Gistermorgen waren we al vroeg te voet op stap in Vadstena. Dit oude plaatsje heeft een fraai renaissancekasteel, één winkelstraat waaraan een paar oude gebouwen staan – onder andere het raadhuis – en een spoorwegmuseum met enkele oude treinwagons. Maar verreweg het bekendst is Vadstena door haar beroemdste inwoonster: Brigitte. Brigitte, een weduwe met acht kinderen leefde in de 14^e eeuw en kreeg een visioen; zij vroeg daarop aan de Paus of ze een Orde op mocht richten en die toestemming kreeg ze. Het door haar gestichte klooster werd een bedevaartplaats. Toen Brigitte in Rome overleed heeft één van haar dochters haar overblijfselen in een kist terug gebracht naar Vadstena.

Men heeft in de loop van de tijd nog al wat met de overblijfselen gesleept: vanuit de kist in een zilveren relikwieschrijn, later in een houten schrijn toen het zilver in de 16^e eeuw werd omgesmolten, tijdens de reformatie begraven bang als men was dat de protestanten kwaads in hun schild voerden en tenslotte weer opgegraven en in de Kloosterkerk in een relikwieschrijn bijgezet.

Nou is Vadstena en het klooster van Brigitte niet zo groot dat je daar een hele dag kunt doorbrengen; ’s middags hebben we dan ook Vadstena verlaten om naar het natuurgebied Tåkern te gaan. Dit natuurgebied, een paradijs voor vogels, is 13 km² groot, er leven 227 verschillende soorten en hun aantal bedraagt op hoogtijdagen 65.000. Het natuurgebied is op een vijftal plaatsen toegankelijk en daar hebben ze uitkijktorens gebouwd om de verschillende vogelsoorten goed te kunnen bekijken in hun natuurlijke omgeving. Bij Glänås is een informatiecentrum met de enige wandelroute het natuurgebied in en daar zijn wij naar toe gereden. We hebben enige tijd doorgebracht in de uitkijktoren en hebben vervolgens de wandeling het gebied in gemaakt. Daar zagen we op een gegeven moment 6 Saat-ganzenparen met meer dan 25 jonge kuikens; zittend op een bankje hebben we het tafereel geruime tijd gade geslagen. Prachtig om te zien hoe de troep bij elkaar bleef en de jongen – bij dreigend gevaar – dekking bij de ouders zochten.

We hebben de nacht op de parkeerplaats van het infocentrum doorgebracht, samen met nog een paar camperaars. En donker en stil dat het ’s nachts was!

Vanmorgen reden we om 9 uur aan naar Linköping. Bij de renovatie van het centrum van Linköping heeft men er voor gekozen om de oude – houten – gebouwen en woningen die van historische waarde waren af te breken en verderop – net buiten de stad – te herbouwen. Zo ontstond de wijk “oude stad Linköping”, in het zweeds Gamla Linköping. Wij waren er eigenlijk een uur te vroeg, zo bleek later, want het eerste uur waren alle winkeltjes nog gesloten. Het eerste uur hebben we dus vooral de buitenkant van de huisjes en winkeltjes bekeken, maar toen de klok elf uur had geslagen konden we ook binnen kijken.

Het was alsof je soms tot wel 100 jaar terug in de tijd ging. We hebben kunnen zien dat ze hier van een eland niets weggooien: zelfs van de poep maken ze papier! Het was er aangenaam vertoeven, mede ook door het mooie weer.

Begin van de middag zijn we verder getrokken, nu naar Nyköping, waar we een plekje voor de nacht vonden op een kostenloze gemeentelijke camperplaats aan de jachthaven. We zijn even met de fiets het centrum in gereden en troffen daar in de rivier die dwars door de stad stroomt een vistrap aan. Onder aan de vistrap wemelde het van de zalm en je zag ze stuk voor stuk proberen tegen de stroom en de watervallen in naar boven te komen. Beiden zagen we dit voor de eerste keer in ons leven in het echt. Heerlijk om daar naar te kijken.

Terug bij de camper hebben we er eentje gedronken op de Veterinnen van SV Venray; Sietske proficiat met jullie kampioenschap! Morgen wacht Stockholm, waar we nu nog 100 km van verwijderd zijn.

Meer foto’s vind je onder het album Week 2 op Flickr (klik op de link hiernaast in de rechterkolom).