Om half 9 lieten we de camping achter ons om nieuwe dingen te gaan ontdekken. Even een tussenstop bij ‘LeClerc’ want het inwendige van de mens moet ook gevoed worden. Onderweg reden we langs vele zonnebloemvelden en het blijft een prachtig gezicht.

De tomtom vond het nodig om ons even de verkeerde kant op te sturen en midden in een woonwijk te zeggen dat we onze bestemming hadden bereikt. Niet altijd even betrouwbaar dus of waren het de verkeerde coördinaten die de chauffeur ingevoerd had? Wie zal het zeggen. Maar na een klein ommetje zaten we weer op de goede weg en arriveerden we in Montsoreau. Hier staat ook weer een chateau. Dit is het enige kasteel dat in de bedding van de Loire is gebouwd. De rivier stond vroeger tot aan de voorgevel van het gebouw. Door de verbeterde waterstand is dat nu niet meer het geval en loop er een weg voorlangs.

Architectonisch is het kasteel interessant omdat het is gebouwd in een tijd dat ze hun militaire functie verloren en meer een statussymbool van de adel werden. De bouw begon in 1450, in de tijd dat de aandacht gericht werd op de Renaissance in Italië. Voor de geschiedenis heeft dit kasteel geen enkele rol gespeeld. Het werd beroemd doordat Alexander Dumas het als decor koos voor zijn roman ‘La Dame de Montsoreau’. Het kasteel wordt nog bewoond, maar voor 10 euro kun je naar de tentoonstelling over het gebied rondom de Loire. Wij hebben wat rond gewandeld en zijn toen vertrokken naar de Abdij van Fontevraud.

Dit enorme complex kent een “rijke” geschiedenis en is beslist de moeite van een bezoek waard.

Priester, theoloog en rondtrekkende prediker Robert d’Abrissel vestigde zich rond 1100 met zijn volgelingen in het bos van Fontevraud en stichtte er in 1101 een uniek kloostercomplex, waar mannen en vrouwen leefden. Robert besloot dat er aan het hoofd van zijn klooster een vrouw moest staan en wees Petronille de Chémillé aan als eerste abdis. De mannen woonden in het Sint Johannesklooster en de vrouwen in het Onze-Lieve-Vrouweklooster. Verder was het Saint Lazare-klooster voor melaatsen en het Sainte-Magdalenaklooster voor tot inkeer gekomen zondige vrouwen. (ahum!). Mathilde van Anjou, tante van Hendrik II van Engeland werd de volgende abdis en begon hiermee een traditie om vrouwen van koninklijke of op zijn minst adellijke bloede aan het hoofd van Fontevraud te plaatsen. Het klooster werd dan ook al snel favoriet bij koninklijke huizen uit Europa.

Op hoge leeftijd nam de koningin van Frankrijk en later van Engeland; Eleonora van Aquitanië , echtgenoot van koning Hendrik II haar intrek in het klooster en werd ze na haar dood hier ook begraven. Ook haar man Hendrik II, haar zoon Richard Leeuwenhart en haar dochter Johanna werden hier begraven.

Het klooster heeft zwaar geleden onder de Franse Revolutie van 1789, delen van het klooster werden verwoest en geplunderd. De laatste abdis stierf in Parijs in armoede. In 1804 werd het complex omgebouwd tot staatsgevangenis en dit bleef zo tot 1963.

Van het enorme kloostercomplex zijn alleen de abdijkerk met de praalgraven, de Romaanse keuken, (deze was helaas gesloten), de kapittelzaal met indrukwekkende muurschilderingen en pilaren met gedetailleerde reliëfs (zie foto’s in de map Frankrijk 4 die over een paar dagen zal worden geupload), de ziekenzaal Sint Benoit en de priorij Sint Lazare bewaard gebleven.

De enige bewoners van dit prachtige complex zijn zwaluwen die in de klooster rondgangen hun nest bouwen en de zeldzame rotsmus (petronia-petronia in het latijn) Een kleine populatie van deze vogels zijn hier in 1980 ontdekt in de abdij. Hij nestelt zich tamelijk verborgen in rotsen en tufsteen. De mannetjes roepen als waarschuwing een soort “zuuuiii”geluid. We zagen ze af en aan vliegen maar het is niet gelukt om ze op de foto te zetten. Dus de nieuwsgierigen onder ons zullen even moeten googlen.

Na de bezichtiging op het gezellige plein voor de abdij even uitgerust en wat gedronken om vervolgens de camper weer op te zoeken (en halverwege moesten we weer terug want ik had mijn hoedje op de stoel laten liggen, maar ze hadden hem netjes binnen gelegd)

Na een korte rit arriveerden we in Chinon waar we aan de rand van de stad op een CP staan met uitzicht op het kasteel en de vallei.
We besloten om na het eten het stadje te bezoeken omdat we bij aankomst behoorlijk wat drukte zagen in de smalle straatjes.
Dus ‘s avonds eerst een klimmetje naar boven om van het uitzicht te genieten en daarna via een stenen middeleeuwse trap naar beneden naar het stadje.

Chinon is een prachtig bewaard middeleeuws stadje met vakwerkhuizen en smalle straatjes die omhoog leiden naar het kasteel dat hoog boven de stad uittorent. Van welke kant je ook aan komt rijden, dit is het eerste wat je ziet. Het werd gebouwd als bolwerk tegen de Engelsen met wie de Fransen een kleine honderd jaar in oorlog waren. De bekendste persoon die hier enkele maanden verbleef was Jeanne d’ Arc en in het kasteel, dat grotendeels een ruïne is, kun je de geschiedenis van Jeanne en de honderdjarige oorlog bekijken.

Wij hebben heerlijk door de straatjes lopen dwalen en op de terrassen is het normaal heerlijk toeven, maar wij vonden de minder dan 1 meter afstand niet prettig dus zijn weer naar boven gelopen en hebben lekker bij de camper nog een hele poos buiten kunnen zitten. Het oude stadje heeft maar één nadeel: door de smalle mstraatjes mogen ook auto's rijden.

Na een gezonde nachtrust besloten we de volgende dag naar een camping te rijden en een dagje niets te doen (behalve de was).
We staan nu op een prachtige rustige gemeentelijke camping in Descartes waar we een plekje in de schaduw hebben en uitkijken op een prachtig park waar we vanavond hebben gewandeld.

De bedoeling was om morgen het troglodietendorp van Ethni ‘Cite te bezoeken, maar helaas is die vanwege de corona voorlopig gesloten, iets wat we erg jammer vinden. Morgen zetten we dus koers naar Angles sur l’Anglin.