Donderdag 23 juli hebben we de 60 km naar Angles sur l’Anglin in een anderhalf uurtje afgelegd. Het leuke van onze navigatie is dat we bijna altijd een andere weg hebben dan de standaard Garmins of TomToms. Ook deze keer benaderen wij de camperplaats via de toegang naar de lagere school en door een smal poortje waar de camper nèt door kon. Kennelijk heeft de navigatie dit jaar zijn zinnen gezet op smalle doorgangen. Gelukkig vonden we een plekje onder de bomen en stonden we dus in de schaduw, iets wat we wel konden waarderen met temperaturen die opliepen tot twee en dertig graden.

Angles sur l’Anglin ligt op de twee oevers van de rivier de l’Anglin, op de grens van de Poitou,de Berry en de Touraine. Het dorpje prijkt op de lijst van Les Plus Beaux Villages, de mooiste dorpjes van Frankrijk en na een wandeling door het dorpje, waarover straks meer, konden we vaststellen dat het terecht is. Door zijn strategische ligging verrees al spoedig een kasteel in het dorp, waarvan de resten nog altijd duidelijk zichtbaar zijn. Het is gebouwd in de elfde eeuw door de Bisschop van Poitiers, waarna bij het dorp ook een klooster werd gesticht.

In de rivier ligt een stuw om een watermolen van waterkracht te voorzien. Dat zorgt voor een prachtig plaatje en het geeft je onmiddellijk de drang om jouw schildersezel neer te zetten. Helaas hadden we die niet bij ons en dus moesten we het maar het fotogenieke moment doen en hebben het op de gevoelige plaat vastgelegd.

In de loop van de middeleeuwen wisselt de burcht nog weleens van eigenaar, bijna elke keer gepaard gaande met gevechten en in de 14^e eeuw, gedurende de Honderdjarige Oorlog met Engeland wordt de burcht verwoest. Nadien is het kasteel weer opgebouwd, maar in de 16^e eeuw lag het dorp in de vuurlinie van de godsdienstoorlogen. De Hugenoten verbouwden de boel grondig en sloopten het klooster. Ondanks al dit geweld bloeide het dorp in de 16^e en 17^e eeuw door zijn strategische ligging en dankzij de brug en de watermolen werd Angles sur l’Anglin het regionale centrum voor de handel. Helaas stortte in 1741 de brug in en werd hij niet herbouwd, waardoor het met het dorp bergafwaarts ging; pas aan het eind van de 19^e eeuw, tijdens de Belle Epoche krabbelt het dorp weer overeind.

Wij besloten rond half drie het dorp in te lopen vanaf de camperplaats die boven aan de rand van het dorp is gelegen. Hoe verder je het middeleeuwse stadje in liep, hoe meer mensen je zag die met pen en papier tekeningen maakten van karakteristieke panden of onderdelen daarvan. Toch was het, ondanks de schoonheid van het dorp, niet druk. Je voelde je soms alleen teruggeworpen in de tijd als je door de stille straatjes liep. Het oudste huis dat we konden vinden dateerde uit de tijd van Jeanne d’Arc en had een gevelsteen van 1426.

Na nog een aantal straatjes door gelopen te hebben, belandden we bij een hele aardige man die zijn verzameling ansichtkaarten en andere prullaria in zijn garage had uitgestald en die ons onmiddellijk aansprak, ons daarbij een paar pruimen uit eigen boomgaard aanbiedend. Toen hij hoorde waar we vandaan kwamen gaf hij ons een pak ansichtkaarten en oude foto’s met de mededeling ”uit Holland”. Janny heeft ze doorgekeken en de kaarten uit Kopenhagen en Stockholm maar uitgefilterd. Een oude foto rijker met een standaard-molen er op zijn we op een terras gaan zitten om daarna weer terug te keren naar de camper.

Na het eten kwamen onze buren even zeggen dat ze last hadden van de twee computerventilatortjes die de koelkast een handje helpen om te koelen; zij blazen de warme lucht achter de koelkast naar buiten. Uit zetten is heel lastig, want dan doet de koelkast het een stuk minder bij deze temperaturen. Onze buren besloten daarom om een andere plek te zoeken.

De volgende dag zouden we gaan fietsen, een tochtje van 40 km door het dal van de Gartempe. Maar omdat die fietstocht niet door de bossen zou gaan maar via open velden en de hemel om 9 uur al strakblauw was met temperaturen ruim boven de 25 graden leek ons een fietstocht niet zo’n goed idee. Vandaar dat we nu op een Camping Municipal staan in Montmorillon, de Stad van het Geschrift en de boekenambachten. We hebben ‘s morgens door de oude wijk Brouard geslenterd.

Helaas stond de Notre-Dame-kerk in de steigers en was die niet toegankelijk voor het publiek. De kerk schijnt een bijzondere Sainte-Catharine-crypte te hebben met schitterende fresco’s waarvan buiten de kerk foto’s hingen. We blijven hier nog een dag en gaan dan verder naar Cognac-le-Fôret, naar een camping waar Sietske en Gijs met de kindjes een Chalet hebben gehuurd.

Aan het einde van de dag kwam stond er naast ons een tentje van een Nederlands meisje die op de fiets gearriveerd was. Ze begon meteen een praatje en heeft ‘s avonds een poosje bij ons gezeten. Ze is een derde-jaars studente Aardwetenschappen/Geologie uit Utrecht die vanaf Parijs naar vrienden in Bergerac fiets. Ze vertelde dat ze pas tijdens de corona maanden is gaan fietsen en toen bedacht dat ze wel op fietsvakantie kon gaan naar Frankrijk. Ze was blij dat ze even aanspraak had en lekkere warme thee kon drinken en haar telefoon opladen. Toch knap dat je zoiets onderneemt terwijl je een paar maanden geleden nauwelijks afstanden gefietst heb.

Na een goede nachtrust hebben we deze morgen de fiets gepakt om een paar kilometer verderop wat boodschappen te doen. Gelukkig was het vandaag niet zo warm dus was het heerlijk om even te fietsen. Op de camping is het ondanks het hoogseizoen erg rustig en zijn het vooral Fransen die hier kamperen en dan bedoel ik echt kamperen met een tent en rondom de tent van alles en nog wat! Wat dat betreft is er in al die jaren weinig veranderd. Ik denk wel dat ze veel relaxter zijn in dat opzicht dan wij! Je hoort ook zelden dreinende kinderen!

Morgen breken we hier op en na een korte tussenstop in Montrol-Sénard gaan we naar de camping in Cognac-le-foret waar we een dag of vijf blijven.