In Monsanto en omgeving zagen we veel kurkbomen staan, Als ze van hun bast ontdaan zijn, zie je oranje/rode stammen, later groeit hier weer gewoon nieuwe bast op. Je ziet dan ook overal veel produkten liggen van kurk o.a stropdassen, waaiers, petten, tassen, portemonnee’s etc.

Omdat het een warme dag zou gaan worden besloten we om wat meer kilometers te rijden dan we normaal doen. Achteraf gezien een goede beslissing want we hebben heel veel door gebieden gereden die in brand hebben gestaan, dus dat nodigt niet echt uit om te stoppen. Rond de middag arriveerden we in de stad Coimbra. En heel toevallig troffen we daar weer een stel Nederlanders die in Viseu ook naast ons stonden. Hoe klein is de wereld. Van hen kregen we toen de tip om te gaan eten tijdens onze fietstocht, dus we hebben ons verhaal over die “heerlijke”maaltijd toch maar even verteld.

Al in de Romeinse periode was er sprake van bewoning in en rond Coimbra, dat is gelegen aan de oevers van de rivier de Mondego. In de late middeleeuwen was Coimbra gedurende meer dan een eeuw de hoofdstad van Portugal. De universiteit werd gesticht in 1290, maar bevindt zich pas sinds 1537 permanent in de stad. Op de plaats van het huidige Coimbra stichtten de Romeinen een nederzetting met de naam Aeminium. Uit de Romeinse periode resten nog een aquaduct en een cryptoporticus, dat ooit het fundament van een forum vormde. Toen de nabijgelegen nederzetting Coímbriga in de vijfde eeuw door de Sueben werd binnengevallen, nam Aeminium zowel de naam als de bisschopszetel over van die plaats. De Westgoten noemden de stad Emínio en verloren deze rond 711 aan de moslims van Al-Andalus. Alfons III van Asturië veroverde de stad (Kul?mriyya) in 871. De stad werd daarmee onderdeel van het Koninkrijk Asturië, en werd een graafschap onder Hermenegildo Mendes. In 987 veroverde Al-Mansur Ibn Abi Aamir de stad. Op 9 juli 1064 wist Ferdinand I van Castilië de stad, na een beleg van zes maanden, opnieuw op de moslims in te nemen. Hij benoemde de Mozarabische Sesnando Davides als bestuurder van de stad. In 1117 viel de stad kortstondig aan emir Ali ibn Yusuf. In 1139 werd Coimbra door Alfons I, Portugals eerste koning, benoemd tot hoofdstad, een positie die de stad tot 1255 zou behouden. De universiteit van Coimbra werd opgericht in 1290 in Lissabon. In 1308 werd de universiteit verplaatst naar Coimbra, om na enkele verhuizingen vanaf 1537 definitief in de stad te blijven.

De gemeente Coimbra behoort met een bevolking van 143.396 inwoners, van wie er ongeveer 100.000 binnen de eigenlijke stadsgrenzen wonen, tot de grootste gemeenten van het land. De fadomuziek van Coimbra is wereldberoemd, en in de oude stad zijn talloze fadohuizen te vinden.

Op ons gemak hebben we twee dagen door Coimbra gelopen, het was ook hier weer veel klimmen, veel kleine smalle straatjes en ja, je moet je af en toe tegen de muur aan drukken omdat er een auto door moet maar het heeft wel wat. Coimbra is één groot doolhof en de kortste weg tussen twee punten gaat via zes straten, twintig verschillende trappen en dan nog zeven haakse bochten. De bovenstad is niet alleen een doolhof, de wegen naar de bovenstad zijn ook allemaal even steil. Het hoogteverschil is amper 150 meter, maar dit gaat via steegjes van enkele honderden meters lang. Daardoor krijg je stijgingen van 20 tot 30% en waar het nog steiler is, helpen de trappen om het hoogteverschil te overbruggen. Deze heuvel is geplaveid met stenen en kasseien maar het is vooral een gezellige sfeervolle stad en overal hoor je wel de klanken van de fadomuziek.

Op het hoogste punt van de stad ligt de Universiteit en we waren dan ook al vroeg op pad om voor de grote drukte boven te zijn. De ‘Universidade de Coimbra’ staat bekend om zijn hoogstaande kwaliteit en diversiteit van kundigheid. De universiteit heeft naast de vijf campussen ook nog een enorme bibliotheek, botanische tuin, theater, musea, bioscoop en heel veel prachtige oude gebouwen. Niet voor niets is de universiteit onlangs toegevoegd op de lijst van Unesco World Heritage Site.

Bij de Universiteit aangekomen besloten wij eerst koffie te gaan drinken in het restaurant en via een glazen gang liepen we de universiteit binnen omdat de kantinejuffrouw, gevraagd naar het toilet, ons die kant op stuurde, waarna wij doorliepen de universiteit binnen. Toeristen en studenten lopen door elkaar heen en wij liepen tegen de stroom in. Nadat een suppoost ons zei dat we de andere kant op moesten lopen (maar daar hadden we alles al gezien) bleek dat wij aan de verkeerde kant binnen gekomen waren. Illegaal dus, want toen we bijna aan het begin waren zagen we dat er toegangskaartjes gecontroleerd werden en die hadden wij dus niet, dan moet je snel improviseren dus toen er weer een groep toeristen een ruimte binnenliepen liepen wij snel achterlangs de andere kant uit. Soms moet je net doen of je gek bent.

Wat ons opviel waren groepen studenten die helemaal in het zwart gekleed waren. We hebben een studente aangesproken en het blijkt dat de leden van de studentenvereniging zo gekleed gaan. (bij gelegenheden, zoals nu bij de opening van het nieuwe studiejaar) Later kwamen we nog een hele groep studenten tegen in het park waar de nieuwelingen werden ontgroend. Roland stond te filmen, ik had wat foto’s gemaakt maar dat mocht blijkbaar niet; na een gesprek met een vijfdejaars student medicijnen en een aantal vragen onzerzijds deed hij er verder niet moeilijk over.

Ook de Botanisch tuin hebben we bezocht maar ook hier laat de herfst zich al zien.

Ook zeer de moeite waard was een bezoek aan Se Velha, de best bewaarde oude Kathedraal uit de Romaanse periode. Met name het schip en het altaar zijn uniek.

Het retabel uit de late 15e eeuw is gemaakt door de Vlamingen Olivier van Gent en Johannes van Ieperen. Dit retabel staat er al meer dan 500 jaar ongeschonden. Via een doorgang kom je in het kloostergangen, opgericht in de 12e eeuw door de eerste koning van Portugal, Alfonso Henriques en tevens een van de eerste gotische bouwprojecten in Portugal uit die tijd.

Door de vele aanpassingen zijn er verschillende bouwstijlen te zien. Het is teveel om op te noemen wat we gezien hebben maar wij zijn gecharmeerd van deze mooie en bruisende studentenstad met gezellige terrassen, hartelijke mensen, mooie winkels en allure.

In de nabije omgeving bevindt zich ook Conimbriga waar al in de 18e eeuw opgravingen werden gedaan van een Romeinse stad en tot de dag van vandaag duren ze voort. Ook hier hebben we een bezoek gebracht. Overblijfselen die je hier ziet zijn grotendeels intact gebleven stadsmuren, gebouwd om een gedeelte van de stad te beschermen tegen de Barbaarse invasies van de 3e eeuw. De fundamenten van openbare baden. De ruïnes van een Romeinse villa uit de eerste helft van de 2e eeuw, extra interessant vanwege de 60 m2 vloermozaïk die bewaard is gebleven. Onvoorstelbaar als je ziet dat het steentje voor steentje ( ongeveer 0,5 bij 0,5 cm) ingelegd moest worden. In het museum zijn heel veel intact gebleven voorwerpen uit die tijd te zien. Voor ons waren het weer een paar indrukwekkende dagen.

Na een overnachting op een camper-standplaats in Condeixa-a-Velha is onze volgende bestemming Fatima.

Voor het eerst sinds we onderweg zijn hebben we deze morgen de wekker gezet omdat we op tijd in Fatima wilden zijn i.v.m een camperplaats dus om 8.15 zijn we vertrokken. Tegenover onze standplaats werd al volop een grote markt opgebouwd dus waren wij weg voor de grote drukte. Nadat we een minuut of 10 onderweg waren zag Roland dat de zijklep van de bagageruimte open was. Meteen gestopt maar ons kleine tafeltje en de kookplank zijn we dus onderweg verloren en we kunnen alleen maar hopen dat niemand daar enige hinder van heeft ondervonden. Zonder verdere kleerscheuren arriveerden we tegen 10 uur in de bedevaartsplaats Fatima.

Fátima is een plaats in Centraal-Portugal in de gemeente Ourém, ten noordoosten van de hoofdstad Lissabon en is vernoemd naar een Moorse prinses. Met Onze-Lieve-Vrouw van Fátima wordt Maria aangeduid die tussen mei en oktober 1917 zes keer verschenen zou zijn aan de drie herderskinderen (Zuster) Lucia, Francisco en Jacinta nabij het Portugese stadje Fátima.

Twee van de drie herderskinderen, de broer en zus Francisco Marto (1908-1919) en Jacinta Marto (1910-1920), werden het slachtoffer van de Spaanse griep. Paus Johannes Paulus II verklaarde hen in 2000 zalig. Het derde herderskind, hun nichtje Lucia dos Santos (1907-2005), trad in 1925 in in een Spaans Karmelietessenklooster. Zij schreef zelf haar herinneringen aan de verschijningen op. Lucia stierf op 13 februari 2005 en werd in mei 2017 door Paus Franciscus heilig verklaard.

Op ons dooie gemak hebben wij alles bekeken, en ’s avonds (21.00) zijn we naar de mis geweest. Deze was in het duits maar erg slecht te verstaan, mede ook omdat andere pelgrims tijdens de dienst een bezoek brachten aan de graven van de herderskinderen die voorin in de Basiliek (een ontwerp van de Nederlandse architect Gerardus van Kriecken) aan de linker en rechterkant begraven liggen. Soms hardop biddend en voor het altaar langs lopend van rechts naar links.

Toen we uit de dienst kwamen begon op het grote plein (welk groter is dan het plein van de St. Pieter) de Pontificale mis in het portugees voorgegaan door een kardinaal en tevens de lichtprocessie. De basiliek en omgeving waren inmiddels in nevelen gehuld en na 15 minuten besloten we terug te gaan naar de camper die achter de Basiliek stond omdat het erg vochtig was buiten.

Morgen gaan we naar een camping in Nazaré want het is weer tijd voor de was. De overige foto's staan op Flickr in het album 2017-8.