heet was dat spul. Ik wist niet hoe snel ik het in mijn servet moest krijgen. De serveerster kwam langs en zei….ist es heiss? Ik kon alleen maar knikken en toen zei ze; Das macht die Nase frei!! Nou dat had ze niet hoeven zeggen want ik zat te snotteren van hier tot Tokio. Nou, we hebben het toch maar laten liggen, zonder was de worst en de salade ook lekker. Navraag bij de serveerster bleek het te gaan om geraspte mierikswortel. Nooit geweten dat, dat spul zo heet was.

Nadien hebben we nog even in het mooie stadje wat rondgelopen om vervolgens aan de terugweg te beginnen en dat was twee keer flink afzien vergeleken met de heenweg en we moesten zelfs van de fiets af zo steil ging het naar boven. Maar als je dan over de top bent en met de wind door je haren aan de afdaling begint ben je dat zo weer vergeten.

18 augustus.

Om 9.00 zaten we weer in de camper richting Frankrijk. (we waren vergeten om een voorraad mosterd te kopen, Roland wil geen andere) maar zo konden we ook meteen goedkoper tanken in Duitsland (scheelt 0,26 euro-ct per liter) in vergelijking met Frankrijk dus voor de Straatsburgers loont het wel de moeite om even de Rijn over te steken en daar te gaan tanken. Wij reden dus dwars door Straatsburg (een stad die we al ooit bezochten) naar Saverne in de Elzas.

Saverne ligt aan de Zorn en het Marne-Rijnkanaal. De stad was een leengoed van de prins-bisschoppen van Straatsburg en het zandstenen Château des Rohan was een geliefd zomerverblijf. Tegenwoordig is het een museum. In het centrum vindt je veel renaissancistische vakwerkhuizen. Wij hebben op ons gemak door het stadje gelopen voor we naar de SuperU liepen om de boodschappen te doen.

De CP ligt op loopafstand van het centrum. Aan het begin van de avond hebben we een klein buitje gehad. Tot nu toe hebben we de afgelopen 5,5 week 4 keer een regenbui gehad , waarvan 2 keer ‘s nachts dus de goden waren ons gezind deze vakantie al had de temperatuur een graad of 10 minder mogen zijn, maar ons hoor je niet klagen.

19 augustus

Voor we koers zetten naar Prüm in Duitsland bezoeken we even het kerkhof in het naburige plaatsje Saint-Jean de Saverne waar nazaten van de voorouders van Roland begraven liggen. Zijn roots liggen in dit stadje. Precies 20 jaar geleden hebben we hier een reunïe gehad met allemaal naamgenoten van Roland . De meeste ervan kwamen uit Amerika. Door de diverse oorlogen en vernietigingen van kerkregisters in het verleden is het niet meer mogelijk om zijn stamboom precies in kaart te brengen.

Om 9 uur vertrokken we voor een rit van zo’n 250 km. Je merkt meteen aan de wegen wanneer je weer in Duitsland bent. Geen “lappendekens” meer en rammelend serviesgoed, waar je overigens ook snel aan gewend bent. Maar qua omgeving was het weer prachtig om doorheen te rijden.

Net na de middag arriveerden we in Prüm. Prüm ligt in de deelstaat Rijnland-Palts en staat vooral bekend om zijn abdij die in 721 door de Karolingers werd gesticht. Het maakte deel uit van het keurvorstendom Trier gebied maar was omgeven door Viandes gebied (Konenburg, Neuerburg en Bitburg) Na de Slag bij Waterloo werd Prüm met het hele oostelijke deel van Vianden door het congres van Wenen aan Pruisen toegewezen. . Later bij de opdeling van Pruisen door de geallieerden in 1946 kwam Prüm terecht in de deelstaat Rijnland- Palts.

In 1949 vond er ten gevolge van een grote brand een grote explosie plaats toen er zo’n 500 ton springstof ontplofte die gebruikt moest worden voor het verwijderen van bunkers. De explosie liet een krater van 20 meter diep achter. Wonder boven wonder vielen er slechts 12 doden en 15 gewonden) omdat er een tijdelijk evacuatiebevel was uitgegaan.

Veel bezienswaardigheden heeft het gemoedelijke stadje niet. Het klooster werd in 1794 door de Fransen opgeheven. De abdijkerk werd parochiekerk en in 1950 verheven tot basiliek. In deze basiliek ligt keizer Lotharius I begraven.

Maar de omgeving is prachtig om te wandelen en fietsen. Toen we na het eten terug kwamen op de CP was het in no time een aankomen van gigantische luxe caravans van meter of 6,5. Allemaal Engelsen waarvan wij het vermoeden hebben dat het een groep Travellers zijn. Het gemak waarmee ze in een keer zo’n bakbeest van een caravan in parkeren wekt wel bewondering. :-)

De aanvullende foto's zullen één van de komende dagen op de fotosite gezet worden.