Gezien het feit dat het weer hier ineens om kan slaan, kan het gebeuren dat je je plannen moet laten varen. Zo ook onze geplande wandeling op Slettnes. Al bij het wakker worden hoorden we de wind (kracht 7 zo bleek uit de berichten) flink tekeer gaan en de zon zat achter een dik grijs wolkendek. We besloten te vertrekken omdat je toch een flinke route af moet leggen waarbij je niet zit te wachten op onstuimig weer. Na een aantal kilometers begon het dan ook te regenen, gelukkig was het heel rustig op de weg. We hebben wél twee auto’s gezien de eerste 100 km dus we konden in ons eigen tempo onze weg rustig vervolgen en genieten van de prachtige omgeving. De regenbui was gelukkig maar van korte duur. Maar hoe mooi we het in dit gebied ook vinden, we zouden er voor geen geld willen wonen. Alleen al niet vanwege het feit dat ze hier geen zomer hebben en de lange afstanden die je moet afleggen voor je ergens bent . Kilometers lang zie je geen huis en dan opeens zie je er weer een paar staan. Ook zie je soms ineens langs de weg een sneeuwscooter staan terwijl er geen huis te bekennen is in de omgeving. (Neem niet aan dat die voor de rendieren zijn ;-)

Je vraagt je af waar de mensen die zo afgelegen wonen van moeten leven. En wat kunnen wij mopperen als we paar kilometer verder moeten rijden voor een boodschap. Kaal verwend zijn we in Nederland!

Rond 14.00 waren we in Lakselv waar we, nadat we getankt hebben de camper aldaar op de parkeerplaats hebben neergezet voor de rest van de dag en nacht. Het was inmiddels al weer een poos droog dus de wandelschoenen gingen aan en zo kwamen we de tijd wel om.

De volgende ochtend had de grijze lucht zijn jas verwisseld in helderblauw met hier en daar wat wolken en volop zon. Het was weer een buitengewone mooie route, dan weer langs de kust met de helderblauwe zee, dan weer door besneeuwde landschappen of door een loofbomengebied, je raakt niet uitgekeken.

Ons eindpunt van deze dag was Alta. Bij het museum hebben we de camper geparkeerd en geluncht. Het was inmiddels zo’n 24 graden dus de jas kon in de kast blijven hangen. Het museum van Alta staat sinds 1985 op de UNESCO Wereld Erfgoed Lijst vanwege zijn rotstekeningen.

De eerste rotstekeningen werden in het najaar van 1973 ontdekt. Het aantal wordt nu geschat op circa 6000. Ze liggen in ongeveer 100 groepen van vier verschillende gebieden, waarvan Hjemmeluft/Jiepmaluokta het grootste gebied is. Omdat de vegetatie hier enkele generaties nodig heeft om te herstellen als het vertrapt is zijn de groepen in dit gebied verbonden door houten voetpaden. Een gedeelte van de rotstekeningen heeft men roodbruin geschilderd omdat ze anders moeilijk te zien zijn. De kleur is bijna hetzelfde als de roodbruine okerkleur die gebruikt werden voor de grottekeningen. De rotstekeningen zijn ongeveer tussen de 2000 tot 6000 jaar oud al naar gelang de stijging van het land na het verdwijnen van het Scandinavische landijs. Ze bevinden zich tussen 8,5 en 26,5 m boven de zeespiegel. Het gesteente is een licht grijsgroene zandsteen, massief en hard met een hoge kwartsinhoud en is ongeveer 1800 miljoen jaar oud en de figuren werden met een beitel van steen erin gebeiteld waar ze elders in grotten op de rotsen werden geschilderd. Meestal vonden er bij deze plaatsten rituelen plaats.

Door het mooie weer en de prachtige omgeving was het een mooie en leerzame wandeling. Hierna hebben we het museum binnen bezocht en waren we net op tijd weer in de camper toen het begon te regenen.

Onze volgende etappe begon ook met wat kleine buitjes, maar die waren van korte duur. We hebben deze dag flink wat kilometers gemaakt, mede door het feit dat er in mei nog heel veel campings gesloten zijn en je langs de fjorden heel weinig plaatsen hebt waar je kunt overnachten. Maar de uitzichten waren fenomenaal dus het was beslist geen straf. Onderweg hebben we een aantal roofvogels gezien en een eland gespot, waarvan akte ;-)

We vonden een aardig plekje in Nordkjosbotn (je breekt je tong over de namen hier) op een parkeerplaats tegenover een winkel en vanavond staat er rendierenworst op ons menu met Nederlands asperges, die we hier gekocht hebben. Naar buiten kijkend zien we voor ons de besneeuwde bergen met laaghangende wolken en achter ons de bergen met volop groene bomen, het contrast blijft groot, maar dat is het verrassende van Noorwegen.

Met regen werden we wakker en de eerste kilometers bleef dat ook zo. De rit naar de Lofoten verliep voorspoedig, wel een kort oponthoud van zo’n 20 minuten omdat ook hier wegwerkzaamheden moeten gebeuren en aangezien er maar een weghelft dan in gebruik is zit er niets anders op dan te wachten, maar zoals overal in Noorwegen gaat dit goed georganiseerd en zonder haast.

Tegen 14.00 uur kwamen we aan in Lødingen, een klein havenstadje aan het einde van dit eiland. We staan op een prachtige beschutte plek met uitzicht op de zee en de haven. En na een stevige wandeling is het goed te ruste!

Wij zijn bijna 4 weken onderweg en die zijn omgevlogen. We willen onze volgers bedanken voor jullie leuke reactie’s. Op naar de volgende 4 weken. De laatste foto’s staan op Flickr in het album Week 4; morgen beginnen we aan Week 5, de Lofoten.