Na een kort overleg besloten we om net over de grens in Zwitserland een vignet voor de autoweg te kopen (35 euro) omdat we het niet zagen zitten om meer dan 50 haarspeldbochten te moeten rijden én 50 km meer én 4 uur rijden i.p.v. 2 uur naar het Zwitserse Chur waar we zouden stoppen.

We hebben er geen spijt van gehad, het was relaxt rijden en een prachtige omgeving met veel besneeuwde bergtoppen, vooral via de autoweg over de Sint Bernhard-pas, steile rotswanden, kabbelende beekjes, watervalletjes die vanuit grote hoogte uit de rotsen kwamen, dennenbossen en dan tussendoor de pittoreske dorpjes waar de koeien, schapen en geiten aan het grazen zijn. Dat is echt genieten na alle steden en dorpjes in Italië.

We hebben de camper buiten de camping geparkeerd op de CP plaats, maar mogen op de camping gebruik maken van de faciliteiten. (scheelt 25 euro per dag)

Chur is de hoofdstad van het Zwitserse kanton Graubünden. Chur heeft ruim 37.000 inwoners en ligt op een hoogte van 593 meter boven NAP. Chur was waarschijnlijk al 9000 jaar voor Christus door boeren bewoond. Daarmee is het de oudste nederzetting van Zwitserland

Kelten, Romeinen, Ostrogoten, Franken: al deze volkeren heersten ooit over Chur, de toegangspoort tot belangrijke handelsroutes en alpenpassen. Van de meer dan 9.000 jaar oude geschiedenis blijven de vondsten over uit het neolithicum, de bronstijd en de oudheid, alsook kostbare gebouwen uit recentere tijden, zoals de kathedraal van de 800 jaar oude bisschoppelijke zetel.

’s Middags zijn we op de fiets gestapt om naar het centrum van Chur te gaan. Daar hebben we rondgewandeld en op grote hoogte de kathedraal bezocht. We moesten overigens wel even langs een pinautomaat want hier kun je niet betalen met euro’s. Dat was dus weer even wennen. Einde van de middag weer op de fiets terug. Het is jammer dat de camping in een industriegebied ligt en niet echt uitnodigt om langer te blijven, dus morgen trekken we verder en gaan we naar het kleine deelstaatje Liechtenstein.

Ingeklemd tussen Zwitserland en Oostenrijk ligt het kleine vorstendom Liechtenstein. In 1699 kocht de Boheemse vorst Johan Adam Andreas van Liechtenstein de heerlijkheid Schellenberg en in 1712 het graafschap Vaduz van de graven van Hohenems. Ook kreeg hij voor een lening van 250.000 gulden in 1707 een zetel op de vorstenbank van de Zwabische Kreits.

Op 23 januari 1719 verenigde keizer Karel VI de heerlijkheden Vaduz en Schellenberg tot een vorstendom, genaamd Liechtenstein. Ten slotte kreeg het nieuwe vorstendom in 1723 een zetel en een stem in de Rijksdag. Op 12 juli 1806 was Liechtenstein een van de ondertekenaars van de Rijnbondakte, waardoor het vorstendom zich losmaakte van het Heilige Roomse Rijk en soeverein werd. Het staatshoofd van Liechtenstein is op dit moment vorst Hans-Adam II, hoewel deze op 15 augustus 2004 de macht overdroeg aan zijn zoon, Alois bleef hij het staatshoofd. Dat zal zo blijven tot zijn dood.

Het land kenmerkt zich met hoge bergen, een mild klimaat en een hoge levenskwaliteit. De dwergstaat Liechtenstein is niet groter dan 160 km²; de gemeente Venray, onze woonplaats bijvoorbeeld, is 165 km² en dus net iets groter dan heel Liechtenstein. Door de jaren heen heeft het land zich uitstekend ontwikkeld waardoor kwaliteit hoog bovenaan staat. Zeker voor toeristen is het een bijzondere bestemming. De cultuur is overal voelbaar en gedurende het jaar zijn er diverse festivals. Voor veel Nederlanders is Liechtenstein nog onbekend gebied. Dat komt omdat de dwergstaat niet op een doorgaande route richting de populaire vakantiebestemmingen in Italië, Oostenrijk of Zwitserland ligt. Voor ons dus een reden om er wél even naar toe te gaan.

We waren rond 9.15 al in Vaduz en nadat we de camper op de parkeerplaats hadden geparkeerd zijn we naar de stad gelopen en je ziet meteen hoog boven de stad het slot liggen van de regerende vorst. Bedrijven hoeven bijna geen belasting te betalen en je ziet hier dan ook diverse grote banken. Een van de eerste dingen die ons op vielen waren de auto’s, Bugatti, Jaguar en meer van die grote klasbakken.

De stad is modern met klassieke gebouwen en je kunt zien dat er over nagedacht is want het is niet storend, en overal in de straten staan prachtige kunstwerken. Je ziet ook nergens ook maar iets van vuil liggen. Na een paar uur rond wandelen én een stempel in ons paspoort rijker (leuke bijkomstigheid overigens) zijn we terug gewandeld naar de camper om onze weg te vervolgen.

Inmiddels hadden we al kunnen constateren dat er de nodige bussen met Japanners (hoe kan het ook anders) gearriveerd waren want er werden weer bij alle kunstwerken, bloembakken en gebouwen selfie’s gemaakt. Wij vonden het de moeite waard om dit mini-staatje te bezoeken.

Voor meer foto's wijzen we naar flickr, album Puglia-05.