Vanmorgen vroeg op de fiets om de 8 km naar het centrum van Belfast te rijden over een voormalige trambaan, nu exclusief gemaakt voor voetgangers en fietsers. Het laatste stukje ging door de typische arbeiderswijken die nog volop in de sfeer van 12 juli verkeerden: de Oranjemarsen. Op die dag herdenken de protestant gezinden in Belfast het feit dat onze protestante stadhouder Willem III de Engelse katholieke koning Jacobus II in de Slag bij de Boyne in 1690 versloeg en hij vervolgens Koning van Engeland werd. Het is op zich dan niet vreemd dat je rond deze tijd een portret van Willem III op een vaandel aan een lantaarnpaal tegenkomt.

We zetten onze fietsen bij de Crescent Curch neer en beginnen van daaruit aan onze stadswandeling van zo’n 7 km. Wat onmiddellijk opvalt is het feit dat de meeste gebouwen van donker-rode baksteen zijn opgetrokken waardoor de entree van de stad een sombere indruk maakt. Later zal dat gevoel vervagen, want Belfast heeft zeker mooi architectuur te bieden. We worden ook onmiddellijk met de neus op de feiten gedrukt als we het ‘Monument to the Unknown Woman Worker’ passeren. Dit standbeeld van twee vrouwen is een ode aan alle werkende vrouwen van Belfast, betaald en onbetaald. Belfast heeft in haar ontwikkeling veel te danken aan hardwerkende vrouwen die de wereldvermaarde linnenindustrie tot bloei brachten. Maar nog meer ter ere van die vele andere vrouwen die tijdens de moeilijke periode van werkloosheid als gevolg van “The Troubles” (de etnische strijd tussen het katholieke en protestante deel van Noord-Ierland) hard werkten om hun gezinnen te onderhouden terwijl de mannen met heel andere dingen bezig waren.

Dat de (Noord) Ieren ook gevoel voor humor hebben merken we als we het stadhuis van Belfast binnen stappen. Deze City Hall werd gebouwd in klassieke renaissancestijl aan het begin van de 20^e eeuw. De buitengevel is voornamelijk in grijze Portlandsteen opgetrokken en het stadhuis heeft op elke hoek een toren. Een groot gedeelte van de bevolking van Belfast vond het gebouw echter maar helemaal niets. Zij waren van mening dat het een mausoleum was voor koningin Victoria († 1901) maar dat de Queen het helemaal niet mooi vond want er uit was gekropen om op het voetstuk voor het stadhuis te klimmen waar ze nu nog steeds staat. Wij konden de schoonheid van het gebouw binnen en buiten wel waarderen met o.a bijzondere glas-in-lood ramen. Recht tegenover het stadhuis staat het Titanic monument. De Titanic is indertijd in Belfast gebouwd.

Het stadhuis wordt omgeven door een grote tuin met heel veel gazon, waarop de stadsbewoners graag vertoeven. Je kunt je het nauwelijks voorstellen maar het is toegestaan om op het gazon te lopen, te liggen en met de kinderen te spelen. En wij maar klagen als de mensen in het Vondelpark buiten de paden treden.

Als je in Belfast loopt mag je de Entries natuurlijk niet missen: een veelheid van nauwe straatjes tussen Ann Street en High Street, vergeven van de kleine kroegjes, taveernes en restaurantjes, met onder andere de oudste bar van Belfast, White’s Tavern en de kleinste kroeg: de Bittles Bar.

Bij de St.Anne’s Cathedral met zijn neoromaanse gevel was het kerkkoor dat elke zondag om 11.00 zingt net afgelopen en dus konden we deze kerk met zijn prachtige mozaïken en beeldhouwwerken bezichtigen. Alleen al het plafond van de doopkapel bevat zo’n 150.000 stukjes mozaïk. In deze kerk zou het grootste Keltische kruis van heel Ierland moeten hangen, maar dat hebben wij niet kunnen vinden. Omdat het vandaag 41 jaar geleden is dat we getrouwd zijn hebben we ook meteen maar een kaars aangestoken.

Na even om de Albert Memorial Clock Tower, hét symbool van Belfast, gelopen te hebben was het inmiddels lunchtijd en dan kun je het beste naar St. George Food Market gaan. Je kijkt jouw ogen uit als je al dat lekkers bij de verschillende kraampjes ziet; omdat de gerechten van over de hele wereld komen (we zagen Thais, Indisch, Marokkaans, Libanees, Mexicaans, Argentijns en natuurlijk ook Engels) komen de verschillende geuren je tegemoet. Voor ons was een Mexicaanse wrap en een Indische Curry de keuze, die we smakelijk hebben verorberd terwijl we ondertussen konden luisteren naar twee Ieren die hun liederen live ten gehore brachten.

Al slingerend door het oude Belfast zijn we langzaam naar de Universiteit van Belfast gelopen. Het laatste stuk loop je dan over Bedford Street, die onder Belfastenaren bekend staat als de Golden Mile, van Centrum naar Universiteit. Op deze mijl vind je de levendigste pubs, bars en cafés van de stad naast restaurants, bioscopen en theaters en uiteindelijk kom je aan bij Queens University. In zo’n 250 gebouwen volgen 17.500 studenten hun colleges.

Achter de universiteit bevinden zich de Botanische Gardens, die nog steeds ook als rustplaats dienen voor het drukke stadsleven. Ook hier tref je op het gras talloze geliefden, maar ook gezinnen met kinderen aan. Janny heeft een heel tijdje in de Rozentuin doorgebracht.

Aan het eind van de middag kwamen we weer op de camping aan waar we nog een tijdje gezellig hebben gesproken met een Canadees stel van onze leeftijd dat 6 maanden in een Nederlandse camper door Europa trekt.

Morgen gaan we langs de kust omhoog om heel langzaam naar de Wild Atlantic Way te gaan.

De aanvullende foto’s staan dadelijk in het Album Ierland 02 op Flickr.

En voor diegenen die zich afvragen wie de verhalen schrijft: de ene keer Janny, een andere keer Roland. Aan jullie om te achterhalen wie het geweest is bij de afzonderlijke verhalen. En neen, daar is geen prijzengeld aan verbonden.