In de voetsporen van edelstamgrootvader Ebles VI van Charenton

Op ons programma stond ook een bezoek aan het Kasteel van Meillant dat zo'n 8 km ten noorden van St. Amand Montrond ligt. Dit kasteel hebben we bezocht voordat we naar Oradour sur Glanes gingen, maar in ons reisverslag hebben we dat kasteel hier een plaats gegeven.

Het Kasteel is in de 12e eeuw gesticht door Ebles (Ebbo) VI van Charenton (1145-1200), gehuwd met Guiberge de Bourbon, de edelstamgrootouders (26 generaties terug) van Janny.
Van de oorspronkelijke bouw rest nog slechts twee torens (vroeger donjons). Het kasteel is in de 15e eeuw grondig gerenoveerd door Charles de Chaumont d'Amboise, een directe afstammeling van Ebles VI. Het kasteel verkreeg daarmee zijn hoofdzakelijke laat-gotische karakter; onder invloed van de Italiaanse Renaissance is kort daarna de weelderige Leeuwentoren aan het kasteel toegevoegd, waarin zich uitsluitend een trap bevindt en waarmee binnen ket kasteel ruimte werd bespaard voor andere doeleinden. Deze "traptoren" is rijkelijk voorzien van beeldhouwwerk, ornamenten e.d.
Het kasteel is alleen te bezoeken met een gids omdat de huidige eigenaar en ook afstammeling van Ebles VI er nog steeds woont; hij bezet met zijn gezin de meest westelijke vleugel en heeft als beroep .......boer! (het kan je zo maar gebeuren na de Vijfde Franse Revolutie)

Om 10.30 uur stonden wij met nog 6 Italianen op de binnenplaats om samen met de gids het kasteel in te gaan. Onze vrouwelijke gids sprak uitstekend en verstaanbaar Engels - dat is bij sommige Franstaligen wel eens anders - en zij was zeer verguld toen zij hoorde dat er een afstammeling van de stichter in haar groepje zat. Janny mocht - als "Lady of the Chastle", zoals onze gids haar steeds noemde, als eerste het kasteel binnen.


De rondleiding was prachtig; aan de muren hingen Gobelins uit de 17e eeuw gemaakt in Brugge, veel kamers hadden nog hun originele wandbekleding ( Spaans verguld leer uit Cordoba of Italiaans leer) en er waren prachtige plafondversieringen. Rond twaalf uur stonden we weer buiten, vele bijzondere indrukken rijker.

Na de lunch maakten we ons op voor een wat langere rit over slingerende D-wegen naar het martelaarsdorp Oradour sur Glanes waar we halverwege de middag aankwamen. De gemeente heeft een prachtige camperplaats gerealiseerd met voorzieningen voor zo'n 20 campers en toen wij aankwamen waren er nog een paar plaatsen vrij. Oradour sur Glanes staat in Frankrijk symbool voor de wreedheid van de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog tegen de burgerbevolking. Op 10 juni 1944, vier dagen na de geallieerde invasie in Normandië, moordde een SS-pantserdivisie het gehele dorp uit en plunderde het vervolgens om het uiteindelijk in brand te steken. Niet bepaald een dorpje dat je graag als toerist aandoet, vandaar dat we er separaat een verhaal aan wijden: zie "Gepaste Stilte:Oradour sur Glanes". Het past niet binnen een vrolijk reisverslag.

We hebben één nacht in Oradour sur Glanes gestaan om vervolgens 100 km verder te rijden naar Perigueux, waar we op de gemeentelijke camperplaats ons kwartier hebben gemaakt. Onderweg zagen we ook wat groot wild: een ree in de berm en een overstekend wild zwijn. Ze waren er helaas vandoor voordat we een foto konden nemen. Hoe klein de wereld is bleek diezelfde avond, toen we onze avond-wandeling naar de kathedraal maakten. We kwamen daar een jong gezin tegen, hij uit Mill en zij uit Waalwijk. We hebben gezellig een half uurtje gekeuveld en omdat Janny misschien voor hem nog wat voorwerpen thuis had liggen voor zijn hobby-verzameling werden er wat gegevens uitgewisseld.

Perigueux

Als je een oude stad zoekt waarvan de middeleeuwse straten, inclusief plaveisel, als ook de huizen daarlangs behouden en/of gerestaureerd zijn, dan moet Perigueux beslist jouw eerste keus zijn. Het is een verademing om door zijn smalle straatjes te wandelen zonder dat je door een auto aan de kant wordt gedwongen: auto's kunnen er namelijk nagenoeg niet in.

Perigueux werd al in de Romeinse tijd vernoemd en onlangs zijn nieuwe opgravingen uit de Gallo-Romeinse tijd blootgelegd, maar daarover later meer. Het stadscentrum dat wij bezochten is ontstaan in 1280 toen twee burchten samenvloeiden: die van de graven van Perigueux en de burcht Puy-Saint-Front, die van de (rijke) burgers was. De Kerk St. Front werd kathedraal in de 17e eeuw en de binnenstad ademt nog steeds de sfeer van toen.


Bij de lokale Tourist Information (wij blijven hardnekkig Syndicat d'Initiative zeggen) werden we heel vriendelijk onthaald en toen we naar een beschrijving van de stadswandeling in de oude stad vroegen, kregen we een plattegrond met routebeschrijving in het Nederlands mee. Je kunt de wandeling ook zonder routebeschrijving volgen want overal leiden de gele merktekens van de route je door de stad. Het is een wandeling van dik twee uur. Op de camperplaats tikte de thermometer de 36 graden Celsius aan, in de stad, met zijn nauwe straatjes en hoge bebouwing, was het lekker koel (weliswaar in verhouding gesproken).

In het middeleeuwse centrum vindt elke dag de Marche des fermiers (de boerenmarkt) plaats waar de lokale boeren hun eigen produkten te koop aanbieden. Hier vind je dus tomaten die juist niet volkomen rond zijn, kromme augurken en ga zo maar door. Het was er gezellig druk. Op woensdag en zaterdag is de markt vergroot en wordt hij de markt van de smaak genoemd (marches des saveurs).

In bijna elke straat vind je wel een woning met een houten gevel of één met een toren, als teken van rijkdom. Onder andere aan de Rue de l' Aubergerie vind je op nr 16 het versterkte 15e eeuwse herenhuis "Abzac van Ladouze", als getuige van de rijkdom van de handelaar Ladouze onder Lodewijk XI.

Een zeldzaam voorbeeld van de twaalfde-eeuwse (!) burgerlijke architectuur vind je op de nrs 4 en 6 van de Rue des Farges. Dit huis werd in de zeventiende eeuw verbouwd tot een klooster waar jonge protestante meisjes bekeerd moesten worden tot het katholicisme en staat ook nu nog bekend als het Huis van de Dames van het Geloof. Tevoren zou hier de (voor de Fransen beroemde) opperstalmeester Betrand du Guesclin gedurende de honderdjarige oorlog met Engeland gehuisvest zijn geweest.

Je treft in de oude binnenstad talloze pleintjes aan waar het 's avonds gezellig druk is. De aan het pleintje gevestigderestaurateurs baten het pleintje uit en om tien uur 's avonds kun je er haast geen vrij tafeltje vinden, zo druk is dan nog. Vooral de Place de la Vertu (Plein van de Deugd) is één van de charmantste pleintjes van de stad.

Op onze laatste dag in Perigueux zijn we naar de Gallo-Romeinse overblijfselen van de stad gewandeld. Drie elementen vallen daar op: het amphitheater, met zijn 140 bij 120 meter één van de grootste buiten Rome (maar helaas vervallen tot ruïne en op de plaats van de arena zelf is nu een groot park) en de Tempel van Vesuna, een Keltische Godin, die later door de Romeinen werd overgenomen in hun cultus.

Tot slot moet je in Perigueux minstens de kathedraal hebben bezocht. Tot de 16e eeuw was de St. Étienne de la cité de kathedraal; deze kerk was tot 1577 als zodanig in gebruik totdat de protestanten twee koepels en de klokkentoren vernietigden in de godsdienstoorlog. Vanaf 1689 is de kathedraal Saint-Front als zodanig in gebruik. Op de huidige plaats van deze kathedraal werd aan het begin van de zesde eeuw na Christus begonnen met de bouw van een kapel, aan de rand van een heuvel. Deze kapel groeide al snel uit tot een bedevaartbestemming van gelovigen. Aan het einde van de tiende eeuw na Christus besloot de bisschop Frotaire daarom om de kleine kapel te vervangen door een grotere variant, de kathedraal van Saint-Front. Bisschop Frotaire zou de nieuwe kathedraal echter nooit in haar volledigheid kunnen aanschouwen. Hij stierf in het jaar 1043 na Christus, vier jaar voordat de bouw van de kathedraal van Saint-Front afgerond zou zijn. Frotaire werd begraven in de kathedraal. In het jaar 1047 werd de kathedraal van Saint-Front officieel ingewijd. In het jaar 1120 ging de kathedraal echter in vlammen op, door een fel uitslaande brand. De kathedraal werd echter volledig herbouwd. Zowel tijdens de Honderdjarige Oorlog met Engeland, als tijdens de Godsdienstoorlogen raakte de kathedraal van Saint-Front zwaar beschadigd.

Na de turbulente jaren werd er vanaf het jaar 1852 begonnen met grootschalige werkzaamheden, om de kathedraal van Saint-Front weer in haar volle glorie te herstellen. Deze herstelwerkzaamheden stonden onder leiding van de Franse architect Paul Abadie, en zouden uiteindelijk maar liefst 43 jaar in beslag nemen. Sinds 1998 staat de kathedraal van Saint-Front op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Jaarlijks vergapen duizenden toeristen zich aan de ogenschijnlijk perfect mix van de Byzantijnse- en Romaanse bouwstijl. Van de prachtige glas-in-lood-ramen tot aan de vijf bijzondere koepels bovenop de kathedraal, de kathedraal van Saint-Front is een bijzonder indrukwekkend bouwwerk, dat absoluut een bezoekje waard is!

Vervolgens zijn we zo'n 80 km afgezakt naar het zuiden waar we nu staan: op de camping municipal van Duras en de tuin van een 14e eeuws kasteel. Hier blijven we een paar dagen om te bekomen van alle indrukken en om lekker even niets te doen.

Tot slot: dankzij Sietske weten we dat iedereen die onze site per mobiel bezoekt geen reactie kan plaatsen. De mobiele versie van de site kent die mogelijkheid niet. Inmiddels is week 3 begonnen en dus staan onze overige foto's in het album 2017-3.