De laatste dag in Castrojeriz zijn we ’s morgens op de fiets gestapt en hebben een rondje spaanse hoogvlakte (meseta) gefietst. Onderweg even gestopt bij de ruines van het klooster San Anton gesticht in 1146 en de Camino Santiago gaat hier onder de twee prachtige bogen door van de portico, de ingang van de voormalige kloosterkerk. In vroegere dagen voorzagen de monniken de pelgrims hier van voedsel. Een deel van dit oude klooster is omgebouwd tot een prive overnachtingsoord, een van de meest charmante op de Camino. In de kleine nissen laten pelgrims boodschappen e.d achter. Daar kwamen we ook in gesprek met een oudere Zweedse pelgrim die voor de derde en tevens de laatste keer de camino liep omdat zijn lijf niet meer wilde. Het doet wat met je zei hij. En dat geloof ik meteen want ondanks dat ik hem niet loop doet het met mij ook wat.

Verderop hebben we een koffiestop gemaakt in het plaatsje Hontanas. De uitbater had zijn vrouw (een Bulgaarse) tijdens zijn pelgrimage leren kennen en hebben nu een albergue voor pelgrims. Op het bord voor de deur staat: two pilgrims, two hearts, one love, welcome. Hele warme en enthousiaste mensen waar je vrolijk van werd. Bij de koffie kreeg je een klein opgerold papiertje met een woord erop; Roland kreeg Breath en ik kreeg : Feel. Even een gesprekje met ze aangeknoopt en ze bedankten ons voor onze warme aanwezig. Wat een bijzonder stel! Elke gast werd nagezwaaid met een vrolijke noot. Enjoy your life! Mijn dag hebben ze in elk geval gemaakt!

Op de camping werden we staande gehouden door een vrolijke Engelsman en zijn partner, hij wilde van alles weten over Nederland. Waarom reizen Nederlanders zoveel en over de hele wereld? Waarom spreken ze meerdere talen terwijl zij (de engelsen) gewoon lui zijn. Naar welke stad moeten ze gaan als ze in Nederland zijn etc etc. Fervent fan van ACDC was hij ooit een keer in Amsterdam geweest maar dat was niet voor de stad maar voor de wiet gaf hij eerlijk toe. Het zijn zulke ontmoetingen die het reizen zo leuk maken.

Na twee dagen vonden wij het tijd om weer te vertrekken en onze volgende tussenhalte was Carrion de los Condes, een klein dorpje. We hebben een wandeling gemaakt en boodschappen gedaan en ’s middags hebben we een gedeelte van de pelgrimsroute gefietst. Hetwaren 20 hele saaie kilometers over een grindweg met links en rechts eindeloze gemaaide korenvelden met af en toe een paar bomen; het enige “spectaculaire “van de fietstocht was de lekke band van Roland, maar we hebben ons niet uit het veld laten slaan maar waren blij dat we na een goede nachtrust konden vertrekken.

De weg naar de stad Léon gaf geen ander beeld behalve dan, dat het nu autoweg was. De bedoeling was om hier een paar dagen te blijven maar nadat we een stadswandeling hebben gemaakt met o.a Casa de los Botines , een neogotisch vroeg werk van de Catalaanse architect Anthoni Gaudi vinden we dat we nu wel genoeg spaans hoogland, kathedralen e.d gezien hebben voorlopig.

Morgen (6 sept) gaan we naar Praia Das Catedraïs aan de Atlantische kust. De overige foto's staan zoals gebruikelijk op Flickr (album 2017-4)