Praia as Catedrais

Gisteren hadden we besloten dat we even genoeg steden met hun kathedralen, pleinen en overige oude gebouwen hadden gezien zodat we Oviedo, de hoofdstad van Asturië ter grootte van Eindhoven, maar niet hebben aangedaan hoewel dat eerst wel in de planning lag. Vanmorgen, 6 september, reden we León uit op weg naar de Spaanse Noordkust. We moesten door het Cantabrisch Gebergte dat de scheiding vormt tussen de (dorre) Spaanse Hoogvlakte enerzijds en het groene Atlantisch Spanje in het noorden anderzijds; en groen in Zuidelijk Europa kan alleen maar betekenen dat er heel regelmatig regen valt. We vertrokken met de zon vol aan de hemel, maar gaandeweg werd het meer en meer bewolkt, totdat we, schijnbaar ongemerkt, tot 1300 meter hoogte waren geklommen en we volop in de mist (lees: wolken) reden. Na een korte, maar steile afdaling met hellingpercentages tot wel 17%, kwamen we weer veilig en wel beneden aan en scheen de zon weer volop. Ondertussen waren we door een tiental slaperige bergdorpjes gereden waar meer huizen, onderkomens en onderkomen boerderijen te koop stonden dan er bewoond waren; waarschijnlijk kun je ze voor een appel en een ei verwerven, maar ik zou er nog niet begraven willen liggen. Na vervolgens een rit van ruim 100 km over de autosnelweg A8 kwamen we in Reinante in Galicië aan; hier staan we op een gedoogde camperplaats op de kliffen, nèt boven het strand, vlakbij een restaurant met uitzicht over de Atlantische Oceaan, samen met nog 14 andere campers.

Praia as Catedrais, in het dialect van Galicië, betekent het strand van de kathedralen; als bijnaam heeft het ook wel het Strand van het Heilig Water (voor de liefhebber van het Gallicisch: Praia de Augas Santas). Het is een toeristische trekpleister van jewelste: toegang voor dit Nationaal Monument kun je alleen verkrijgen door je tevoren aan te melden op site van Galicië, omdat er ter bescherming van het monument maar 4812 (hoe ze aan die extra 12 komen is mij volkomen een raadsel) per dag het strand op mogen. Het getijdeverschil is hier 4 meter hoog dus als je te laat bent met terugkeren naar de enige toe- en uitgang tussen de kliffen moet je behoorlijk goed kunnen zwemmen! Toen wij er waren was het rond het middaguur eb en bijgevolg rond 6 uur 's avonds vloed, zodat we van ongeveer 9 tot 3 het strand op konden.

Door eb en vloed, storm en wind zijn de in zee reikende rotsformatie's van zo'n 30 meter hoog danig uitgesleten en hebben sommige de vorm gekregen van de befaamde luchtbogen van de gotische kathedralen. Vandaar de naam van dit strand. Deze architectuur door de zee is prachtig om te zien. Door het enorme getijdeverschil zie je nog ver boven je hoofd op de rotsen mosselen en andere weekdieren, die daar hun plek hebben gevonden. Op de rotsen is volop leven aanwezig. We hebben even vol bewondering staan kijken naar een jong krabje dat zich een weg ploeterde over een schare jonge mosselen naar een kleine holte waar hij zich voorlopig veilig kon wanen.

Bij vloed kun je boven langs de kliffen lopen en naar het beuken van de golven tegen de rotsformaties kijken. Voor een zonsondergang moet je echter in het begin van de zomer zijn. Dan zakt de zon schijnbaar in zee; nu, in september, gaat hij eerder onder en verdwijnt hij achter de heuvels. We hebben hier drie dagen doorgebracht. De laatste dag streken er 's nachts een zestal poolse jongeren neer die hun tentjes opzetten op de parkeerplaats zelf en op het omringende gras. de volgende morgen zagen we dat ze mee gedaan hadden aan de Zlombol Charity Rally. Het doel van deze rally is om geld op te halen voor een weeshuis; ze moeten met auto's, gemaakt tijdens het communistisch regiem in een paar dagen de afgesproken route afleggen. Dit jaar ging de route van Katowice naar Baskenland, over 2500 km, en deden meer dan 500 teams mee. Vorig jaar hebben de teams gezamenlijk meer dan € 250.000 bijeengebracht.

Guitiriz

Na drie dagen aan het strand verlaten we de zee voor een paar weken en steken we het binnenland weer in. Onze volgende halteplaats, Guitiriz, is een verlopen kuuroord met warme thermen. Wij stonden op een uitstekende verzorgde camperplaats met gratis stroom en een aparte wc. Helaas begon het tijdens onze wandeling flink te regenen en dus hebben we de tijd voornamenlijk in de camper voor de tv doorgebracht. 's Avonds naar Youp van 't Hek gekeken.

Santiago de Compostela

De volgende dag reden we naar de camping As Cancelas in Santiago de Compostela; de camping ligt boven op een heuvel op 2,5 km van het oude centrum.

Santiago is een oude universiteitsstad (de universiteit behoort tot de oudste van de wereld) en het oude stadscentrum is geheel autovrij; dat kan ook niet anders want de straatjes zijn zo smal dat er nauwelijks auto's kunnen rijden. We zijn te voet naar het centrum gelopen en onderweg vielen we met onze neus in de boter: er was een processie aan de gang waarbij het Mariabeeld, gedragen door zes mannen, werd voorafgegaan door doedelzakspelers en mensen in klederdracht en die werd gevolgd door een grote schare mensen met hele grote kaarsen en tot slot een trompetterkorps. We hebben een heel stuk met de processie meegelopen; daarna moesten we terug omdat de processie voor ons eigenlijk de verkeerde kant op liep.

Als je in Spanje een kerk of kathedraal wilt bezoeken moet je dat niet op zondag doen. We waren gewaarschuwd, maar ondanks dat liepen we vandaag, zondag 10 september, toch naar de St. Jacobs kathedraal; dat hebben we geweten want buiten op het plein stond een hele rij, merendeel Spanjaarden, te wachten tot ze de kerk in konden. Helaas stond de kathedraal aan de voorkant waar alle pelgrims arriveren, ook nog ingepakt in de steigers en we kunnen ons voorstellen dat het voor menige pelgrim een teleurstelling kan zijn. Wij besloten om eerst maar even op een terras een cappuccino te pakken en daar af te wachten tot de rij een stuk geslonken zou zijn.

Een klein uurtje later konden we vrij vlot doorlopen de kathedraal in; helaas moesten we binnen in de kerk weer in de rij aansluiten als we langs het beeld van St. Jacobus wilden en dat hebben we gedaan. Vóór ons stond een belgisch stel dat de Camino had gelopen vanaf Sarria (zoals veel spanjaarden dat doen; de laatste 140 km voor een getuigschrift, compostela) en daarmee hebben we, al voortschrijdend, gezellig gekeuveld totdat we bij het beeld waren.

Toen we, na een uur, weer buiten stonden, vroeg Janny zich af waar onze paraplu was gebleven. Die moeten we wel op het terras achtergelaten hebben; vlug terug en ja hoor, de paraplu was netjes afgegeven en door de bediening veilig opgeborgen. Kortom, eerlijke mensen in Santiago!

En neen hoor, pelgrims zijn niet alleen oud, versleten en grijze bejaarden!

Na vijf uren dwalen door de stad vonden we het genoeg en zijn we met de bus terug gegaan naar de camping. Morgen steken we de grens over naar Portugal en verzetten we de klok een uur.

De overige foto's staan in album 2017-5 op Flickr.