Weer voor de stroom toeristen op gang kwam zaten wij op de fiets om het Glenveagh National Park te verkennen. Het park is bijna 10.000 ha groot en omvat niet alleen de mooie vallei mat daarin Lough Veagh, maar ook de Poisoned Glenn, een moerasachtige vallei die omgeven is door spectaculaire rotsen. Het park biedt bescherming aan de grootste kudde edelherten van het land die in de zomermaanden in het hoogst gelegen gedeelte liggen waardoor je ze helaas niet te zien krijgt en in de wintermaanden zakken ze af naar beneden..

Via een prachtige fietsroute die licht heuvelachtig is van zo’n 4,5-5 km ga je via de tuinpoort naar Glenveagh Castle dat op de zuidelijke oever van Lough Veagh staat. Dit granieten bouwwerk met zijn idyllische omgeving werd in 1870 gebouwd door John Adair, die berucht was omdat hij zoveel families na de Grote Hongersnood uit deze streek verdreven heeft. Geen fraai heerschap dus! Graniet was er in overvloed in Donegal, maar moeilijk te bewerken vandaar dat er weinig details aan de buitenkant te zien zijn.

Wij hebben de fietsen bij het kasteel geparkeerd en hebben eerst een wandeling gemaakt door de prachtige tuinen om het vervolgens hogerop te zoeken om een schitterend uitzicht op het kasteel en de omgeving te krijgen. En het was de klim dubbel en dik waard. Wat een prachtige natuur, wat een oase van rust en wat is het overal schoon. En dan hebben we het nog niet over de flora en fauna hier.

Na een poosje van het uitzicht te hebben genoten zijn we weer aan de afdaling begonnen en hadden we wel een koffie verdiend. Er was een bordje met een stukje cake blijven staan op de tafel buiten en diverse vogeltjes kwamen hier even hun maaltje halen. Een prachtig gezicht!

Na de koffie onze fietsen weer opgehaald en hebben we zo’n 30 km door het park gefietst. Ook dit was licht heuvelachtig maar goed te doen al zijn er stukken met wat grotere stenen waar je even op moet letten. Natuurlijk kun je ook alles te voet doen.

Het enige wat niet prettig is zijn de Midges, kleine vliegjes die steken. Zolang je in beweging bent heb je er weinig last van. Dat was voor ons ook de reden om aan het einde van de dag te verkassen naar elders. We hebben weer een prachtige route gereden en staan nu in Ardara voor de kerk. Dit stadje is vooral bekend om de tweedstoffen die hier geweven worden en het is de thuisbasis van de beroemde Cup of Tae Festival. Dit festival viert de traditionele Ierse muziek en werd geïnspireerd op de lokale muzikant John “The Tae Gallargher. (1923-2012) waarvan men zegt dat hij de beste fiddle-speler aller tijden is.

Wij rijden in elk geval morgen verder.

De aanvullende foto's, ook die van gisteren en eergisteren, staan weer op Flickr Album Ierland 02.