Vanuit Oloron Sainte Marie reden we via landelijke wegen naar Fourcés. Het landschap werd vooral gekenmerkt door kleine gehuchtjes, landbouwgronden maar ook restanten van kleine kastelen die nu dienen als wijndomeinen.

Fourcès is een typische middeleeuwse gasconsche bastide, een dorp dat bestaat uit in een verdedigingskring gebouwde huizen, in het Franse departement Gers (regio Occitanie) in de streek die vroeger Gascogne werd genoemd en telt 295 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Condom. Ook in deze omgeving vindt men talrijke kastelen, kleine middeleeuwse ommuurde stadjes en bijzondere monumenten, want een paar Pelgrimsroutes in Frankrijk naar Santiago de Compostella lopen door de Gers en hebben interessante historische sporen achtergelaten.De oppervlakte van Fourcès bedraagt 23,1 km², de bevolkingsdichtheid is 12,8 inwoners per km².

Via het idylische dorpsplein reden wij naar het daarachter gelegen park waar de camperstandplaats was. ’s Middags hebben we in de omgeving gewandeld. Aangezien de Fransen vrij hadden i.v.m. Allerheiligen en Allerzielen was er een gezellige bedrijvigheid in het kleine dorpje welke zich concentreerde rond het centrale dorpsplein.

De dag erna hebben we de fiets gepakt en via een heuvelachtige route kwamen we in het plaatsje Montréal. Montréal is een dorp van 2000 inwoners, beïnvloed door zowel de Middellandse Zee als de Atlantische Kust, gedomineerd door zijn imposante en mooie kerk waar de Kartharen hun stempel op hebben gedrukt. De inwoners bestaan nu voornamelijk van de landbouw en bosbouw.

De temperatuur was nog zeer aangenaam (20gr) zodat we ’s middags lekker buiten konden zitten.

Sarlat le Canéda

Sarlat is de onbetwiste parel van de Perigord, daar bestaat geen twijfel over. Het grote geluk van de Dordogne is dat deze regio aan de industriële revolutie en alles wat daarmee samenhangt ontsnapt is. Zo ook Sarlat. In de vroege middeleeuwen kende het een korte periode van voorspoed en welvaart. Vervolgens leidde het eeuwenlang een sluimerend bestaan. In feite heeft Sarlat ook in onze tijd nog de sleutel tot de Middeleeuwen.

(foto van internet; toen wij er waren stond het plein helemaal vol met marktkraampjes).

De stad vindt zijn oorsprong in de stichting van een klooster door de hertog van Aquitanië, Pepijn. En zoals het in die tijden ging, groeide er als vanzelf een stad om het klooster heen. In de 13e eeuw verkreeg Sarlat steeds meer rechten en werd zo een echte stad. De stad krijgt in 1317 een bisschopszetel en de kerk wordt een kathedraal in het begin van de 14e eeuw. Naast de kathedraal ligt het Bisschoppelijk paleis.

Achter de abside van de kathedraal bevond zich het eerste kerkhof waar nu nog enkele grafstenen te zien zijn. In de grote muur die de aarde van het kerkhof tegenhield en de abside vrijhield, waren vanaf de 14e eeuw enkele “enfeus” ingericht. (dit zijn holle ruimtes met platte bodem om er een graf in onder te brengen)

Tevens zie je achter de kathedraal de Lantaarn van de doden. Deze cilindervormige toren met aan de onderkant een diameter van 6,5 meter en een puntige koepel er bovenop die lichtelijk gebogen is wordt sinds de 17e eeuw de Lanterne des Morts genoemd. Zijn romaanse bouw (12e eeuw) kan in verband worden gebracht met de bouw van een grafkapel, de plaats waar doden werden herdacht. Toch is het monument altijd een raadsel geweest. Door de datum van de bouw (1170) heeft men altijd geloofd dat het een monument was om het bezoek van Sint Bernard aan Sarlat in 1147 te herdenken.

Achter de onopvallende Place de la République liggen lanen, steegjes en oude rijk versierde okerkleurige herenhuizen.

De Rue de la Salamandre is genoemd naar de Salamander, het embleem van Koning Frans I en is op veel 16e eeuwse herenhuizen te zien.

In Sarlat vind je ook op zaterdag de beste markt van Frankrijk. Reden om te zorgen dat we op een zaterdag in deze stad zijn.

In de vroege renaissance (1450-1500) wordt het overgrote gedeelte van de huizen gebouwd, die we vandaag de dag kunnen zien en die nog altijd bewoond worden. Sarlat is in de 19e eeuw door de vooruitgang in tweeén gesneden: de Rue de la Republique bracht zoals in zoveel steden de nieuwe tijd: een paardentram er door heen en Sarlat was ontsloten. Daar bleef het dan ook bij: aan de weerskanten van het plein wandel je door de middeleeuwen.

Wij waren voor de grote drukte al op de markt en het is een lust voor je oog. De grote keuze aan handwerk en lokale producten zoals o.a. foie de gras, truffels, paddenstoelen in alle soorten, honing, geitenkazen, hammen en ga maar door. Wij hadden een overheerlijke groene kaas geproefd en liepen de winkel binnen, maar na het zien van de prijs (60 euro per kg) zijn we de winkel weer uitgelopen want dat vonden we toch wat te gortig. Wat ons wél opviel was dat we bij de groentekramen de verschillende groenten konden ruiken. Dat gold ook voor de grote kratten met verschillende soorten appels.

Nadat we op ons gemak de markt overgelopen waren en de koffie op hadden zijn we bij het toeristenbureau de stadswandeling gaan halen en hebben we heerlijk door de smalle steegjes gelopen. Wij waren onder de indruk van deze prachtige stad en we raden iedereen die in de Dordogne is aan om een dag door te brengen in deze stad.

De aanvullende foto's staan vanaf 21.00 uur op Flickr onder Album 2017-13.