Zondag stonden twee oude plaatsjes op het programma vooraleer we ons kamp in Dover zouden opmaken in afwachting van oversteek met de veerboot op maandagmorgen. Van Chiddingstone wordt gezegd dat het dorpje tot de mooiste van Kent behoort. Veel meer dan een rijtje van 10 vakwerk-huizen is het niet en het is er een drukte van belang. Blijkt er een of andere gebeurtenis te zijn in het kerkje en omdat er nauwelijks parkeerplaatsen zijn, staan de auto’s langs de weg (een berm is er ook niet).

Laverend tussen rijstrook en geparkeerde auto’s vinden we tenslotte ook een plekje voor de camper. Het dorp wordt al genoemd in 1072 en is in de 16^e eeuw bekend geworden door Anne Boleyn, de tweede vrouw van Hendrik VIII, die uit Chiddingstone kwam en die later op bevel van de koning werd onthoofd. De familie viel daarna ook in ongenade en heeft in arren moede Chiddingstone (en het kasteel) verlaten. In de Tulip Tree Tea Room die wijd en zijd bekend staat om zijn gebak, hebben we een bakje koffie gedronken en daarna zijn we naar het kasteel gelopen.

Dat is opengesteld voor het publiek maar wij konden ons inhouden om bij te dragen aan het onderhoud van het gebouw; heel veel bijzonders was het niet.

Via een aantal kleine weggetjes kwamen we weer op de provinciale weg en vervolgden wij onze route naar Rye in Oost Sussex. Rye, wat koren of raaigras(wat dat ook wezen mag) betekent in het Engels, staat bekend om zijn middeleeuwse straatjes (vooral Mermaid Street) met aanzienlijke koopmanswoningen. Ook hier viert de Engelse humor hoogtij in de benamingen, zoals : the House with the two frontdoors”, of nog leuker “the house opposite”, want elk huis ligt wel tegenover iets, nietwaar?

Ook wemelt het van de bordjes “private, no parking”, maar als je er al een auto neer zou zetten blokkeer je de hele straat daarmee, dus waarom het bordje er staat is ons een groot raadsel. De huizen stammen allemaal uit de 15^e eeuw en zijn zo goed bewaard gebleven dat het lijkt of ze nog geen 60 jaar oud zijn in plaats van 600. Je loopt ook nog over kleine kasseien

Na en dik uur zijn we teruggelopen naar de camper om onze weg naar Dover te vervolgen.

Dat was helaas een mijl op zeven. Bij Ashford, zo’n 20 kilometer vóór Dover was de autosnelweg M20 geheel afgesloten en werden we omgeleid; de bordjes “diverted traffic” lieten ons echter rondjes draaien, nergens een aanduiding of een handwijzer naar Dover en de navigatie die ons elke keer weer naar de – afgesloten – M20 wilde leiden. In arren -moede dan maar naar Canterbury omdat vanaf daar de M2 naar Dover gaat. En zo kwamen via een omweg van ruim 20 km toch midden in Dover aan, op 5 autominuten van de terminal van de veerboot.

Omdat het al wat aan de late kant was besloten we om even langs de fish en chips te lopen en dat hadden we beter niet kunnen doen, het was echt niet te eten. De frites dik en niet gaar en de fish was vooral heel veel vet. Brrrrrrr..Na deze “maaltijd” nog door het centrum van Dover gewandeld om het e.e.a te laten zakken. We keken uit op het kasteel en vooral in de avond was dat een mooi gezicht.

We stonden maandagmorgen al vroeg op en kwamen ruim een uur te vroeg op de terminal aan; geen nood, we konden een uur eerder op de boot mee, zodat we halverwege de middag weer thuis waren.

Resumé:

In 6 weken Engeland, Schotland, Ierland en Wales hebben we in totaal bijna 5400 km afgelegd, hebben we op 7 campings en op 8 camperplaatsen gestaan, terwijl we daarnaast op 17 parkings overnacht hebben. Wat opvalt is hoe schoon het in Ierland is, ondanks dat je er bijna geen afvalbakken langs de straat vindt. In natuurparken zijn we op onze wandelingen veel bankjes tegen gekomen en waar je in Nederland daar dan steevast een prullenbak naast treft (met de rotzooi op de grond), ontbreekt die afvalbak in Ierland, maar zie je ook geen enkel bekertje, papiertje of leeg zakje op de grond liggen. De mensen houden hun land schoon en zelfs in de stad, in Kensale om precies te zijn, kwamen we een moeder tegen met haar twee kinderen die, gewapend met een grijpertje, de verdwaalde weggegooide sigarettenpeuk op raapten en in een vuilniszak deden.

Wat ook opvalt, is hoe “leeg” Ierland is: van de 5 miljoen inwoners op het eiland, dat ruim anderhalf keer zo groot is als Nederland, wonen er 1,5 miljoen in de grote steden (Dublin, Cork, Limmerick, Galway), waardoor het platteland naar verhouding nog tamelijk leeg is. Opvallend is daar het grote aantal schapen dat we onderweg hebben gezien en de vele hopen turf waarmee de inwoners hun huis warm stoken. De mensen zijn oprecht vriendelijk: het eerste wat je als begroeting, ook van bedienend personeel in een winkel hoort is “Hoe gaat het? “ Voor ons blijven de gastvrijheid en de pubs met live muziek en meezingende bezoekers voor altijd met Ierland verbonden.

Wij willen al onze volgers bedanken die virtueel met ons mee reisden en ook voor de leuke reactie’s via onze weblog en via de app.

Lieve groet Janny en Roland.