Dinsdagavond zijn we beiden toen we buiten voor de camper zaten zo'n beetje lek gestoken; niet door muggen, maar door hele kleine vliegjes. En ze steken niet, ze bijten! Simulum Posticatum is zijn naam en smullen deed hij: van ons bloed! Het is een klein zwart vliegje met een afmeting van 2 tot 3 millimeter. In verhouding tot het lichaam heeft hij brede vleugels. De zuigmond is kort maar breed. De vlieg mag dan klein zijn maar hij bijt als een grote. Hij is gek op mensenbloed en bijt voornamelijk in voeten en onderbenen. Een beet van de vlieg is erg pijnlijk omdat hij een brede steekmond heeft, dit in tegenstelling tot de meeste muggen, die een spitse steekmond bezitten. De Nederlandse naam "kriebelmugje" is dus heel ongelukkig gekozen want van kriebelen is er eigenlijk helemaal geen sprake. Hier in Italië vliegen ze als complete wolken door de lucht. We zagen ze eerst als zwarte wolkjes boven de bomen aan de kant van de weg vliegen en vond dat wel grappig om te zien. Nu vinden we helemaal niets grappigs meer aan die beestjes. Inmiddels zien onze benen eruit alsof we de mazelen hebben. Zelfs DEET helpt niet tegen deze krengen.

Vol goede moed vertrokken we woensdagmorgen vanuit Ravenna naar Assisi, een ritje van 190 km. Daar aangekomen had onze navigatie weer kuren en stuurde ons een smal bergweggetje in waar de camper net op kon. Gelukkig geen tegenliggers gehad en eenmaal boven was het nog 200 m naar de camperplaats. Die ging wel steil naar beneden! Wij waren helemaal alleen daar,(op een dode rat na) geen enkele andere camper en dat was natuurlijk ook niet zo verwonderlijk. Toen we ook bij hetmanoeuvreren bijna vast kwamen te staan en "t Uitje" ons pas met heel veel moeite (fietsen afladen, blokken tegen de achterwielen om terug glijden te voorkomen) weer naar boven bracht, besloten we toch maar de plaatselijke camping op te zoeken, onder aan de heuvel.

Vanuit de camping liep er een busje dat de campinggasten 4 keer per dag naar Assisi bracht en ook weer ophaalde. Assisi is de geboorte- en overlijdensplaats van Franciscus (1182 – 1226), de stichter van de Franciscaner Orde, die van de Minderbroeders en van dat gegeven wordt commercieel heel goed gebruik gemaakt. Toen Assisi in 1997 door een aardbeving zwaar werd getroffen, er vele doden vielen en de basiliek half instortte was de schade binnen twee jaar geheel hersteld om het economisch gewin weer zo snel mogelijk op te kunnen nemen. Je kunt de herstellingen nu, bijna 20 jaar later nog steeds zien: de nieuwe stenen zijn nog niet zo aangetast als de oudere.

De stad ligt op een heuvel met op de top het Rocca Maggiore, het grote kasteel dat sinds de 12^eeeuw boven de stad uittorent. Je moet in de stad voortdurend klimmen en afdalen, er is nauwelijks een straat te vinden waar je een beetje op je gemak kunt lopen. Onze eerste klim was die naar de grote Basiliek van St. Fransiscus en omdat wij er heel vroeg waren stonden we bijna alleen op het kerkplein.

Alles in de kerk ademt Fransiscus: van de crypte waar hij in ligt begraven tot de schatkamer, waar ze zijn veelvuldig gerepareerde habijt nog hebben en een gedeelte van zijn gestigmatiseerde huid. En niet alleen in de kerk, maar ook in de stad zelf kom je gedenktekens en gebouwen tegen die aan Franciscus herinneren.

Wij hebben de stal gezien waarin hij volgens de legende is geboren, het huis waarin hij opgroeide en de cel waarin hij door zijn vader werd opgesloten toen hij te kennen gaf monnik te willen worden.

Maar gelukkig valt er in de stad nog veel meer te zien. Een romeinse tempel uit de eerste eeuw, gebouwd ter verering van de godin Minerva en die later tot kerk werd omgetoverd.Een toren uit de 12^eeeuw waar in de voet de lengtematen als ijkmiddel zijn uitgehouwen. Hele mooie nauwe,en met deze tropische temperaturen zelfs koele straatjes gevormd door gebouwen met mooie gevels.

En veel pelgrims die de Via Francigena lopen. We hebben er ruim 6 uren rond gelopen,hebben nog een aantal bezienswaardigheden overgeslagen en we hebben ons geen moment verveeld.

De volgende morgen zijn we op de fiets gestapt om naar Santa Maria degli Angeli te gaan, waar een bijzondere Domkerk staat. Niet zozeer de kerk zelf is bijzonder als wel datgene wat je daar in aantreft. Franciscus is gestorven in Porziumcola, een plek vlakbij Asissi. In Porziumcola stond een klein kerkje dat door de Benedictijnen na het overlijden aan de broeders van Franciscus werd gegeven inclusief een klein stuk van het omringende land. In 1569 werd dit kerkje met grond verplaatst naar Maria degli Angeli en werd de huidige Dom er over heen gebouwd. Heel bijzonder om te zien.

Vast aan de Dom staat nog een in gebruik zijnd klooster, waar we in één van de gangen een beeld van Franciscus aantroffen met in zijn open gevouwen handen een nest met jonge duifjes. Papa of mama zat daar recht tegenover te koeren. Hoe de duifjes gevoerd worden konden we niet zien en ook konden we de vluchtroute van de ouders niet achterhalen. Heel erg bijzonder! Maar och, er zijn diverse wonderen aan Franciscus toegedicht dus wie weet!!!

Na de noodzakelijke inkopen reisden wedie dag verder in de richting van Napels-Pompeï. Iets over de helft wilden we halt houden in Anagni. De weg er naar toe bestond uit honderden scherpe bochten door een zeer heuvelachtig landschap. De navigatie gaf een gemiddelde snelheid aan vannog geen50 km per uur over 225 km, dus vier en half uur. En dat kwam uit!Na bijna vijf uren reden we Anagni binnen.

Anagni

Anagni bestond als ommuurde stad al in de 3^eeeuw voor Christus, toen het door de Romeinen werd veroverd. En ook Anagni ligt op een heuvel. Je vindt er nog zeer oude huizen; wij hebben even stil gestaan bij het huis van Tribuun Albertusuit de 3^eeeuw na Christus met een prachtige voorgevel. Het huis was nu een restaurant.

Anangni heeft in de 12^een 13^eeeuw drie pausen voortgebracht en uit die tijd stammen ook de meeste mooie huizen en paleizen. We hebben rustig door het stadje gelopen, ondanks dat het verkeer er, zoals in bijna elke Italiaanse stad, chaotisch is. Halverwege nog eenterrasje gepakt enwe staan nu op de lokale gratis camperplaats met voorzieningen tussen nog5 andere Italiaanse campers. Geen Nederlander gezien hier, en dat is ook al bijzonder!

Morgen verder naar Pompeï.