Vergeleken met gisteren was de lucht vanmorgen blauw met wat bewolking en de zon scheen al vroeg en dat zou de rest van de dag zo blijven.
Na afscheid genomen te hebben van onze gezellige brabantse buren vertrokken we richting Glin, onze bestemming van vandaag. Eerst weer even de boodschappen gedaan, we waren een beetje te vroeg (10.00 uur) want in Ierland kun je pas vanaf 10.30 in de supermarkt alcohol kopen dus geen bier voor Roland want we hadden ook geen zin om een half uur te wachten.
Onze eerste tussenstop was de badplaats Kilkee die meer dan 200 jaar oud is en gelegen aan de Loop Head Peninsula.

Vlak voor deze badplaats zagen we ineens twee grote Amerikaanse vlaggen wapperen die bleken te horen bij de toegangspoort van het Trump International Golfterrein dat in 2002 werd aangelegd en in 2014 door Donald Trump werd gekocht voor het luttele bedrag van 15 miljoen. Voor het kleine bedrag van 300 dollar per nacht kun je in het hotel logeren. Een ander leuk feitje is dat, om overstroming van zijn golfterrein door de opwarming van de aarde en de daarmee gepaard gaande stijging van de zeespiegel te voorkomen, hij een dijk aan liet leggen van bijna 3 km rond zijn golfterrein. (ondanks zijn bewering dat de opwarming van de aarde niet bestaat) Het is maar dat jullie het weten!

In Kilkee hebben we de camper geparkeerd en wat rond gelopen. Weggestopt in een beschutte baai is Kilkee een populair vakantieoord met een kilometer lang wit strand waar bekende aristocratische en literaire figuren verbleven zoals o.a Charlotte Bronte die hier in 1854 op huwelijksreis ging. Andere bezoekers waren o.a Che Guevara, Richard Harris en Russel Crowe. De badplaats wordt beschouwd als de veiligste van Ierland omdat het beschermd wordt een rif, de ‘Duggerna Rock’ die de baai beschermen tegen het Atlantisch geweld.
Volgens wijlen Jacques Cousteau werd het uitgeroepen tot beste duiklocatie in Europa en behoort hij tot de top vijf van de wereld!
Eerlijk gezegd waren wij niet onder de indruk van deze badplaats.

Een aantal kilometers voor Kilkee kwamen we terecht in een amateur wielertoertocht en dat hebben we de rest van de morgen geweten. Telkens achter een paar fietsers, inhalen , wachten etc etc. We waren blij dat we op een gegeven moment een andere richting op moesten.

Onze volgende stop was Loop Head (schiereiland) die aan de ene kant de rivier de Shannon begrensd en de andere kant de Atlantische oceaan. Wij zijn naar het uiterste puntje gereden waar al 300 jaar een vuurtoren staat, maar de huidige dateert uit 1854. Je kunt de 23 meter hoge trap naar boven nemen voor het uitzicht op de kliffen, maar na het klimmen van gisteren hebben wij dat achterwege gelaten. Op diverse plaatsen langs de Wild Atlantic zie je met grote witte letters E-I-R-E in het gras op de kliffen geschreven staan, een overblijfsel uit WO II om de piloten te laten weten dat ze het neutrale Ierse luchtruimte binnenvlogen.

Het enige kleine nadeel van het rijden van de Wild Atlantic Way is dat je vaak dezelfde route weer terug moet rijden en in dit geval kwamen we dus weer tussen de toerrenners terecht die een ronde maken. Op een gegeven moment hebben we ons verbaasd over hoe het verkeer geregeld wordt. Stel je voor: een kruising, de fietsers komen van rechts en moeten rechts af , dus naar de linkerweghelft. (politie regelt het verkeer) Autoverkeer moet stoppen en af en toe als er geen fietsen aan komen mogen de auto’s die ook het fietsparcours op moeten door rijden, terwijl de auto’s vanuit de tegenoverliggende kant, die dus het parcours verlaten moeten blijven wachten (we hebben 225 wachtende auto’s geteld). Vraag ons niet welke logica hier achter zit.
Voor het laatste stukje moesten we met het veer de overtocht maken van Killimer en Tarbert over de Shannon ( 21 euro voor 15 min. Het openbaar vervoer is niet goedkoop hier).
We zijn gestopt in het plaatsje Glin en kijken uit op de Shannon. We konden nog net de laatste kilometers van de Tour de France zien.

De lucht was grijs toen we de dag erna vertrokken en al snel begon het te regenen maar het zijn steeds maar korte buien. Onze eerste stop was Bromore Cliffs, maar helaas de toegangspoortwas nog gesloten dus door naar de volgende bezienswaardigheid en die was beslist de moeite waard.

Nunn Beach (nonnenstrand) met in het water de Virgin Rock. Voor een adembenemend uitzicht loop je 500 meter langs de klif. Waarom dit het nonnenstrand met de maagdenrots heet hebben we niet kunnen achterhalen.

Onderweg in Tralee gestopt om boodschappen te doen en omdat het zondag was konden we nu pas vanaf half 1 alcoholische drank kopen, dus maar even gewacht op de parkeerplaats en ondertussen wat gegeten en gedronken. We passeerden onderweg ook nog de grootste nog werkende authentieke Blennerville molen uit 1800 in Ierland

De Conorpas is de hoogste bergpas in Ierland en schijnt adembenemende uitzichten te hebben op het gletsjerlandschap met klif-hangende en scherpe rotswanden. Helaas vanwege de aard van de weg niet geschikt voor campers, caravans en vrachtverkeer, maar de weg naar Dingle, onze bestemming was niet minder mooi. Soms lijken de bergwanden wel een lappendeken met allemaal vlakken.

National Geographic noemde Dingle ooit de ”mooiste plek op aarde”. Het heeft aanvallen van de Vikingen doorstaan. Hollywoodsterren verwelkomd en zijn beroemdste inwoner is een dolfijn. Daarover later meer. Sommige inwoners spreken nog Gaelic

Omdat het Zondag is en Dingle bij uitstek dé toeristische trekpleister in de County Kerry is, is het enorm druk in Dingle. Géén plekje te vinden om te parkeren en we vinden uiteindelijk een plekje, nèt buiten het stadje. Blijken voor de Dingle Whiskey Distillery te staan en over 10 minuten begint een rondleiding door deze ambachtelijke whiskey stokerij. Daar maken we dankbaar gebruik van. We zijn met zijn vijftienen, geen enkele Ier, wel een paar Schotten, Engelsen, Fransen en een handvol Amerikanen.

Onze gids is een vrolijke gast van begin dertig die vol humor over zijn stokerij vertelt. Zij handhaven hun ambachtelijke werk, er is helemaal niets geautomatiseerd en zij produceren niet meer dan 12.000 flessen whiskey per jaar! Op dit moment liggen er 3000 vaten te rijpen waarmee per vat 300 flessen gevuld kunnen worden. Ze hebben geen aandeelhouders, maar zogenaamde “founding fathers” die allemaal bij de opstart een vat whiskey hebben gekocht (die pas minimaal drie jaar later geleverd kon worden). Hoewel een flesje van 0,75 liter ongeveer € 80,- kost is dat niet genoeg om de stokerij in leven te houden. Ze produceren daarnaast dan ook Wodka en Gin, hun grote geldmaker sinds hun Gin dit jaar als ’s werelds beste is uitgeroepen tijdens de verkiezing waaraan meer dan 200 stokerijen uit 50 landen hebben meegedaan. Dat deze drank ooit door Willem van Oranje naar Engeland is gebracht (wij kennen het onder de naam Jenever) verbaasde de aanwezigen; zij dachten dat het een Engelse drank was. Wij verlieten voldaan met een glas Whiskey (echt lekker!) en een glas Gin achter de kiezen de stokerij. We zijn het visserstadje weer ingereden en vonden nu een plek waar we kunnen overnachten.

Het pittoreske Dingle Town

Kern van het schiereiland Dingle is het plaatsje Dingle, een absolute must-see als je reist door Ierland. Dingle heeft precies alles wat je van een Iers plaatsje verwacht; een kleine haven, kleurrijke woningen, schattige winkeltjes, de perfecte fish’n’chips en natuurlijk – je bent immers in Ierland – een bijzondere inwoner met een mooi verhaal. Deze beroemdste inwoner van Dingle is een dolfijn, genaamd Fungi, die van jongs af aan door de lokale vissers is gevoerd omdat de moeder verdwenen was. Nu dartelt Fungi sinds 1983 vrolijk door de baai van Dingle en zodra je met een bootje het water op gaat, zal je gegarandeerd een glimp van deze olijke inwoner opvangen!

Dingle Town ligt prachtig aan een baai en de haven ligt daardoor mooi in de luwte.

Dus na een goede nachtrust togen wij tegen 10.30 naar de kade waar we met de boot een uur over het water hebben gevaren en meerdere malen zagen we Fungi met de boot mee zwemmen. Tijdens de boottocht zagen we ook weer prachtige kliffen en vergezichten.

Nu nog even de aanvullende foto's op Flickr zetten (in Album Ierland 04) en morgen rijden we de Ring of Kerry.