Op tijd naar bed, dus ook op tijd wakker en dus op tijd weer op route. Omdat het voor ons nog te vroeg was om te ontbijten zijn we onderweg even een klein dorpje ingereden om te ontbijten. Het dorpje bestond uit een hotel, 7 huizen en jawel een verkeerslicht om de smalle brug over te kunnen rijden. Terwijl wij aan ons ontbijt zaten kwam de kolenboer (wij moesten ff goed kijken..) voorbij die bij een van de huizen een paar zakken kolen af kwam leveren. Even waren wij weer terug in onze jeugd toen we ook regelmatig de kolenboer met een zak kolen op zijn rug bij ons naar binnen zagen sjouwen. Dat geldt eveneens voor de gele knipperbollen die hier nog steeds in gebruik zijn bij een oversteekplaats.

Onderweg zie je weinig huizen, soms een boerderij en veel schapen. Men leeft hier van de landbouw en veeteelt. Af en toe miezerde het wat maar dat kun je verwachten als je in het Lake District op vakantie gaat.

De weg naar Keswick en de camping waar we een paar dagen zouden verblijven was heuvelachtig met veel bochten maar de Engelsen zijn rustige rijders. De camping Borrowdale (vreemd genoeg zonder sanitair, maar dat hebben we zelf ) ligt midden in een groot wandelgebied en aan het Derwentwater (groot meer)

Omdat het wandelgebied moerassig is zijn er op diverse plaatsen wandelpaden aangelegd en je ziet een weelde van Flora. Gewapend met onze wandel GPS, stevige bergschoenen en Janny een Nordic-walkingstok zijn we op pad gegaan. We bezochten ook de Lodore Falls. Deze waterval die een “must” is voor toeristen wordt gevormd door het beekje van Watendlath Tarn dat over een lengte van zo’n 30 meter over enorme rotsblokken loopt. Helaas door het lange droge weer (ook hier regent het veel minder) was er weinig waterval te zien.

Maar de wandeling er naar toe was prachtig. Op de terugweg in een klein dorpje zagen we een telefooncel staan die hier nog steeds gebruikt worden.

In de avond en nacht heeft het geregend maar onze tweede dag hier was er een vol zon dus op de fiets naar Keswick, we kozen voor een hoger gelegen route die qua verkeer rustiger was en een spectaculair uitzicht biedt aan de omgeving met het meer. (lang leve de E-Bike anders was dit niet gelukt)

Keswick is het belangrijkste centrum voor toerisme in het noorderlijke merengebied en dat is dan ook te merken. Wij hebben er op ons gemak rond gekeken en vooral de tuinen en parken waar de Engelsen beroemd om zijn, zijn prachtig!

Ook mogen we niet vergeten om Beatrice Potter te vernoemen die hier inspiratie op deed voor haar verhaaltjes. Ooit zei John Ruskin (schrijver, dichter en schilder en kunstcriticus ) dat Keswick een plaats was die bijna te mooi was om in te leven maar die mening delen wij beslist niet, maar waarschijnlijk heeft hij niet al die mooie plaatsjes gezien die wij inmiddels bezocht hebben ;-) Wat opvalt zijn de vele honden die de Engelsen bij zich hebben. Ze mogen ook bijna bij alle winkels, restaurants ed naar binnen en overal staan waterbakken. En dat de Engelsen humor hebben blijkt wel uit onderstaande foto.

Aan het einde van de middag hebben we weer een uurtje gewandeld in de omgeving van de camping.

Onze laatste dag hier besloten we om de bus te nemen om op een half uur rijden het alom beroemde Wordsworth House en Garden te bezoeken in Cockermouth. Eerst een wandeling van 20 min. om bij de bushalte te komen maar dat is in dit prachtig natuurgebied geen straf.

Naarmate de bus dichter bij Cockermouth kwam werd de lucht ook donkerder en moesten we toch even gebruik maken van een regenjas maar die kon de rest van de dag in de tas blijven zitten.

De folder van dit Wordsworth huis begint met: This lovely Georgian townhouse was de geboorteplek van de beroemde Engelse romantische poëet William Wordsworth en zijn zus Dorothy. Het is ingericht in de stijl van de 17^e eeuw en (ik schrijf het even in het engels) it offers an unforgettable chance to experience life in the 1770, with real food on the table, but not eatable and a real fire in the grate.

Gelukkig was de gids een goedgemutste vrolijke man die het verhaal smakelijk kon vertellen en dat maakte al veel goed. In de zon konden we daarna op ons gemak door de tuinen wandelen waar alles volop in bloei staat.

In het dorp zelf was weinig te beleven dus halverwege de middag zijn we terug gegaan en konden we nog net de laatste kilometers van de Tour de France zien.

Morgen verlaten we het gastvrije Engeland en rijden we naar Schotland om daar over twee dagen de overtocht te maken naar Ierland.

De overige foto's staan op Flickr in het Album Ierland 1.