Op zondag 7 juli rond de middag zijn we vertrokken richting Calais, onze eerste stop en overnachtingsplaats. We konden vlot doorrijden en tegen 16.00 stonden we op de camperplaats op loopafstand van de zee. Om 17.00 uur was de finale van het Nederlands damesvoetbalteam tegen de VS dus nog net een uurtje de tijd om over de boulevard te wandelen. Weinig strandaanbidders waren er te zien, des te meer wandelaars op de boulevard en bij de eet- en drinkgelegenheden.

Helaas zijn de dames geen wereldkampioen geworden maar ze speelden een prima wedstrijd en kunnen trots zijn op hun prestatie.

Wij lagen op tijd onder de wol omdat we de dag erna om 6 uur bij de Ferry van P&O moesten zijn. Natuurlijk zat er een ophaalbrug tegen en waren er wegwerkzaamheden; waarom zou je dan een bord neerzetten hoe je dan wel bij de ferry kunt komen. Niet getreurd, er stond een busje met buiten twee agenten, dus even stoppen en vragen. Ze stonden een partij te stuntelen want ze wisten het niet en verstonden ook nauwelijks frans, dan maar in het engels proberen, dat verstonden ze wel maar, nee hoor ze wisten het niet dus liepen ze naar de agent in het busje en zowaar we moesten de eerst volgende weg rechtsaf. (ze stonden dus vlakbij de ingang!!!) Dat was de eerste hindernis van die dag.

Het weer was erg helder en je kon in Calais de witte krijtrotsen van Dover al zien.

Na een rustige overtocht van 1,5 uur kon ons avontuur beginnen in het land van de “voeten en duimen” (die Engelsen blijven apart met hun feet en inches) en het zou niet bij dat enige akkefietje blijven die dag. Onze bestemming was het plaatsje Wetherby zo’n 400 km naar het Noorden. Meteen de klok weer een uur terug en dus konden we om half 8 Engelse tijd on route. Het links rijden valt reuze mee, maar o, wee de rotondes, soms erg onduidelijk en dus hebben we ook een paar keer een afslag gemist. Ondertussen gaf Roland zijn bril de geest en hoorden we een vervelende piep in de camper. Duurde even voor we ontdekt hadden waar het van kwam maar ook dat werd weer opgelost. Vervolgens hoorden we wat later een knal tegen de voorruit en ja hoor een ster in het glas veroorzaakt door een steen. Nog lastiger was het om in Wetherby te komen want we hadden kennelijk de verkeerde coördinaten en dan denk je dat je er bent…jammer dan, nog 78 km te gaan. Maar goed i.p.v om 13.00 waren we dan eindelijk om 15.00 op de plaats van bestemming.

Moe van het zitten meteen de wandelschoenen aan en op pad.

Wetherby was vroeger een halteplaats voor de koetsen op weg naar Schotland of Londen. Op zijn hoogtepunt had de stad in die periode 40 herbergen en alehouses. Nu staat het bekend als bloemenstad en je ziet overal prachtige hanging-baskets aan de huizen en winkels hangen.

Een van de bezienswaardigheden is de brug, deze brug is een samensmelting van drie bruggen die zijn oorsprong vond in 1233 AD. Het is in elk geval een gezellig en pittoresk stadje.

Morgen gaan we richting Lake District waar we een aantal dagen zullen blijven.

En om de dag in stijl af te sluiten viel er nog een bak noten/muesli-mix uit de kast dus de camper is meteen geveegd. ’s Avonds op tijd onder de wol want het was een lange dag! De overige foto's staan op Flickr.

En wil je de ehe route inzien? Dat kan op https://www.zwiebelfam.nl/camper/site/2019_route.htm