Voor het eerst had het ‘s nachts en tegen de morgen flink geregend, maar gelukkig was het droog toen wij vertrokken van de camping. Eerst weer boodschappen gedaan en daar kregen we ook nog even een buitje over ons heen maar gaande weg werd het droog en toen we na een uurtje in Montrol-Sénard aankwamen was het droog en liet de zon zich af en toe zien, maar het was wel even verfrissend en een aantal graden minder.

Kennen wij in Nederland het bewoonde museum-dorp Orvelte in Drenthe waar de tijd stil is blijven staan aan het einde van de 19e eeuw hier in de Limousin is dat het dorp Montrol-Sénard.
Dit bewoonde authentieke dorp laat je het landelijke leven zien van het begin van de vroege 20e eeuw met het “Chabatz d’Entrat huis en de schuur-kelder, de bakker op de boerderij , de wasserij, de lokale school, het varkens en kippenhok, de broodoven, de brandstapel, de zolder met hennep en wol tentoonstelling, de werkplaats van de schoenmaker en de smid, het café en een uitgebreide tentoonstelling over het slachten van een varken.

We troffen zelfs aan de buitenkant van een oude schuur een oude Nederlandse advertentie van de Firma Leusen-Engeln, de grootste speciaalzaak voor babyartikelen uit Schiedam. Omdat er meer spullen stonden (brocanterie) zoals o.a Hollandse gele klompen , een halve auto en een oude sportwagen met NL maar een Frans kenteken hebben we het vermoeden dat er een Nederlander ooit verhuisd is naar dit dorpje.

Wij hebben op ons gemak rond gekeken en aangezien het zondag was, was het dus druk en moesten we soms even buiten wachten om te voorkomen dat er teveel mensen in een ruimte stonden. Mondkapje verplicht natuurlijk, je raakt er aan gewend maar je zweet ook ontzettend met zo’n ding op je gezicht en je bril beslaat regelmatig, maar goed, je weet waar je het voor doet.
Het was in elk geval de moeite van het bezoeken waard.
Na dit bezoek was het nog een klein stukje rijden naar de camping des Alouettes in Cognac-le-Forét waar we vier dagen blijven om te genieten met Sietske, Gijs, Juna en Revi.

26 t/m 30 juli
Hoe fijn is het als je, je kleindochter naar je toe ziet komen rennen bij aankomst op de camping. Bij oma op schoot in de camper terwijl opa naar onze plek reed, ze glunderde van oor tot oor. We hebben een riante grote plaats en Juna kan zelf van hun chalet via een paadje naar de camper lopen. Voor de vakantie was haar al beloofd dat ze in de camper zou mogen slapen en meteen na de lunch wilde ze in het grote bed gaan slapen. Een kinderhand is snel gevuld.
De rest van de dag hebben we gezellig samen doorgebracht.

27 juli.

Wij besloten vandaag om de fietsen maar weer eens te gaan gebruiken en naar het stadje Rochechouart gelegen in departement de Haut-Vienne te fietsen. In totaal zo’n 32 km maar met een aantal flinke beklimmingen en heerlijke afdalingen (35 km p.u.) erin. De temperatuur zou vandaag rond de 34 graden zijn dus we waren op tijd weg. Onderweg zagen we veel roofvogels op de pas gemaaide korenrollen zitten, dus moest er af en toe gestopt worden om te proberen ze op de foto te krijgen. Na een dik uur fietsen zagen het chateau dat hoog boven de omgeving uittorent. De twee torens zijn dominant aanwezig. Het was nog even een steil klimmetje naar boven en bij de kerk hebben we de fietsen neer gezet om vervolgens even af te koelen in de kerk waar de organist zat te spelen.
Van daaruit via smalle straatjes naar het 15e eeuwse gerenoveerde chateau gewandeld en via de ophaalbrug zijn we het chateau, wat heden ten dage een museum van moderne kunst is, binnen gelopen. Naast de moderne kunst vind je er met zorg gerestaureerde muurschilderingen die je terug brengen naar de tijd van Richard Leeuwenhart en de belangrijke positie die het gespeeld heeft tijdens de honderdjarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk.

Het stadje herbergt ook een klein museum Espace Meteorite die het verhaal vertelt van de meteoriet die zo’n 214 miljoen jaar geleden in het westen van Frankrijk uit de hemel is gevallen en de klap was zo groot dat het steen in de grond smolt en weer nieuwe gesteente vormde. Rochechouart ligt op de rand van dit inslaggebied en het heeft de bewoners en zijn omgeving ondanks dat ze niet precies weten wat er gebeurde enorm beïnvloed.

We hebben dit kleine museum niet bezocht want bij binnenkomst leek het of je een klap van de molen kreeg zo benauwd was het daar. Het leek ons verstandiger om even een terras op te zoeken en wat te drinken alvorens we de 16 km in de hete zon weer terug moesten fietsen.
De rest van de middag hebben we doorgebracht in de schaduw .

De volgende dag hebben we op Juna en Revi gepast zodat Sietske en Gijs naar Oradour-sur-Glane konden. Het heeft de hele voormiddag gemiezerd maar we zijn toch even met de kindjes het bos ingewandeld. Na de middag ging de zon weer schijnen en hebben we gezellig buiten kunnen zitten en spelen.
Aan het einde van de middag toen het niet meer zo druk was in het zwembad met Sietske en Juna een verfrissende duik genomen.
De dag daarna hebben we op Revi gepast zodat Juna met papa en mama een dagje naar een waterpark kon. ‘s Avonds gezellig op het terras bij Sietske en Gijs een laatste borrel gedronken want onze tijd op de camping zat er weer op. Het waren heerlijke dagen!

30 juli.

Na de boel te hebben opgeruimd hebben we afscheid genomen van Sietske, Gijs, Juna en Revi die nog een week blijven.
Onderweg eerst weer boodschappen gedaan en toen richting Ségur le Château.
We reden door het plaatsje Châlus waarvan de restanten van het kasteel Châlus-Chabrol het stadje domineert. De donjon, overblijfselen van de kapel en het verblijfsgebouw staan er nog. Vanaf deze plek werd de pijl afgeschoten die in 1199 Richard Leeuwenhart, koning van Engeland, dodelijk trof. Zijn ingewanden (als er nog iets van over is tenminste) rusten in de oude kasteelkapel.

Ségur le Chateau.
Dit idyllische stadje ligt in de bocht van de Auvézère, midden in de Corrèze, en is de wieg van de eerste graven van Limoges, die op deze “veilige plek” kwamen om hun burcht te bouwen. (gesloten ivm Covid19) Van de 15e tot de 18e eeuw was hier een gerechtshof gevestigd. Vele vooraanstaande families, rechters, ridders en meester-kunstenaars hadden Ségur als woonplaats.
Wij konden midden in het stadje aan een rustige rivier de camper in de schaduw parkeren. We hebben de stoelen buiten gezet en pas laat in de namiddag zijn we gaan wandelen want het was inmiddels 38 graden en dat was niet echt aangenaam. Maar het moet gezegd worden, het is prachtig om hier rond te lopen door de oude straten.

De hooggelegen burcht ligt op een rotspunt en bezit nog overblijfselen uit de 12e eeuw. Beneden aan de voet van de burcht liggen historische panden uit de 15e, 16e en 17e eeuw, die getuigen van een rijk verleden. Het huis van Hendrik IV met kruisvensters, het huis Boyer met vakwerk en uitkragingen zijn hiervan enkele voorbeelden.
Toen ik langs het riviertje achter een van de huizen liep, vloog er een prachtig ijsvogeltje voor me langs, ze blijven helaas nooit lang genoeg zitten om ze op de kiek te zetten, maar het was een prachtig gezicht de zon op die felblauwe vleugels.
Het is inmiddels 21.30 en nog steeds zo’n 33 graden, geen zuchtje wind dus ik denk dat het een lange zwoele plakkerige nacht gaat worden.

Op de beide foto's hierboven: 1913 en de situatie nu in 2020 en zoals je kunt zien is er weinig veranderd.

Morgen richting Brive la Gaillarde.