In Duras hebben we een paar dagen vooral uitgerust maar ook omdat het extreem warm was om actief bezig te zijn. (36-38 gr.) Gelukkig konden we dankzij de airco wel goed slapen.

Duras is een gemeente in het Franse departement Lot-et-Garonne (regio Nouvelle-Aquitaine) en heeft een prachtig kasteel. Dit voormalige verblijf (gebouwd tussen de 12e en 18e eeuw) van de hertogen van Duras dat de Droptvallei domineert was een onneembare bolwerkvesting in de middeleeuwen en daarna buitenverblijf tijdens het tijdperk van de Verlichting. Het is de enige bezienswaardigheid in Duras. Wij hebben het kasteel niet bezocht maar konden elke avond genieten van een lichtschouwspel in alle kleuren, maar nog mooier was elke avond de zonsondergang.

Een avond hebben we de jaarlijkse avond/nacht markt bezocht met vooral veel lokale etenswaren en handwerk kraampjes. Uiteindelijk zijn ze, waar je ook komt nagenoeg hetzelfde. Omdat zaterdag de temperatuur op zou lopen naar 39 graden zijn we al vroeg vertrokken naar de volgende camperstandplaats in Labastide-d’Armagnac, een plaatsje dat we beslist wilden bezoeken.

Deze schitterende bastide uit de 13e eeuw, genesteld in het hart van Laag-Armagnac, is een ware reis door de tijd. Het Koninklijk plein (Place Royale), midden in het dorpscentrum met zijn typische oude huizen en bogen, de versterkte klokkentoren en de geplaveide oude straten die autovrij zijn geven je het gevoel terug te zijn in een ver verleden.

Ondanks de hitte hebben we toch de fiets gepakt omdat we ook de nabij gelegen Chapelle Notre-Dame-des-Cyclistes wilden bezoeken. Gelukkig liep de fietsroute over een voormalig oude spoorbaan tussen het groen dus fietsen we grotendeels in de schaduw.

De kapel in romaanse stijl dateert van de 11de eeuw en behoorde tot een versterkt geheel van de orde van de Tempeliers. In de jaren '50 schuilde Abbé Joseph Massie er tijdens een onweer gedurende een fietstocht. Massie richtte ze in als "wielerkapel" en de kapel werd heringewijd door Paus Johannes XXIII.

Enkele bekende wielrenners lieten er hun shirt hangen. Daarnaast trouwde Luis Ocaña er in 1968 en was eveneens zijn begrafenis er in 1994. Op 9 juli 1989 vertrok een etappe van de Tour hier. Daarnaast passeerde de tour hier in de jaren 1984, 1989, 1995, 2000 en 2017.

In de kapel zijn meer dan 600 shirts aanwezig o.a van Jacques Anquetilf, Bernard Hinault, Eddy Merckx, Raymond Poulidor, André Darrigade, Louison Bobet, Roger Lapébie, Tom Simpson, Jean Stablins, Luis Ocaña en natuurlijk onze eigen Jan Raas en Steven Roche

Het is een prachtig gezicht om te zien. Toen we de kerk uit kwamen werden we aangesproken door een fransman die e.e.a wilde weten over onze fietsen. Even later vroeg hij ook nog of we Peter Winnen kenden en ja hoor zelfs die kennen we. (woonden jaren lang een straat verder dan de onze) de fransen vinden het prachtig die verhalen. Na een rondje van 20 km fietsen waren we weer terug bij de camper. Helaas konden we hier onze airco niet gebruiken omdat we geen stroomaansluiting hadden, met als gevolg dat het rond middernacht nog steeds zo’n 28-30 graden was binnen en buiten waren er van die heerlijke steekbeestjes die het op ons gemunt hadden kortom het is niet altijd feest als je op vakantie bent. Wel bijzonder was het geroep van de uilen als het donker was omdat je die thuis nooit hoort. Verder valt het op dat we tot nu toe weinig vogels e.d. hebben gezien, ook niet tijdens het fietsen door de bossen.

Aangezien het de volgende dag nog warmer zou worden besloten we om te vertrekken en rond de middag waren we op de camping in Saint- Jean –Pied- de- Port waar we een dag of drie blijven voor we het Spaanse land gaan ontdekken. Twee jaar eerder was Roland hier ook al op zijn weg naar Santiago en je ziet hier dan ook erg veel pelgrims lopen. Nadat we ons plekkie hadden gevonden begon het al vrij snel te regenen en dat was heerlijk. Het ruikt weer fris buiten.

Saint-Jean-Pied-de-Port (Donibane Garazi in het Baskisch) is de hoofdstad van Basse Navarre, 8 km van de grens in de Pyrenees-Atlantiques. Het middeleeuwse plaatsje wordt omringd door stadsmuren van roze zandsteen. Het straalt een charme uit door zijn klinkerstraatjes met oude huizen, de oude brug over de Nive, het rondepad en de straat van de Citadel die stijgt tussen de huizen uit de 16e en 17e eeuw naar de beroemde citadel gebouwd onder Richelieu, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het groene Baskenland.

Saint-Jean-Pied-du-Port is echter vooral bekend door de ongeveer 50.000 pelgrims die hier jaarlijks door heen wandelen of starten naar Santiago de Compostella. Het is dan ook een drukte van jewelste hier omdat er ook veel toeristen deze plaats bezoeken.

Wij besloten daarom ook vroeg in de ochtend op verkenning te gaan toen er nog geen bussen en auto’s met toeristen in het stadje waren zodat we alles op ons gemak konden bekijken.

Tegenover ons staat een ouder echtpaar (begin 80) uit Drachten met hun caravan die richting de Algarve gaan en daar twee maanden blijven. Annie en Lammert, leuke gezellige mensen mét een gezonde dosis humor. Vanmorgen kwam ze naar ons toe want Lammert was gisteravond gevallen en stond vanmorgen op met een hele dikke knie. We hebben ze gelukkig kunnen helpen met Rescue Zalf en een Coldpack. Ze waren erg blij met deze hulp.

De laatste dag hier hebben we een wandeling gemaakt en het museum van de Gevangenis van de bisschoppen met de gewelfde ondergrondse kerker bezocht. We waren net binnen toen er een flinke onweersbui los barstte met hevige regenval. Na het museum hebben we in het tegenover liggende café de bui maar verder afgewacht. Daarna was het in elk geval wat afgekoeld en konden we op de camping heerlijk relaxen. Morgen begint ons avontuur in Spanje.