Toen we dinsdagmiddag in Drøbak vertrokken waren we iets meer dan 150 km van Sunne in Zweden verwijderd, de plaats waar Ineke, mijn zus, en Jos wonen. Jaren geleden zei ze al "als je in de buurt bent, kom dan eens langs"; welnu, dichter in de buurt kan bijna niet en dus besloten we om haar te verrassen en onaangekondigd bij haar op de stoep te staan. Nu kun je op twee manieren daar naar toe: via de autosnelweg E6 of via de E16, een voor onze begrippen provinciale weg, die door eeuwig zingende naaldbossen voert. We kozen voor de laatste, met als gevolg dat we pas 's avonds in Torsby aankwamen waar we bij de ICA-supermarkt boodschappen hebben gedaan, maar waarbij het te laat was om nog door te rijden naar mijn zus. We hebben de nacht dus maar doorgebracht op de parkeerplaats van de supermarkt.

De volgende morgen gingen we niet al te vroeg op weg; nu woont Ineke in een buurtschap van het dorpje Sunne, Bäck genaamd, waar de huizen geen adressen met straatnamen hebben, maar alleen maar nummers. We hebben een aantal kilometers onverharde weg gereden en na tweemaal bij huizen te hebben aangebeld en de weg gevraagd werden we naar de juiste boerderij verwezen. Daar volgde een hartelijke ontvangst; het was een echte verrassing om daar ineens, totaal onverwacht aan te komen.

Jos en Ineke wonen in een typisch Zweedse boerderij uit de 19e eeuw; volledig uit hout opgetrokken en sinds de door hen uitgevoerde renovatie wel met een dak met stenen dakpannen. Hun boerderij ligt op een terp zodat je een prachtig overzicht hebt over de omgeving, de weilanden en bossen.

We hebben de eerste dag eigenlijk volledig gebruikt in bijpraten en hebben Ineke en Jos ons ook de omgeving laten zien door een uurtje of twee rond te rijden over stoffige wegen, dwars door de bossen.

Donderdag hebben we het plaatsje Ekshärad bezocht. Dit plaatsje is bekend vanwege zijn roodbonte geshingelde (houtspanen over elkaar) kerkje uit de 17e eeuw. Op het kerkhof staan typische smeedijzeren kruisen op de familiegraven.

De volgende dag gingen we ter afsluiting van ons familiebezoek naar een traditioneel midzomerfeest in Sunne. Oorspronkelijk werd het feest altijd op 24 juni gevierd. Het oorspronkelijk heidense feest ter ere aan de zon werd in de 7e eeuw verchristelijkt en men vierde de geboorte van Johannes de Doper (vergelijk kerstavond 24 december geboorte Jezus Christus). Tegenwoordig heeft het Midzomerfeest nog weinig van doen met de viering van de geboorte van Johannes, maar juist weer meer met zijn oorspronkelijke heidense cultuur. Er wordt gegeten, gedronken en gefeest. De jeugd trekt er op uit en woont diverse feesten bij. Jong en oud leeft zich uit en iedereen is vrij De vakanties beginnen en men trekt massaal naar zijn buitenverblijf om het te vieren. Midzomerfeest is dus een echt volksfeest!

In Zweden is het gebruikelijk om een kruis versierd met bloemen en een krans midden op het gras te zetten en er om heen te dansen. Tijdens het dansen zingt men bekende liedjes. Dit gebruik is in de 14e of 15e eeuw uit Duitsland overgewaaid waar men het versierde kruis majstång noemt of verwijst naar de Duitse Maibaum. veel mensen lopen op deze dag met een bloemenkrans op hun hoofd. Eerst alleen vrouwen en kinderen, maar ook voor mannen is het steeds gewoner geworden.

Aan het eind van de middag hebben we afscheid genomen van Ineke en Jos; we hebben drie prachtige dagen gehad. We staan nu op een camperplaats in Åmål, volgens ons een verlopen badplaats uit het begin van de 20e eeuw aan het Vänern, het grootste meer van Zweden (zo'n 5 maal groter dan ons IJsselmeer). Morgen gaan we naar de scherenkust boven Göteborg.