Gelukkig was het droog bij het opstaan en konden we zonder nat te worden alles opruimen, watertank vullen en toilet legen. Het was van korte duur want we waren nog geen 10 min. onderweg toen het begon te miezeren en dat deed het nog steeds toen we in Bibery aankwamen dus gewapend met regenjas en paraplu zijn we aan de wandel gegaan. Gelukkig konden we al heel snel de paraplu dichtmaken en kwam de zon tevoorschijn.

Bibury is een dorp in Gloucestershire met 627 inwoners. Het is gelegen aan de Coln, ongeveer 10,5 km ten noordoosten van Cirencester. Bibury ligt in de Cotswolds en wordt omschreven als het mooiste dorp in Engeland. Grote bekendheid geniet de Arlington Row: in deze honingkleurige 17de-eeuwse stenen huisjes met steil hellende daken woonden vroeger wevers. De doeken die zij maakten werden in de nabijgelegen Arlington Mill verwerkt tot vilt. Deze molen herbergt nu een streek- en landbouwmuseum en behoort sinds 23 januari 1952 tot werelderfgoed. De Arlington Row is afgebeeld in de Britse paspoorten en is nagebouwd in Mini-Europa in Brussel.

De rivier de Coln, die langs de hoofdstraat stroomt, zorgt voor de watervoorziening van een forellenkwekerij die jaarlijks ongeveer 10 miljoen regenboogforellen voortbrengt.
Het is tevens een geliefde locatie voor huwelijken in alle seizoenen.

Het is ook echt een prachtig idyllisch dorpje en we waren in elk geval weer voor de grote drukte daar want tegen de tijd dat wij terug liepen naar de camper waren er weer een aantal bussen met toeristen gearriveerd. (jahoor Inge ze waren er weer, met mondkapje en al ;-) )

Van Bibury naar Salisbury was het nog 95 km en hebben we nog één keer een bui gehad. Onderweg zagen we regelmatig de typische witte huisjes met rieten daken.

Rond de middag arriveerden we op de CP midden in de stad en zijn we op pad gegaan. Salisbury is een stad in het Engelse graafschap Wiltshire. De stad ligt aan de rivier de Avon en telt ongeveer 50.000 inwoners. Salisbury heeft een oud stadscentrum. De stad kent lichte industrie en is een belangrijk centrum van toerisme.
Wij bezochten de The Parish Church of St Thomas and St Edmund met zijn originele fresco’s. Deze parochiekerk werd gebouwd om degenen te dienen die aan de bouw van de grote kathedraal werkten in de jaren vanaf 1219. Hij was in de begin jaren deels van hout en na 1226 werd de kerk verbouwd en vervangen door steen. Bijzonder aan deze kerk is The Doom Painting. Doom in old Anglo-Saxon wil zeggen het laatste oordeel en dit is de grootste en best bewaarde in Europa, die op dit moment gerestaureerd wordt. In deze kerk vind je ook de grafsteen van Jane Eyre. (Niet het fictieve karakter maar de echte uit Salisbury)
Deze kerk is helaas een beetje een ondergeschoven kindje omdat de meeste toeristen alleen de kathedraal van Salisbury bezoeken maar zoals de inwoners zelf zeggen; Here is the quiet heart of the townsman’s town. Here is the place to end. En deze kerk is beslist de moeite van een bezoek waard.

De oude binnenstad oogt erg gezellig en gemoedelijk en er zijn legio gezellige terrassen waar je kunt genieten van eten of een drankje en ook wij hebben daar gretig gebruik van gemaakt omdat we volop wilden genieten van het mooie weer. We hadden al besloten om vandaag geen bezoek te gaan brengen aan Stonehenge wat net buiten de stad ligt. Het wordt dan haast werk en om dan zo’n 22,50 p.p te betalen voor een toegangsticket (excl. het openbaar vervoer om er te komen) om even naar die stenen te kunnen kijken vonden wij ietwat overdreven. Altijd een reden om nog eens terug te keren naar deze streek en Schotland staat ook nog op ons lijstje.
Bij het bureau voor Toerisme hebben we een plattegrond gehaald en kregen we meteen info van wat we beslist moesten gaan zien. Al wandelend door de stad kom je langs oude huizen met kleine tuintjes volop met bloeiende bloemen. We zien een 15e eeuwse Poultry Cross, dit blijkt een markeringspunt voor de markt te zijn.

We passeren het huis van Arundells, een monumentaal pand en de thuisbasis van Edward Heath, de voormalige premier van het Verenigd Koninkrijk, vanaf 1985 tot aan zijn dood in 2005. Via de North Gate lopen we naar de imposante kathedraal en heel even wanen we ons in de middeleeuwen toen we een wel heel bijzonder persoon zagen lopen.

De kathedraal van Salisbury, ( 1220 ) die 123 meter boven de stad die er omheen werd gebouwd uittorent, is bijzonder omdat hij in slechts 38 jaar werd gebouwd met gebruik van 60.000 ton steen, 2800 ton eikenhout en 420 ton lood. De torenspits is de hoogste van Groot Brittannië en weegt 6500 ton. Tevens heeft de kerk de grootste binnenplaats met kloostergangen en de koorbanken zijn de vroegst voltooide in het land. Daarom is de architectonische stijl vrijwel geheel van de vroege Engelse gotiek.
Bij binnenkomst in de kerk voel en zie je meteen de immense hoogte en grote van dit gebouw, het is overweldigend en we zijn blij dat we een plattegrond krijgen in het Nederlands. We zien de oudste nog werkende mechanische klok ter wereld uit 1386.

Natuurlijk bevinden zich hier ook talloze graven in de kerk van bekende (voor ons onbekende) personen. De eerste persoon die in deze kerk is begraven is William Longespeé (1226) halfbroer van koning Jan, en zijn adviseur tijdens de onderhandelingen over Magna Carta in 1215 waarover straks meer.

Vlakbij de 106 koorbanken (1236) staat het ‘katheder”, de zetel van de bisschop die toezicht houdt op de kerkgemeenschappen van het diocees van Salisbury, waartoe het merendeel van Wiltshire en Dorset behoort. Het hoogaltaar is het hart van de kathedraal.

Ter gelegenheid van het 750-jarig jubileum werd er in 2008 een gigantische doopvont (ontwerp William Pye) in de kerk geplaatst. Als je in het water kijkt zie je de weerspiegeling van de glas in lood ramen en de kerkbogen.

Nadat we een poos in de kerk rondgelopen hebben gaan we via de kloostergang naar het Kapittelhuis uit 1266. Dit werd gebruikt als vergaderplaats voor de deken en kapittel die op de zitplaatsen bij de muren in de zuilengangen zaten.
Nu bevindt zich hier het Magna Carta. De Magna Carta is het best bewaard gebleven exemplaar van de vier originele die uit juni 1215 dateren. Deze verzegelde documenten werden met een ganzenpen in het Latijn geschreven op behandelde dierenhuid (perkament) en werden door het hele land verspreid nadat de oorkonde aan koning Jan was opgedrongen door baronnen die het niet eens waren met de manier waarop hij Engeland regeerde.

Magna Carta benadrukte dat iedereen, zelfs de koning, het volk rechtvaardig moest behandelen en dat niemand boven de wet stond. De oorkonde bevatte clausules over uiteenlopende onderwerpen.
Koning Jan verwierp de Magna Carta nog in hetzelfde jaar en stierf kort daarna. De oorkonde werd heringevoerd in de naam van zijn negenjarige zoon Hendrik III, waarmee werd verzekerd dat het document bewaard bleef en door opvolgende vorsten hooggehouden.
De clausules over sociale rechtvaardigheid zijn vandaag de dag nog even relevant als in 1215. Hij was de inspiratie voor de Verklaring van de Rechten van de Mens van de V.N. en de grondwetten van vele andere democratische landen. Daarom werden de vier originele exemplaren van de Magna Carta in 2009 in het UNESCO Memory of the World Register opgenomen.
Onder toezicht kon het origineel bekeken worden en er mocht niet gefilmd of gefotografeerd worden. Hij bevindt zich onder kogelwerend glas nadat een of andere onverlaat ooit geprobeerd heeft om met een hamer het glas stuk te slaan en het document te stelen, wat dus niet gelukt is.

Nu hebben wij tijdens al onze reizen al heel veel kerken en kathedralen gezien maar deze heeft in elk geval een onuitwisbare indruk op ons achter gelaten.
Na deze bezichtiging hebben we nog verder door de stad geslenterd en o.a een winkel bezocht waar men de alom bekende fudge die je overal in Engeland tegen komt gemaakt werd. We hebben de verleiding kunnen weer staan om fudge te kopen gezien de hoeveelheid suiker die het bevat.

Deze stad heeft ons in elk geval verrast, het is in wat ons betreft een aanrader om eens te bezoeken als je in de buurt bent. Ondanks dat hij erg in trek is bij toeristen viel het qua drukte wel mee.
De belevenissen van vandaag en morgen worden geplaatst als we weer thuis zijn omdat we niet aan een stroompaal staan nu.

Inmiddels staan de aanvullende foto's op Flickr, Album Ierland 06.