Wat later dan we gewend zijn, zijn we deze morgen vertrokken met weer de zon hoog aan de hemel. Vanwege de zondag was het vrij rustig op de weg en na een aantal kilometers zijn we met het veer overgestoken van Linge naar Eidsdal van ongeveer 15 minuten. Daar waar de Trollstigen je naar hogere sferen voert, leidt de Adelaarsweg naar Geiranger je weer naar zeeniveau. Vanaf 620 m hoogte, met 11 haarspeldbochten en een hellingspercentage van 12% wordt de bergrijd-kunst van Roland weer op de proef gesteld.

En als je denkt dat je al het moois inmiddels wel hebt gezien dan vergeet het maar. Na de ijstijd lieten de gletsers in Noorwegen prachtige fjorden achter en de uitzichten zijn dan ook werkelijk subliem! Geirangerfjord wordt ook wel de parel in de kroon van de fjorden van het hoge Noorden genoemd. Sinds 2005 staat de Geirangerfjord zelfs op de wereld-erfgoedlijst van de UNESCO.

Tijdens de afdaling konden we op 2 plaatsen genieten van een adembenemend uitzicht op het Geirangerfjord, Geiranger zelf en verschillende watervallen. Wij zijn maar op een plaats gestopt omdat op Oslo na dit gebied de drukst bezochte toeristische attractie is en de parkeerplaatsen al snel heel vol staan en je moet dan doorrijden. Veel toeristen komen met cruiseschepen die door de Storfjord en Sunnylvsfjord tot in de Geirangerfjord kunnen varen.

De 20 km lange Geirangerfjord kent beroemde watervallen maar daarover later meer. Ons eindpunt was Geiranger waar we een paar dagen op de camping willen blijven. Na ons geïnstalleerd te hebben op de camping op een mooie plek aan de rivier met o.a uitzicht op het fjord en waar we kleine watervalletjes langs de bergwand naar beneden zien komen, zijn we het dorpje ingelopen.

Geiranger is een klein dorpje met 240 inwoners aan het einde van de Geirangerfjord aan de uitmonding van de rivier Geirangelva maar met een drukte van jewelste. ’s Morgens was er een cruiseschip aangemeerd en bussen reden af en aan, het dorpje leeft van het toerisme. Het was ons te druk en we zijn terug naar de camper gelopen om de wandelschoenen aan te doen en via een pad op de camping kwamen we bij een metalen trap die langs de bergwand naar boven liep waar een gigantische waterval ontsprong en ook daar weer een prachtig uitzicht. Bovendien scheen de zon volop dus het was ook nog eens heel aangenaam om te lopen. Ondanks dat het maar 16 graden was, voelde het veel warmer aan en we hebben tot 19.00 heerlijk buiten kunnen zitten. Als de zon achter de bergen verdwijnt is het meteen een stuk kouder dus dan zoek je graag de warmte op.

De volgende dag hadden we om 9.15 een boottocht door de fjorden geboekt en omdat de zon weer scheen konden we op het dek blijven zitten. Inmiddels was ook het tweede cruiseschip gearriveerd en dat is ook goed te ruiken, ook op de camping ruik je continue de dieselolie van alle schepen en ook de uitlaatdampen blijven lang in het fjord hangen. Dat is het enige negatieve wat we geconstateerd hebben.

Maar niettemin hebben wij een prachtige boottocht gemaakt door de fjorden met zijn beroemde watervallen zoals: De syv søstrene (de zeven zusters). De zeven zusters bestaat uit zeven verschillende stromen en de waterval wordt gevoed met smeltende sneeuw van de bergketen Geitfjellet. Het hoogste deel, heeft een vrije val van 250 meter.

De legende van de zeven zusters is dat de zeven zusters speels dansend de berg af komen, terwijl de aanbidder (Friaren, een waterval tegenover de zeven zusters) speels flirt vanaf de overzijde van de fjord. De aanbidder probeert een huwelijks aanzoek te doen aan de zeven zusters aan de andere kant van de fjord, maar dat is nooit gelukt en de Friar heeft toen zijn toevlucht gevonden in de fles. (die zie je terug in de waterval)

De derde beroemde waterval is de Brudesløret (de bruidssluier) die zijn naam te danken heeft aan het feit dat als er zonlicht op valt het water doet denken aan een dunne sluier.

Er staan hier oude boerderijen bovenaan deze steile wanden (vlakbij de zeven zusters), en de kinderen en dieren werden vroeger aan een touw gebonden zodat ze niet naar beneden konden vallen. De laatste bewoners zijn in 1892 vertrokken uit hun boerderij. In 100 jaar tijd zijn er zeven bewoners die op de bergwand woonden om het leven gekomen.

Als je door de fjorden vaart en je ziet de gigantische rotsketens om je heen dan besef je pas hoe klein je als mens bent. Voor ons was het een bijzondere ervaring die we niet hadden willen missen en ondanks dat het in het dorpje zo druk is, is dit zeker de moeite waard als je naar Noorwegen gaat. De weg er naar toe is al een hele belevenis.

’s Middags hebben we nog een wandeling naar het kerkje gemaakt dat een stuk hoger ligt en daarna heerlijk in de zon zitten genieten van de omgeving. De Noren zitten te wachten op regen, het gras is dor, de gewassen hebben water nodig. Het is voor Noorwegen de laatste 7 weken ongekend droog weer geweest. Jammer voor de noren maar wij zijn er heel blij mee.