Kortessem

Vanaf Rocroi was het nog maar een kattensprong naar huis; even nog dwars door België, met een tussenstop op een camperplaats in Kortessem, een klein plaatsje in de buurt van Genk en dus in het Belgische Limburg. We stonden er op een camperplaats naast een Nederlander die zelf het één en ander aan de camper had verbouwd; zo had hij onder andere een aluminiumtrap (zo’n Praxis geval) tegen de zijwand, boven de ramen bevestigd. Ik stond er samen met mijn Belgische overbuurman naar te kijken, toen die buurman opmerkte: “Ik zou hem nooit aan de zijwand hebben opgehangen, maar op het dak hebben vastgemaakt.” Ik wachtte even om hem de gelegenheid te geven zijn uitspraak te overdenken, maar toen er niets meer kwam antwoordde ik: “En dan een tweede trap aan de zijwand om hem er weer af te halen?”. Hij keek eerst bedenkelijk, maar toen klaarde zijn gezicht op: “Ah wel, dat ik daar niet eerder aan gedacht heb.” Zou het dan toch …..? De volgende dag waren we aan het eind van de ochtend thuis en kon het grote uitpakken weer beginnen.

Een korte terugblik

Na een paar dagen thuis maken we de balans op van onze rondreis door Spanje en Portugal, die precies 14 weken heeft geduurd. Gedurende die 98 dagen hebben we 27 dagen op campings gestaan, 24 dagen op een camperplaats waar tegen vergoeding voorzieningen aanwezig waren en 47 dagen op camperplaatsen waar we gratis hebben gestaan. We hebben op drie kilometer na 7700 km gereden en daarbij 645 liter diesel verstookt, waarmee het gemiddelde verbruik van de camper op 1:12 komt. Nooit harder dan 100 km/uur, meestal zelfs gewoon 90 km/uur rijden en het scheelt aanzienlijk in de portemonnee. Wat dan weer minder handig is, is dat we (ik dus) tweemaal die snelheid ook heb vol gehouden terwijl de maximaal toegestane snelheid 70 km was. Ik kan nu uit ervaring meegeven dat flitspalen in Spanje werken (in tegenstelling tot in grote delen van België). Toen we Portugal uit reden en dus eigenlijk weer aan de terugreis begonnen, hadden we 4093 km afgelegd in 36 etappes; gemiddeld was een etappe op de heenreis dan ook 114 km lang. De terugreis van 3604 km werd afgelegd in 24 etappes van gemiddeld 150 km lang.

Wat was vervelend?

Op zo’n lange reis maak je natuurlijk ook een aantal onaangename gebeurtenissen mee; rijschade aan de camper zoals door een door begroeiing onzichtbaar betonnen paaltje dat even met mijn zijbumper in aanraking kwam, of een te laag hangende iets uitstekende tak, waardoor het glas van mijn contourlichtje rechts-boven het heeft begeven. Echt langdurig onaangenaam waren de onvriendelijke spanjaarden; niet elke spanjaard is onvriendelijk maar er lopen een paar exemplaren rond….. En in België, net toen we wilden zeggen dat we onderweg geen ongeluk hadden gezien was het raak: twee vrachtwagens die op een file ingereden waren.

Het Weer

Wat vonden we het meest aantrekkelijk? Op zich is dat moeilijk te zeggen bij een grote verscheidenheid aan indrukken; je bent al heel gauw appels met peren aan het vergelijken. Natuurlijk was de weersgesteldheid heel aangenaam; voor ons gevoel hebben we maar een paar dagen regen gehad (nauwkeurige contrôle van onze aantekeningen laat echter zien dat er wel op meer dan een paar dagen een buitje is gevallen, maar een enkel buitje voelt een week later al niet meer als regen) en er was eind augustus een korte hittegolf in Zuid-Frankrijk van een week met temperaturen ver boven de dertig graden. Voor het overige hebben we tot begin november temperaturen gehad rond de 25 graden.

De Top Tien

De diepste indruk heeft Oradour sur Glanes achtergelaten; het dorp dat op 10 juni 1944 door een SS Pantser Divisie in brand is gestoken nadat alle aanwezige inwoners waren gefusilleerd. De restanten van het dorp zijn nu een monument.

De mooiste etappe was ontegenzeggelijk die van Melo naar Benquerença van 106 km dwars door het Parque Natural da Siera da Estrela (Het Natuurpark van het Sterrengebergte) en over Portugals hoogste berg, El Torre; je wordt hier geconfronteerd met indrukwekkende rotsformaties van bijna gepolijste granietblokken met daartussen vlakten bedekt met borstelgras. Op de weg naar de top van El Torre, een overigens afgeplatte berg want daarboven kun je gewoon knikkeren, passeer je Sabugueiro, het hoogst gelegen dorp van Portugal, op 1050 m. Die weg naar boven is niet voor schijtlijsters – of al te lange campers – want je komt langs diepe ravijnen en de weg kent niet overal vangrails.

Ook van bijzondere schoonheid was het Praia das Catedrais in Galicië (Noord-Spanje). Door eb en vloed, storm en wind zijn de in zee reikende rotsformatie's van zo'n 30 meter hoog danig uitgesleten en hebben sommige de vorm gekregen van de befaamde luchtbogen van de gotische kathedralen. Vandaar de naam van dit strand. Deze architectuur door de zee is prachtig om te zien.

Diep respect hebben we gekregen voor de pelgrims die over de Meseta richting Santiago de Compostela liepen; en dan in het bijzonder voor diegenen die hun hele bagage meezeulden, heuvel op, heuvel af, over eindeloos lijkende vlakten in de verzengende zon. In Hontanas hebben we op een terras genoten van de blijheid en opgewektheid van een stel Aziatische pelgrims die daar hun lunch gebruikten en die hartelijk werden begroet door nagenoeg elke passerende mede-pelgrim.

Onderweg hebben we talloze kerken en kathedralen bezocht, waarvan drie er ons altijd bij zullen blijven. Met stip bovenaan staat de Catedral de Santa Maria van Burgos; het is de op twee na grootste kathedraal van Spanje. De schepen en portalen van de grotendeels gotische kathedraal werden in de 13e eeuw gebouwd; de gevelspitsen kwamen daar in de 15e eeuw bij. De kathedraal is drieschepig, heeft dwarspanden, veel kapellen en een zware vieringtoren uit de 16de eeuw. Er steken acht rijk versierde torentjes bovenuit. Wij hebben er enkele uren onze ogen uit gekeken.

De andere bijzondere kathedraal staat in een overigens ook bijzonder mooie stad: Cordoba. Deze kathedraal is zo bijzonder omdat hij schijnbaar naadloos ingebed is in de destijds grootste moskee van Europa, waar in hoogtijdagen plaats was voor 20.000 gelovigen. Tot slot blijft van de Kathedraal van Sevilla het retabel beklijven; de kathedraal is de grootste van Spanje en daarin huist het grootste retabel van de wereld, een houtsnijwerk waar oorspronkelijk in de 15^e eeuw ruim 40 jaar aan is gewerkt en dat nadien nog is uitgebreid.

Van de talloze kleine dorpjes blijft ons Obidos het beste bij. Het middeleeuwse stadje Óbidos is een van de meest pittoreske en best bewaarde vestigingsstadjes van Portugal. Óbidos is de stad van de koninginnen van Portugal, die verschillende dynastieën lang het stadje hebben verfraaid en verrijkt. Dit is ook een van de belangrijkste redenen waarom er zoveel kerken in dit kleine stadje zijn te vinden. Óbidos is ook bekend om zijn kersenlikeur (Ginjinha), bij voorkeur te drinken uit een bekertje van chocolade.

Een stuk groter maar ook indrukwekkend vonden wij Coimbra in Portugal. Coimbra is één groot doolhof en de kortste weg tussen twee punten gaat via zes straten, twintig verschillende trappen en dan nog zeven haakse bochten. De bovenstad is niet alleen een doolhof, de wegen naar de bovenstad zijn ook allemaal even steil. Het hoogteverschil is amper 150 meter, maar dit gaat via steegjes van enkele honderden meters lang. Daardoor krijg je stijgingen van 20 tot 30% en waar het nog steiler is, helpen de trappen om het hoogteverschil te overbruggen. Deze heuvel is geplaveid met stenen en kasseien maar het is vooral een gezellige sfeervolle stad en overal hoor je wel de klanken van de fadomuziek.

En dan “last but not least”: Granada. Natuurlijk, het Alhambra is prachtig, indrukwekkend, zo zeer zelfs dat het pijn aan je ogen doet, en daar mag en kun je niet om heen. Maar Granada is nog zo veel meer; wij hebben ons ook bijzonder vermaakt in de Moorse wijk Albaicin en de wijk van de grotwoningen: de Sacromonte.

En voor diegenen die de reis ook nog een keer willen maken hebben we hieronder de door ons gereden route opgenomen. Als je hier op klikt of op het routekaartje opent een nieuw venster en kun je tot op straatniveau inzoomen.