Granada is de hoofdstad van de gelijknamige provincie in het zuid-oosten van Spanje, centraal gelegen aan de voet van het Sierra Nevada-gebergte op zo’n 730 m.boven de zeespiegel. Als je alle buitenwijken meerekent telt Granada zo’n 472.000 inwoners.

Granada werd al bewoond in de 8e eeuw voor Chr. In de 2e eeuw voor Chr.namen de Romeinen het gebied in. Vervolgens behoorde het tot 711 toe aan de Visigothen, maar na een aanval kregen in 713 de Moren het in handen en gaven het de naam Elvira. De geschiedenis van Granada laat zich tekenen door een reeks van oorlogen om de macht over de streek en uiteindelijk slaagde sultan Alhamar er in 1232 in van Granada een koninkrijk te maken. Op de grotendeels ontoegankelijke Sabikaheuvel boven Granada, begon zijn markantste periode in de 11de eeuw als het qu’lat al-Hamra (Rode Fort) van de Ziridische vorsten. Van de 13de tot laat in de 15de eeuw verfraaien hun opvolgers, de Nasriden-dynastie, de plek op spectaculaire wijze.

Drie dagen brachten wij door in deze gemoedelijke, indrukwekkende en vriendelijke stad en ook nu een verslag van een paar hoogtepunten. Voor de camping konden we op de bus stappen die ons naar het centrum van Granada bracht, van daaruit was het nog een 20 minutenlopen naar het Alhambracomplex en omdat dit hoog ligt moesten we weer flink stijgen, maar alles went.

Het complex bestaat uit vier duidelijk te onderscheiden delen: De Alcazaba (de vesting), de Palacios Nazaries (paleis van de Nazaries), Paleis van Karel V en het wat hoger gelegen Generalife (zomerpaleis en tuinen).Omdat wij pas voor 14.00 tickets hadden voor het Paleis Nazaries begonnen wij onze tour op het hoogst gelegen gedeelte, het Generalife.

Generalife geldt als verbastering van het Arabische Djinat al-Arif, te vertalen als de tuin van de architect (oftewel Allah) Indertijd werd de Darrorivier 18 km omgeleid om water te leveren aan dit heiligdom, een indrukwekkende technische prestatie.

Als je door de tuinen van het Partal met zijn waterbekkens, bloembedden en stromende beekjes naar de Generalife loopt kom je een aantal Moorse torens tegen die zijn ingebouwd in de muur en ze bieden een prachtig uitzicht op de omgeving. Via een voetbrug tussen twee torens kom je op de heuvel die boven het Alhambra oprijst. Hier lag vroeger een groot zomerpaleis, te midden van 30 hectare tuinen en een eeuw ouder dan het Alhambra maar van het paleis is weinig meer over. Op het een na hoogste terras ligt de Hof van de Cipressen, ook bekend als de Patio van de Sultan, want hier zou Zoraya, de vrouw van Boabbil haar minnaar hebben ontmoet. Een 700 jaar oude cipres herinnert aan de plek van het overspel. Op verschillende terrassen kun je heerlijk door de tuinen wandelen.

Van het Generalife zijn we naar het Alcazaba gelopen. Deze militaire vesting stamt uit de eerste helft van de 13de eeuw. De dubbele ring verdedigingsmuren werd versterkt met enkele indrukwekkende torens. Binnen deze muren zijn nog de fundamenten van de onderkomens voor soldaten te onderscheiden. Vanaf de Torre de la Vela (wachttoren) en de verdedigingsmuren heb je een fantastisch uitzicht op de omgeving en de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada.

Via de tuinen loop je naar het Paleis van Karel V. Naast het sultanpaleis staat het perfect vierkante renaissancepaleis van keizer KarelV (1500-1558), op deze plek een symbool van de triomf van het christendom over de islam.

Het heeft een perfect ronde binnenplaats met een zuilengalerij van twee verdiepingen een meesterwerk van Pedro Machuna, leerling van Michaelangelo. Binnen zijn twee musea gevestigd.

Aan de zijkant van dit paleis moesten we nog een half uur wachten voor we het Palacios Nazaries binnen mochten. (Elk halfuur mogen er maar een bepaald aantal mensen naar binnen). De mevrouw van de controle zei tegen ons; ga maar even zitten dan kom ik jullie wel halen als het tijd is. (blij dat we konden gaan zitten, maar ook : o, jee we vallen onder de categorie ouderen. ) Maar we mochten inderdaad als eerste naar binnen, waar het overigens al een drukte van belang was.

Dit paleis en hoogtepunt van het Alhambra waar ooit de sultans van Granada resideerden ziet er van buiten eenvoudig uit van baksteen, stuc en hout om Allahs schepping niet naar de kroon te steken, maar binnen worden de drie naast elkaar gelegen binnenplaatsen omringd door prachtige wanden. De fonteintjes en waterloopjes die overal klateren verlenen het een betoverende charme.

Via de Mexuar (audiéntiezaal) wat het oudste gedeelte van het complex is liepen we het paleis binnen om ons het volgende uur te vergapen aan muren en bogen met prachtig filigraanwerk, gestucte ornamenten en kaligrafie, mirte struiken en waterbekkens.

In de troonzaal waar de sultan hof hield zijn op friezen en sierlijsten kunstig spreuken en korancitaten geschilderd. Het architectonisch hoogtepunt is de Patio de los Leones (Leeuwenhof) Deze binnenplaats werd in de 14e eeuw onder Mohammed V gebouwd. De naam is ontleend aan de Leeuwenfontein met twaalf wit marmeren waterspuwende fabeldieren die in het midden van de binnenplaats staan. Sierlijke zuilen met ruitvormige vlechtwerkmotieven en versierde wanden doen je in een sprookje van 1001 nacht wanen.

Na een uurtje of 4 genieten van al dit moois liepen we voldaan weer terug naar beneden waar we op een zonnig terras even alles konden laten bezinken.

Natuurlijk heeft Granada meer te bieden dan alleen het Alhambra en bezochten we ook de Moorse wijk Albaicin, de sfeervolste wijk van Granada. Deze wijk schijnt uiterlijk niet veel veranderd te zijn sinds de moslimtijd en staat sinds 1984 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Lopend langs de Rio Darro die tussen de heuvels van Albaicin en het Alhambra stroomt proef je de middeleeuwse sfeer die in de wijk heerst. Vlakbij een vergane boogbrug uit de 11e eeuw bevinden zich nog Arabische baden uit de 11e eeuw. Ook in deze wijk komen we diverse kerken tegen maar die hebben we, na alle kerken die we inmiddels al gezien hebben gelaten voor wat ze zijn.

Via de Camino del Sacromonte zijn we naar de grottenwijk gelopen, vroeger bewoond door zigeuners, tegenwoordig deels door gitaarspelende, hondhoudende neohippies met dreadlocks, hier ook wel los antisistema genoemd. De casas-cuevas zijn grotwoningen in uitgehouwen holen waar een voorgevel tegenaan is gezet, veelal met een terras. Via een trap en oplopende keienstraatjes kom je op het bovenste niveau, waar je een schitterend uitzicht hebt over het Alhambra met op de achtergrond de witte bergtoppen van Sierra Nevada.

Daarna daal je langzaam weer af via smalle straatjes en kom je uit op het Plaza del Salvador en ben je meteen in het levendigste deel van Albaicin vol kleine winkeltjes en eetcafe’s. Wij zijn daar ook even neergestreken om te genieten van een lekkere lunch en de gezellige sfeer in de wijk.

Midden in de Moorse wijk bouwden de christenen, als symbool van de overwinning op de moslims, de kathedraal op de plaats van de hoofdmoskee. Er is een renovatie aan de gang en ook deze kathedraal zijn we voorbij gelopen richting van de voormalige Arabische bazaar. In de smalle steegjes onder de typische hoefijzerbogen rijgen de kleine winkeltjes aaneen: lederwaren, sieraden en ander kunsthandwerk en natuurlijk de souvenirs naar keuze.

Wij hebben drie dagen genoten van en in deze stad met een rijke geschiedenis waar een relaxte sfeer hangt, ondanks de vele toeristen (herfstvakantie) die er rondlopen. Morgen gaat onze reis verder.

De overige foto's staan in Album 2017-12 op Flickr.