Quarré-les-Tombes

Blij dat we de drukte van de camping achter ons konden laten vertrokken we rond half 11 richting Quarré les Tombes in de Morvan. Al snel begon het te miezeren en dat bleef zo tot rond de klok van 16.00. We hadden een mooie plaats tegenover een klein park waar o.a twee eeuwenoude sequoiabomen met een omtrek van zo’n 10 meter stonden.

Gelukkig konden we nog even een wandeling door het dorpje maken op deze zondag waar het een drukte van belang was bij de plaatselijke patisserie die wijd en zijd bekend staat om zijn chocolade. We hebben het winkeltje even bezocht, maar vonden de chocolade die men ons liet proeven vooral heel zoet. Ook naast de patisserie was het een drukte van jewelste waar mensen in de rij stonden bij de boulangerie waar de bakker met zijn vrouw en dochter giga grote wafels stonden te bakken die je naar smaak kon laten beleggen met chocolade, jam, slagroom of karamel.

Nu is de Morvan relatief nog onbekend. Het gebied is dun bevolkt, kalm, stil en verlaten. Op een oppervlakte van 3.500 km2 (70 bij 50 km) vind je 104 dorpen met tezamen slechts 40.000 inwoners. Het is er ontzettend groen en dat betekent dat er veel water uit de lucht valt. Voor Franse begrippen zelfs onvoorstelbaar veel: tot wel 1600 mm per jaar. De lucht is er dan ook zelden strak blauw. Ook wij hebben op onze eerste dag in het plaatsje ons deel van de nattigheid gehad. Op de tweede dag was het echt ’s zomers.

Die tweede dag hebben we een flinke wandeling gemaakt in de omgeving , ondanks de temperatuur was het goed te doen omdat we in de bossen veel in de schaduw konden lopen. Op sommige punten hadden we op onze route prachtige vergezichten over het bocagelandschap met weiden en houtwallen, omsloten door bos en soms op een heuvel een dorpje. Een stukje verder waanden we ons op het Braamstruikse Binnenpad uit de Fabeltjeskrant: een hol paadje met links en rechts tegen de wal aan metershoge braamstruiken. Er hingen genoeg heerlijke zoete bramen die onze dorst konden lessen.

De rest van de middag dachten we lekker te kunnen relaxen maar tegen 16.30 werden we verzocht het terrein te verlaten i.v.m activiteiten die ’s avonds en de volgende dag op het plein zouden plaats vinden; we waren even vergeten dat in Frankrijk Maria Hemelvaart (15 augustus) een feestdag is. Dus snel opgeruimd, water getankt en naar de volgende camperplaats in Chevorches. Het geplande bezoek aan de plaats Vezelay hebben we laten vallen, want het zag er zwart van de toeristen. Als je Vezelay wil bezoeken moet je dat ’s morgens doen wil je rustig het stadje kunnen bekijken.

Chevroches

We staan op de reguliere camperplaats, maar zonder voorzieningen, in de haven van Chevroches aan het Canal du Nivernais. Op deze gemeentelijke standplaats kon je voorheen ook stroom en water krijgen en dat kostte € 5,00 per dag. Toen de beheerder merkte dat er veel camperaars pas ’s avonds laat kwamen en de volgende morgen weer vroeg waren vertrokken zodat hij zijn staangeld miste, werd het water en de elektriciteit afgesloten. Dankzij (sic!) die camperaars sta je hier nu voor niets. Chevroches is een klein, kneuterig plaatsje waar de tijd stil gestaan lijkt te hebben. Voor welgeteld haar 128 inwoners heeft het een kerkje dat voor het eerst in 879 werd genoemd.

Het was een regenachtige dag, zodat we de meeste tijd onder de luifel van de camper hebben doorgebracht. Tussen de buien door hebben we nog wel het dorpje kunnen bezichtigen en hebben we een drie kwartier kunnen wandelen over de oude waterloop van het riviertje de Yonne. Morgen zal het weer opklaren en fietsen we langs het kanaal naar Breves (en weer terug).

We krijgen signalen vanuit Nederland dat niet iedereen een reactie kan plaatsen bij onze reisverslagen. Dat ligt in ieder geval niet aan de site; misschien helpt het om het adres van de site eens opnieuw intikken en niet vanuit favorieten naar de site gaan. Wij kunnen daar helaas van hier uit niets aan doen.

Zoals gebruikelijk staat de rest van de foto's op Flickr. Morgen beginnen aan week 2.